Το «αν» υπάρξει κίνηση, το «πότε» θα γίνει και το «από που» μπορεί να αντληθούν δυνάμεις παίρνουν διαφορετικές απαντήσεις, ανάλογα με το ποιος ερωτάται. Η πιθανότητα να προκύψει κόμμα Σαμαρά καθ’ οδόν προς την επόμενη εθνική κάλπη απασχολεί σταθερά τους νεοδημοκρατικούς κύκλους και ευρύτερα τον (υπερ)δεξιό χώρο – και μόνο επειδή ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς αφήνει να περνούν οι ευκαιρίες να ξεκόψει ο ίδιος τη φημολογία. Τα δύο στρατόπεδα, το μητσοτακικό και το σαμαρικό, με δεδομένο το απόλυτο ρήγμα μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Σαμαρά, κάνουν εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις. Οσο για τους παρατηρητές του πολιτικού παρασκηνίου, ιδίως για τους γνωρίζοντες τον δεξιό χώρο, εκείνοι το λένε καθαρά: και ζυμώσεις γίνονται, και περιθώρια υπάρχουν για ανατροπές στον κομματικό ανταγωνισμό. Απλώς θεωρούν ότι η περίοδος «είναι προπαρασκευαστική». Τι θα γινόταν αν υπάρξει αιφνιδιασμός Σαμαρά; Συνομιλητές του Μεσσήνιου θεωρούν ότι θα υπάρξει ενδιαφέρον για τις εξελίξεις για ένα μέρος της «πραγματικής ΝΔ» που από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα εξακολουθεί να αναζητεί εκπροσώπηση, παραμένοντας σε ψυχική απόσταση από τη σημερινή ηγεσία της κεντροδεξιάς παράταξης. Εν ολίγοις, απορρίπτουν τα επιχειρήματα όσων ταυτίζουν τον πρώην Πρωθυπουργό μόνο με τον χώρο δεξιότερα της ΝΔ. Εξού και διακρίνουν δεξαμενές για τον ίδιο: τόσο στους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους της ΝΔ που επέλεξαν τον καναπέ τους στις τελευταίες εκλογές όσο και στα νεοδημοκρατικά ακροατήρια που έκαναν, μόλις την τελευταία διετία, ένα βήμα δεξιότερα προς Ελληνική Λύση, Νίκη και Φωνή Λογικής.
Στο πλαίσιο αυτό, όσοι θέλουν τον Σαμαρά σε νέο κομματικό εγχείρημα εκτιμούν όχι απλώς ότι είναι δεδομένη η είσοδος στη Βουλή, αλλά ότι είναι εφικτό ακόμα και διψήφιο ποσοστό. Προϋπόθεση, απαντά έμπειρος αναλυτής, για ένωση ενός κατακερματισμένου υπερδεξιού χώρου είναι να σπάσουν οι βάσεις κομμάτων πέραν της ΝΔ. Μόνο που δύο εξ αυτών, η Ελληνική Λύση και η Νίκη, έχουν μπετοναρισμένο κοινό, ενώ η Φωνή Λογικής δεν έχει διαμορφώσει τον δικό της σκληρό πυρήνα. Ισως γι’ αυτό Κυριάκος Βελόπουλος και Δημήτρης Νατσιός δεν μένουν απαθείς στη σαμαρική κινητικότητα αλλά επιτίθενται, κάτι που αποφεύγει η Αφροδίτη Λατινοπούλου. Δημοσκόποι συμφωνούν πάντως ότι η σαμαρική ρητορική περνάει στο δεξιότερο της ΝΔ ακροατήριο – έχουν μετρήσει συγκεκριμένα σημαντική απήχηση των κατά διαστήματα σκληρών επικρίσεων του Μεσσήνιου από ψηφοφόρους του Βελόπουλου και του Νατσιού.
