Λέγαμε τις προάλλες για την αντανακλαστική γλώσσα μιας αενάως εφηβικής διάθεσης εξέγερσης (στην ουσία, μια σταθερή διάθεση άσκησης εξουσίας) που κάνει, ακόμα και πρόσωπα όπως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με αστυνομική φρουρά, να περιφρονούν τους αστυνομικούς, τους οποίους απαξιώνουν ως μπάτσους.
Αφορμή ήταν ο ευρωβουλευτής του κόμματος, ο Νίκος Παππάς, και η με την ανοχή του κόμματός του χυδαιότητα που ξεχείλισε στη δημόσια διαμάχη του με έναν αστυνομικό.
Και τότε, εμφανίστηκε στη σκηνή, όμοιος με σούπερμαν, ο Θάνος Πλεύρης.
Ο πρώην υπουργός είχε μια ιδέα που του φάνηκε εξαιρετική: να ποινικοποιηθεί η χρήση της λέξης μπάτσος. Οποιος τη χρησιμοποιεί να αντιμετωπίζει αυτόφωρη δίωξη και απειλή φυλάκισης.
Θα μαζέψει, είπε, τους βουλευτές του κόμματός του, θα βρει και άλλους της βαθιάς Δεξιάς για να φέρει το φθινόπωρο στη Βουλή σχετικό σχέδιο νόμου.
Ο Θάνος Πλεύρης ξέρει τον ρόλο του τυπικού αυταρχικού δεξιού, που από τις ιδεολογικές μάχες προτιμά το μακρύ χέρι του νόμου.
Πενήντα χρόνια μεταπολίτευση, η ιαχή «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» δίνει τον τόνο της υπόληψης που έχει η Αριστερά, ριζοσπαστική, αναρχική αλλά και η νομιμόφρων, στην αστυνομία.
Χρειάστηκε το πέρασμα από την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, χρειάστηκε δηλαδή η αυτοϋπονόμευση του λεγόμενου ηθικού πλεονεκτήματος για να κλονιστούν ορισμένες βεβαιότητες.
Μια απ’ αυτές είναι η ριζοσπαστική στάση απέναντι στα σώματα ασφαλείας. Σήμερα η Αριστερά δεν μπορεί να μιλάει όπως οι αντεξουσιαστές, οι χούλιγκαν και λογής λούμπεν. Η αστυνομία έχει δημοκρατικό ρόλο – κι αυτό είναι απολύτως αποδεκτό.
Σήμερα, δηλαδή, που επιτέλους η φιλελεύθερη δημοκρατία – εκτοπίζοντας τη λέξη «μπάτσοι» από τη γλώσσα – κερδίζει επιτέλους μια ιδεολογική μάχη, έρχεται ο Πλεύρης και υπόσχεται ότι θα φροντίσει το κράτος να βάλει σώβρακα στις λέξεις.
Να υπαγορεύσει τι είναι σωστό και τι δεν είναι. Κι όσοι είναι λάθος, θα αντιμετωπίζουν το αυτόφωρο. Υπόσχεται στη σημερινή Ελλάδα τη θέσπιση αδικημάτων λόγου!
Επιδιώκει δηλαδή να ξαναβγάλει στην παρανομία συγκεκριμένες λέξεις του ρεπερτορίου του προοδευτισμού – και βάζει αγγελία για να βρει δεξιούς «Δημητράδες».
Θέλει να ξανακάνει της μόδας τη διαμάχη «Δεξιά-Αριστερά» στην μπρουτάλ εκδοχή: τη συγκρουσιακή.
Δεν κάνει κάτι πρωτότυπο. Στην ουσία, ετοιμάζει έναν πόλεμο λέξεων. Οι αντίπαλοί του, επίσης, έχουν ορίσει πώς να μιλάμε με όρους πολιτικής ορθότητας.
Οποιοι παραβιάζουν τη «νέα γλώσσα» του προοδευτισμού, τους περιμένει το δικαστήριο του Διαδικτύου. Και η παραδοσιακή άμεση τιμωρία με λιντσάρισμα.
Τόλμα να πεις τους Ρομά αλλιώς. Οι μετανάστες είναι παράτυποι. Και επειδή είμαστε του ελληνικού, μόνο ο Ζαμπέτας μπορεί να τραγουδάει τον αράπη, τον σκύλο, τον ταμ-ταμ-ταμ.
Ε, βρέθηκε κι ένας δεξιός να τους μιμηθεί από την ανάποδη.
Ο Πλεύρης έχει ανάγκη να δείξει ότι είναι δεξιός κι ότι έχει δύναμη στο κόμμα. Δεν είναι σοβαρό, θα του περάσει. Χρειάζεται λίγο μασάζ φιλελευθερισμού.
Ισως και ένα υπουργείο.