ΣΥΜΠΑΡΟΙΚΟΙ, έτη πολλά! Ο πληθυσμός της Αυστραλίας ξεπέρασε αισίως τα 27 εκατομμύρια, η δε Βικτώρια αγγίζει τα 7 εκατομμύρια. Τα στοιχεία δημοσίευσε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και οι αριθμοί είναι έως το τέλος Μάρτη 2024.
ΑΞΙΖΕΙ να αναφέρουμε ότι η αύξηση οφείλεται στην μετανάστευση 509.800 από το εξωτερικό, στις 289.700 γεννήσεις και στη μείωση με τους 184.200 θανάτους.
ΚΑΛΟΞΟΔΕΥΤΗ η αύξηση της σύνταξης που δόθηκε στις αρχές της εβδομάδας στους δικαιούχους. Ωστόσο, με το κόστος ζωής να καλπάζει και τους λογαριασμούς στα ύψη, δεν βλέπω να μπαίνει κάτι «στην άκρη». Επίσης, μας ενημερώνουν ότι είναι η τελευταία για το 2024. Αυτό, για να μηn περιμένουμε άλλη τα Χριστούγεννα.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ είχε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας με τον Τούρκο πρόεδρο, Ταγίπ Ερντογάν, στο περιθώριο της Εβδομάδας Υψηλού Επιπέδου της 79ής Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων στη Νέα Υόρκη.
ΟΛΙΓΟΛΕΠΤΗ, μεν, αλλά όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, διεξήχθη «σε καλό κλίμα». Μεταξύ άλλων, συζήτησαν για τη διατήρηση θετικού κλίματος μεταξύ των δυο χωρών, μέτρα για την αναμεταξύ τους οικοδόμηση εμπιστοσύνης, το μεταναστευτικό, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), την Υφαλοκρηπίδα, τη ζώνη που βρίσκεται μετά τα θαλάσσια χωρικά ύδατα και το Κυπριακό.
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ότι η ελληνική πλευρά, επανέλαβε τις πάγιες θέσεις Αθήνας και Λευκωσίας, για επανέναρξη του διαλόγου υπό την αιγίδα τoy Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ως γνωστόν «πάγωσε» τα τελευταία επτά χρόνια.
ΩΣΤΟΣΟ, γνωρίζουμε τη θέση της Τουρκίας, η οποία πασκίζει με κάθε τρόπο να αναγνωριστούν τα κατεχομένα της Κύπρου, ως «Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», προβάλλοντας μάλιστα ως πρόεδρο τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων, Ερσίν Τατάρ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ πού θα οδηγήσουν οι συνομιλίες, γιατί τέτοιες στα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής της μεγαλονήσου έχουν γίνει πολλές. Οψόμεθα…
ΠΑΕΙ, χάνεται η παράδοση που φέραμε μαζί μας, η οποία ήθελε τους νέους γονείς να τιμούν τους παππούδες και τις γιαγιάδες των νεογέννητων, δίνοντας στα παιδιά τους το όνομά τους.
ΤΟΛΜΩ να πω ότι οι φουρνιές του ’60 και του ’70 καλά τα καταφέραμε. Τιμήσαμε την παράδοση. Ωστόσο, διαβάζω τις αναγγελίες κηδειών και μνημοσύνων και με δυσκολία να εντοπίσω ένα εγγόνι με ελληνικό όνομα. Για δισέγγονα ούτε καν το συζητώ.
ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ. Δεν είμαι ρατσίστρια και δεν είμαι ενάντια στα ξενικά ονόματα. Ωστόσο, γνωρίζω ζευγάρια που ψάχνουν βαθιά σε βιβλία, ναι υπάρχουν τέτοια στην αγορά, για να βρουν ένα μοντέρνο (;) όνομα για το νεογέννητό τους.
ΠΟΥ ΠΑΝΕ λοιπόν τα ονόματα των παππούδων και των γιαγιάδων; Στα αζήτητα;
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ, επίσης, ενάντια στις διαδηλώσεις. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του στο πλαίσιο μιας ειρηνικής και κόσμιας πορείας/διαδήλωσης. Προσωπικά, συμμετείχα πολλές φορές σε πορείες για το Κυπριακό, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα επεισόδιο.