Κόβει τη φόρα
Προσώρας το σαμαρικό περιβάλλον κινείται χωρίς «φωνές», με «υπολογισμένες» εμφανίσεις και συγκρατημένες επαφές σε «χαμηλά» στελεχιακά επίπεδα. Χαρακτηριστική η απόσταση των σαμαρικών από την πρόσφατη εκδήλωση της «Κίνησης των 91», η οποία με διακήρυξη αναζητεί ουσιαστικά αρχηγό για «ριζική ανασύνταξη του πολιτικού σκηνικού» – απευθύνοντας ουσιαστικά κάλεσμα στους Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή με την αναφορά «ηγετικές προσωπικότητες με κυβερνητική εμπειρία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό». Ο Μακεδόνας, από την πλευρά του, εκτιμούν οι γαλάζιοι διαδρομιστές, δεν θα έκλεινε καν το μάτι σε «οποιαδήποτε επιθετική κίνηση» εις βάρος της ΝΔ. Ισως ο λόγος που ο Καραμανλής δεν προσφέρει ένα νεύμα υποστήριξης σε κόμμα Σαμαρά να έχει να κάνει με αυτό που έμπειροι αναλυτές βλέπουν ως πρώτο, άμεσο κίνδυνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη: ο Σαμαράς «να κόψει από τη γαλάζια φόρα» όπως το θέτει δημοσκόπος. Δηλαδή, να μειώσει τις νεοδημοκρατικές πιθανότητες αυτοδυναμίας το 2027. Κι αυτό ενόσω η σεναριολογία βρίσκει την κυβέρνηση να κινείται ακόμα δημοσκοπικά κάτω του 30% – ποσοστό που αντιμετωπίζεται ως το αναγκαίο σκαλοπάτι, η βάση ακριβέστερα, προκειμένου ο Μητσοτάκης να ελπίζει βάσιμα ότι είναι εφικτή η επιστροφή της ΝΔ σε περιβάλλον διεκδίκησης της αυτοδυναμίας.
Περιχαράκωση από Μαξίμου
Από το Μαξίμου θέλουν να λένε ότι δεν ανησυχούν. Ομως οι κινήσεις τους και οι τακτικές βολές στον Σαμαρά (και όχι στον Καραμανλή), όπως το ειρωνικό «καθ’ έξιν ανησυχούντες» στα εθνικά, δείχνουν ότι δεν αφήνουν στην τύχη της την περιχαράκωση του συντηρητικού χώρου. Δύο είναι οι κυρίαρχες εκτιμήσεις στους κυβερνητικούς κύκλους: πρώτον, η ρητορική Σαμαρά τον έχει ήδη απομακρύνει από «τη σημερινή» βάση της ΝΔ και, δεύτερον, το κοινό που μεταπήδησε σε δεξιότερα κόμματα, όπως στη Νίκη, δεν το διεκδικεί πια η ΝΔ και σε αυτό δύσκολα μπορεί να φανεί ελκυστικός οποιοσδήποτε αρχηγός χωρίς αντισυστημικά χαρακτηριστικά – «πόσω μάλλον ο πρώην πρωθυπουργός». Εξού και η νεοδημοκρατική επιχείρηση περιχαράκωσης αφορά πρωτίστως παραδοσιακούς ψηφοφόρους που δεν έχουν περάσει στην αντικυβερνητική όχθη. Με στόχο να καλύψει τα δεξιά νώτα, λοιπόν, η ΝΔ υιοθετεί σύνθημα «πατρίς – ασφάλεια – οικογένεια». Είναι συνεχείς οι αναφορές στις Ενοπλες Δυνάμεις – προ ημερών ο Μητσοτάκης μιλούσε για τη συγκίνησή του όταν είδε ρεπορτάζ για τις τελικές δοκιμές στη θάλασσα της Γαλλίας του «Κίμωνα», μιας από τις τέσσερις φρεγάτες Belh@rra, που θα ενταχθεί στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό πριν από το τέλος του 2025. Είναι σαφής η περαιτέρω σκλήρυνσης της κυβερνητικής στάσης στο Μεταναστευτικό και είναι δεδομένο ότι το μείγμα των πρωθυπουργικών εξαγγελιών στη ΔΕΘ θα αφορά τη ραχοκοκαλιά του κόμματος: οικογένειες, μεσαία τάξη, ελεύθερους επαγγελματίες.