Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα που μάλλον δεν έχει απασχολήσει τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και όσα σχήματα παρήχθησαν από αυτόν. Γιατί υπήρξε τόσο δυνατό και ανθεκτικό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και γιατί αλήθεια δεν υπήρξε μέτωπο αντι-ΝΔ ή άλλου κόμματος; Πώς επίσης διαμορφώθηκε, τι πολιτικά χαρακτηριστικά είχε και έχει και γιατί ήταν τελικά καθοριστικό όχι απλώς για την αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ, μα και για τον κατακερματισμό του; Κατ’ αρχάς, όχι τυχαία, η όλη αντιπαράθεση εντός ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τον Κασσελάκη είχε και έχει μπόλικα επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Ακουγες ή διάβαζες και ακόμη και τώρα τους φορείς και εκφραστές των αντιτιθέμενων τάσεων και ομάδων που τελικά χώρισαν να μαλώνουν και πολλές φορές αυτό γινόταν με επιχειρήματα με τα οποία τους καυτηρίαζαν οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ οπαδοί. Να μια όψη της δυναμικής του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αν τώρα θέλει κάποιος να βρει το πότε αυτό αρχίζει, εκκινήθηκε εκεί στα πρώτα δύο μνημόνια. Και κατά την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση του πολιτικού συστήματος. Εκεί άρχισε να διαμορφώνεται και με τον φόβο των Ιουδαίων, κλιμακώθηκε δε κατά το πρώτο εξάμηνο ΣΥΡΙΖΑ και βέβαια με το δημοψήφισμα του 2015. Το ερώτημα είναι όχι γιατί απέκτησε τέτοια δυναμική, αλλά γιατί αυτή η δυναμική διαπέρασε τα πιο επιδραστικά σε εκλογικές νίκες και εκβάσεις μεσαία στρώματα. Το δεύτερο δε ερώτημα είναι πότε και πώς κατάφερε η ΝΔ με τον Μητσοτάκη πετυχημένα να συγκλίνει με το μέτωπο αυτό και μάλιστα να προσεταιριστεί ψηφοφόρους άλλων χώρων. Σε αυτή την αναζήτηση ίσως εντοπίζεται όχι μόνο η επικράτηση της ΝΔ – δημοσκοπικά από το 2016 – αλλά και η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως σοβαρός σύμμαχος του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, που στη βάση του ήταν ένα βαθιά και κατά βάση αντι-αριστερό μέτωπο, ήταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τις κυβερνητικές και μη παλινωδίες του. Κυρίως η στάση του ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 μέχρι το 2023, που όχι απλώς διεύρυνε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, μα και ήταν αιτία να ενταθούν οι εσωτερικές αντιθέσεις στο κόμμα της Κουμουνδούρου. Σήμερα, που φαίνεται πως ανοίγεται ένας νέος πολιτικός κύκλος που πιθανώς στα κεντροαριστερά θα έχει στο κέντρο του μια νέα πολυμέρεια, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα φαίνεται να υποχωρεί, αλλά όχι να εξαφανίζεται. Το ακόμη πιο παράδοξο είναι πως αν το εν λόγω ρεύμα περιγραφόταν κυρίως στο Κέντρο και στην Κεντροδεξιά του πολιτικού συστήματος, σήμερα κομμάτια του θα εντοπίζονταν σε χώρους όμορους του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με ένταση. Στοιχείο της ύπαρξης χώρων δεν θα είναι απλώς η πολεμική στην κυβέρνηση, αλλά και η διακριτότητα από τη συριζαϊκή εποχή.