ΑΛΛΑ αυτά που έγιναν για τρεις μέρες στα μέσα του μήνα στο κέντρο της πόλης με αντικείμενο την αντιπολεμική διαμαρτυρία κατά της διεθνούς έκθεσης όπλων, Land Forces International Land Defence Exposition, και, κατ’ επέκταση, ενάντια στους πολέμους, με ξεπερνούν.
Η ΕΚΘΕΣΗ φιλοξενείτο στο Melbourne Convention and Exhibition Centre. Δεν εξετάζω τα υπέρ και τα κατά. Σίγουρα, υπάρχουν λόγοι και επιχειρήματα που έβγαλαν τους διαδηλωτές στους δρόμους.
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ παρέμειναν κλειστοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κυκλοφορία, ενώ τα μέτρα ασφαλείας ήταν αυστηρά γύρω από την έκθεση, με σημεία στα οποία οι αστυνομικοί έλεγχαν την ταυτότητα και τις τσάντες των διαδηλωτών.
ΚΑΙ; Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Τραυματισμοί εκατέρωθεν, αστυνομικών και διαδηλωτών, εικόνες βίας, επιθέσεων, εμπρησμών και αποκλεισμοί δρόμων, είναι μερικά από τα «σοκαριστικά κατορθώματα» που είδαμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι η Αστυνομία είναι εκεί για να προστατεύει τους πολίτες και, συνάμα, να φροντίζει για την ασφάλεια των μελών του Σώματος. Όμως τα γεγονότα ξέφυγαν κάθε λογικής.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ για μια στιγμή. Αν ήμασταν η μάνα ή η σύζυγος ενός εν υπηρεσία αστυνομικού αυτό το τριήμερο, τι θα κάναμε;
ΑΝΘΡΩΠΟΙ τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόσφασιν ιδίης αβουλίης», μάς λέει ο φυσικός φιλόσοφος, Δημόκριτος. Που σημαίνει: Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά τύχη, για να δικαιολογούν τη δική τους απερισκεψία.
Ο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ έζησε μεταξύ του 460 με 370 π.Χ. και καταγόταν από τα Άβδηρα της Θράκης. Είναι ο θεμελιωτής της «ατομικής θεωρίας». Θεωρούσε ότι η Φύση συγκροτείται από άπειρα σωματίδια, τα άτομα, τα οποία κινούνται μέσα στο άπειρο.
ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ το δανείστηκα από το «Σκεπτόγραμμα» του συνάδελφου Θωμά Γ. Ηλιόπουλου (11/9/2024) και θεωρώ ότι ανταποκρίνεται πλήρως στον πηχυαίο τίτλο του ίδιου φύλλου «Στην Αυστραλία χάνονται 25 δις. κάθε χρόνο στο τζόγο».
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ τον ονομάζουν εθισμό. Οι δε συντάκτες της έρευνας προτείνουν στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, έναν οδικό χάρτη, «προκειμένου να αντιμετωπίσει την επώδυνη, οικονομικά και κοινωνικά συνήθεια του τζόγου».
Η ΕΚΘΕΣΗ γνωστοποιεί ότι στην Αυστραλία, αναλογεί σε κάθε 131 πολίτες (στοιχεία του 2019), ένας κουλοχέρης, ή κατά πολλούς, η πολλά υποσχόμενη μηχανή πόκι.
ΕΣΕΙΣ το γνωρίζατε; Αν και στο πιο μικρό και απόμακρο hotel να πας για φαγητό, σε θαμπώνουν τα φανταχτερά λαμπιόνια που λαμπυρίζουν προκλητικά, καλώντας τους θαμώνες σε ένα κανονικό άδειασμα της τσέπης, δεν πέρασαν ποτέ από το μυαλό μου τέτοιες αναλογίες.
