Μια δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση που λόγω των αρκετών αποπειρών δηλητηρίασης κυρίως αδέσποτων ζώων είναι αρκετά συχνή
Ως φόλα ορίζουμε στην προκειμένη την τοξίκωση των ζώων από οργανοφωσφορικά. Υπάρχουν φόλες και με θρυμματισμένα γυαλιά, καρφιά κ.λπ. που διαφέρουν ως προς τη συμπτωματολογία και προφανώς την αντιμετώπιση.
Τα οργανοφωσφορικά είναι συνθετικές οργανικές ενώσεις του φωσφόρου που χρησιμοποιούνται ευρέως ως εντομοκτόνα στα φυτά και ως παρασιτοκτόνα στα ζώα.
Ως ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΗ κρίση ορίζουμε την αιφνίδια εμφάνιση σπασμών εστιακά ή σε όλο το σώμα. Υπάρχουν κάποιες βασικές διάφορες που μπορούν να μας βοηθήσουν να διαχωρίσουμε τις δύο αυτές παθολογικές καταστάσεις που με την πρώτη όψη ομοιάζουν. Στην οξεία δηλητηρίαση παρατηρούνται έντονη σιελόρροια, διάρροια, μύση, αύξηση βρογχικών εκκρίσεων (πιθανότητα δημιουργίας πνευμονικού οιδήματος), έντονοι σπασμοί όλων των σκελετικών μυών και στο τέλος το ζώο καταλήγει στον θάνατο λόγω ασφυξίας.
Στην επιληπτική κρίση, συνήθως πριν από την εκδήλωση τα ζώα εμφανίζουν έντονη ανησυχία, διαταραχή συμπεριφοράς, έχουν μη συνηθισμένες αντιδράσεις που αποκλίνουν από τη ρουτίνα τους – η κατάσταση αυτή ονομάζεται «αύρα». Αν εκδηλωθεί κρίση, τα ζώα εμφανίζουν απώλεια ούρων και κοπράνων καθώς και σιελόρροια. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι κατά τη διάρκεια των σπασμών στην δηλητηρίαση τα ζώα εμφανίζουν ΒΡΑΔΥΚΑΡΔΙΑ, μειώνεται δηλαδή η συχνότητα των καρδιακών παλμών. Στην επιληπτική κρίση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, τα ζώα εμφανίζουν ταχυκαρδία.
Φόλα: Βραδυκαρδία
Επιληψία: Ταχυκαρδία
Επίσης, συνήθως ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα ή σε πολύ έντονες κρίσεις, 2-3 λεπτών, τα ζώα που έχουν εμφανίσει επιληπτική κρίση συνέρχονται, αρχίζουν να αποκτούν σταδιακά επαφή με το περιβάλλον και να προσπαθούν να περπατήσουν.
Στη δηλητηρίαση αυτό δεν ισχύει, τουναντίον όσο παρέρχεται ο χρόνος η κλινική εικόνα χειροτερεύει ραγδαία.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, στην παραμικρή υποψία τοξίκωσης είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναζητείται άμεσα κτηνιατρική βοήθεια. Σε επόμενο άρθρο θα δούμε τους τρόπους αντιμετώπισης, αλλά ένας κηδεμόνας ή ένας φιλόζωος πολίτης που επιχειρεί να βοηθήσει ένα δηλητηριασμένο ζώο δύναται να παράσχει αμιγώς τις πρώτες βοήθειες. Πρέπει πάντα να επικοινωνείτε και να προστρέχετε στον κτηνίατρό σας ή σε ένα νοσοκομείο ζώων για να βοηθήσει ουσιαστικά και με ασφάλεια το ζώο που βρίσκεται σε κίνδυνο.
Η Νεφέλη Σίνου είναι κτηνίατρος, διευθύντρια του Νοσοκομείου Ζώων Κυανούς Σταυρός