Δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Ούτε χρειάζονται εμβριθείς αναλύσεις για την κατάσταση στο πράσινο βασίλειο. Μόνο λίγα πράγματα μπορείς να επισημάνεις και αμέσως κατανοείς το πρόβλημα. Γιατί ναι μεν ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ήδη 15 βαθμούς μακριά από την κορυφή (έστω με ένα ματς λιγότερο), αλλά όλα κι όλα: σε κάποιους τομείς είναι αληθινά κορυφαίος! Ας τους δούμε, λοιπόν:
Μια πρωτιά σχετίζεται με τις απανωτές αλλαγές προπονητών. Σύμφωνοι, τον έφτασε η Λάρισα που έδιωξε και τον Μαλεζά, αλλά μέχρι τώρα οι Πράσινοι τι έχουν κάνει; Η σεζόν εκκίνησε με τον Βιτόρια στον πάγκο, τον άνθρωπο που χειριζόταν το μεταγραφικό κομμάτι που δεν λες πως έσκισε, ούτε ότι οι επιλογές βγήκαν. Το αντίθετο, μάλιστα. Ο Πορτογάλος με τους λίγους θαυμαστές στα αποδυτήρια, ήταν δύσκολο να σταθεί και στη θέση του βρέθηκε ο Κόντης. Τον διαφήμισαν αρκετοί, το πάλεψε είναι αλήθεια, αδύνατο όμως να σταθεί σε ένα τρελό τρελό θηριοτροφείο. Και τώρα, το Τριφύλλι πορεύεται με τον Μπενίτεθ που βέβαια δεν είναι μάγος να φτιάξει τα πολλά κακώς κείμενα της ομάδας, ούτε όμως θα μείνει για πάντα στο απυρόβλητο της κριτικής. Ο καιρός κυλά γρήγορα.
Στην επίθεση, τέσσερις οι βασικοί στράικερ έως τώρα και αν κάποια ομάδα χτυπά αυτό το ρεκόρ, να την ψάξουμε. Ο Ντέσερς προέκυψε ως ηχηρό απόκτημα και επί του παρόντος μοιάζει «άχρωμος και άοσμος». Ο Σφιντέρσκι με τα τέσσερα γκολ δείχνει ο πλέον απειλητικός και αξιόπιστος, δεν κάνει όμως τη διαφορά. Ο Γερεμέγεφ ουδέποτε έπεισε τους ιθύνοντες κι ας ξελάσπωσε κάποιες φορές την ομάδα, ενώ ο Πάντοβιτς πασχίζει να δείξει γιατί τον έφεραν στο Κορωπί.
Εκεί, όμως, που τα… σπάει ο Παναθηναϊκός με τη συνέπεια των επιλογών, είναι στη θέση του τερματοφύλακα. Σε έναν γύρο πρωταθλήματος άλλαξε τρεις «άσους». Ολοι τρέμουν κάτω από τα δοκάρια; Μπορεί. Είδαμε τον Ντραγκόφσκι που προφανώς βρίσκεται στην πόρτα της εξόδου, όντας στη δυσμένεια του Μπενίτεθ, τον Λαφόν που φαινόταν κάποιες φορές να είναι εκτός θέσης και να τα χάνει και τελευταία η σκυτάλη δόθηκε στον Κότσαρη, μια λύση που έφτασε στο προσκήνιο ενώ ο τερματοφύλακας αυτός ήταν πίσω στην ιεραρχία.
Αρα, έχουμε τον Παναθηναϊκό των τριών προπονητών, των τεσσάρων σέντερ φορ και των τριών γκολκίπερ. Αλήθεια, σε ποια άλλη ομάδα του κόσμου θα δει κάποιος κάτι ανάλογο; Και μετά, ας μην έχουμε απορίες γιατί και πώς το σκάφος βυθίστηκε…