ΩΣΤΟΣΟ, το πιο απειλητικό και συνάμα απελπιστικό για μένα, είναι ότι πολλοί συμπάροικοι ξανοίχτηκαν και στα διαδικτυακά τυχερά παιγνίδια και τον ηλεκτρονικό τζόγο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σημαίνει. Ανακάλυψα πρόσφατα ότι φίλος ασχολείται επισταμένως με τη θεά τύχη μέσω του κινητού τηλεφώνου του, ξοδεύοντας την δεκαπενθήμερη σύνταξη.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ τι, καλέ μου φίλε; Φταίει το κράτος που δεν έχεις να περάσεις τις μέρες σου και παραπονιέσαι ότι «δεν βγαίνεις» για να δεις έναν ειδικό γιατρό για την υγεία σου;
ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ του χρόνου είχαμε πάει με τον Σύλλογο Ηλικιωμένων ημερήσια εκδρομή σε επαρχιακή πόλη της Βικτώριας. Το γεύμα έγινε στο τοπικό RSL που διέθετε τεράστια τραπεζαρία, κήπους κλπ. και φυσικά σαλόνι με μηχανές πόκις. Όλα κυλούσαν ήρεμα και ωραία. Μέχρι λίγα λεπτά πριν την 1 το μεσημέρι, όπου οι αγρότες κατέφθασαν σε μπουλούκια και κατευθύνθηκαν σε μια αίθουσα, για να δοκιμάσουν τη τύχη τους!
ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ κράτησε περίπου μια ώρα με τους παίκτες να εκδηλώνουν τον ενθουσιασμό και την απογοήτευσή τους, με επιφωνήματα και χειροκροτήματα. Δεν ρώτησα τί είδους παιγνίδι ήταν, γιατί δεν με ενδιέφερε. Το καλό γι’ αυτούς ήταν, πως αποχώρισαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν έλθει. Υποθέτω επέστρεψαν πίσω στις αγροτικές τους δουλειές.
ΚΑΙ ΕΔΩ είναι που έρχεται «το παν μέτρο άριστον» αγαπητοί μου, για να μάς θυμίζει ότι όλα μπορούμε να τα κάνουμε, φτάνει να υπάρχει λογική.
ΤΟΥΣ ΚΡΗΤΕΣ του εξωτερικού, που όπως τους χαρακτήρισε ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Κρήτης, «είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί διατηρούν ζωντανούς τους δεσμούς με την μητέρα πατρίδα δημιουργώντας μας μια υπερηφάνεια για τους ανθρώπους που ζουν μακριά», καλωσόρισαν σε εκδήλωση που έγινε στη Μαρίνα του Δήμου τον περασμένο Ιούλη.
ΑΝΑΜΕΣΑ στους τιμηθέντες, είναι και οι ομογενείς Αντώνης Τσουρδαλάκης και Νίκος Μαρκογιαννάκης, πρώην πρόεδροι του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών και ο Γιώργος Μαμουνής, πρόεδρος της Κρητικής Αδελφότητας Βόρειας Περιοχής. Η εκδήλωση έγινε παρουσία του τέως γενικού γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού κ. Γιάννη Χρυσουλάκη και άλλων επισήμων.
Η ΠΟΡΕΙΑ των τιμώμενων στα ομογενειακά δρώμενα πάει χρόνια πίσω. Και φυσικά και οι τρεις συνεχίζουν από άλλα πόστα, εξίσου δυναμικά και δημιουργικά. Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια.
ΓΙΑ ΤΗΝ Ιστορία αναφέρουμε ότι επόμενο Συνέδριο Κρητών Ωκεανίας θα γίνει τον Ιανουάριο του 2025 στο Darwin και το Παγκόσμιο, τον Ιούλιο του 2026 στα Χανιά.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
Κ.Γ.
ΠΑΜΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ Σύλλογος «Ο Νάρκισσος» – Μόνο πρόεδροι…
ΕΙΝΑΙ μια θλιβερή πραγματικότητα ότι όλοι οι παροικιακοί Σύλλογοι, ο ένας μετά τον άλλον, καθώς τα μέλη τους γερνάνε, φυλλορροούν και φθίνουν. Όλοι εκτός από έναν που παραμένει ακμάζων και διαρκώς μεγαλώνει και απλώνεται. Φυσικά και αναφέρομαι στον Σύλλογο Νάρκισσων που δεν προλαβαίνει να εγγράφει νέα μέλη.
