Τι ήταν τα «κριτήρια διαφάνειας» που συζήτησαν ξανά και ξανά στα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της νέας εκλογής αρχηγού από τη βάση χωρίς να τα υιοθετήσουν τελικά; Αν πιστέψει κανείς την πρωθιέρεια του κασσελακισμού, ήταν «μπαγιάτικος σταλινισμός που προκαλεί αποτροπιασμό». Εφόσον ακούσει τους «87», ήταν οι μίνιμουμ προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ένας υποψήφιος πρόεδρος προκειμένου να γίνει δεκτή η υποψηφιότητά του χωρίς να τρέμει το κόμμα πως ανοίγει τη βιτρίνα με τα γυαλικά του σε έναν ταύρο. Η πλευρά του έκπτωτου προέδρου κατηγόρησε τη μέχρι πρότινος εσωκομματική αντιπολίτευση πως επιχείρησε να σημαδέψει την τράπουλα – πως επιθυμούσε, δηλαδή, να αποκλείσει τον εκλεκτό της από την εκλογική διαδικασία όταν έθετε θέμα κατάθεσης πόθεν έσχες. Βέβαια, οι απέναντι νομιμοποιήθηκαν να διακρίνουν ακριβώς την ίδια πρόθεση στους κασσελακικούς, αφού κι αυτοί ζήτησαν να εγκρίνονται μόνο οι υποψηφιότητες εκείνων που έχουν λευκό ποινικό μητρώο – φωτογραφίζοντας κάποιον που δεν θα ήθελαν να δουν να διεκδικεί την ηγεσία. Η κουβέντα που άνοιξε στον ΣΥΡΙΖΑ εξάπτει το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με τις κομματικές κουζίνες.