ΦΥΣΙΚΑ, ακόμα παλεύουν να συγκροτήσουν το Δ.Σ. καθώς, όπως καταλαβαίνετε, είναι εξαιρετικά δύσκολο γι’ αυτούς να μοιράσουν τα οφίτσια. Από ό,τι μαθαίνω μάλλον θα αποτελέσουν τον μοναδικό Οργανισμό που το συμβούλιό του θα αποτελείται μόνο από προέδρους. Μη σας πω ότι όλοι (και τα μέλη) θα είναι πρόεδροι… Κάντε το εικόνα: Όλοι πρόεδροι, κανένας υφιστάμενος σε ένα φεστιβάλ αυτοθαυμασμού.
ΚΙ ΕΔΩ που τα λέμε, το «Δοξάστε με» είναι το μότο πολλών συμπαροίκων μας τελευταία. Ο εγωκεντρισμός και η αλαζονεία έχουν χτυπήσει κόκκινο σε σημείο παράνοιας. Γεμίσαμε πρωτοπόρους, ηγέτες και σωτήρες που όλοι «σηματοδοτούν» μια νέα εποχή. Ίσως να είναι και έτσι, αλλά βρε παιδιά, αφήστε μας κι εμάς τους απλούς και ταπεινούς θνητούς να σας το αναγνωρίσουμε. Στοιχειώδες δικαίωμα του μικρού – μα όχι ασήμαντου – να μπορεί να κρίνει, να αξιολογεί και να επαινεί ή να απορρίπτει τα έργα των «μεγάλων» και «ισχυρών».
Ο ΜΠΑΜΠΑΣ μου μού έμαθε πως αν κάποιος αξίζει πραγματικά δεν χρειάζεται να το διατυμπανίζει ο ίδιος. Ο κόσμος θα το δει και θα το αναγνωρίσει. Μου έμαθε επίσης πως κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει ή να μειώσει την αξία ενός έργου ή μιας προσφοράς, παρά μόνο η έπαρση και η κομπορρημοσύνη του ίδιου του δημιουργού και προσφέροντος. Γιατί τέτοιες συμπεριφορές αναπόφευκτα σε κάνουν να αναρωτιέσαι: «τελικά, το κάνει γιατί το πιστεύει ή για να κερδίσει το χειροκρότημα;»
ΠΟΣΟ άδικο είναι να πνίγεις εσύ με τα ίδια σου τα χέρια εκείνο που αν το άφηνες να κυλήσει θα έφτανε στον προορισμό του και ίσως και πιο μακριά και σίγουρα θα άφηνε ένα στίγμα…
ΠΟΣΟ ξενέρωμα είναι να είσαι έτοιμος να χειροκροτήσεις το διαφορετικό και αξιοθαύμαστο, μα πριν προλάβεις να σηκώσεις τα χέρια σου να γίνεσαι μάρτυρας του αυτοχειροκροτήματος εκείνου που ήσουν έτοιμος να πιστέψεις και να υποστηρίξεις.
ΤΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ να μετατάσσεις μέσα σου τον επίδοξο ηγέτη σε «ψώνιο» και ο πρώην θαυμασμός σου γι’ αυτόν να μετατρέπεται σε χλευασμό και κοροϊδία. Και τι θλιβερό αυτός να μην το αντιλαμβάνεται, απεναντίας να το πιστεύει και να φουσκώνει κι άλλο, κι άλλο τον κουτοεγωισμό του, τόσο ώσπου να σκάσει σαν μπαλόνι και να σκορπιστεί στον άνεμο κι αυτός και τα κούφια επιτεύγματά του.
ΓΙΑΤΙ ό,τι δεν προορίζεται για να το μοιραστούνε όλοι, ό,τι κι αν γίνεται για την αυτοπροβολή και το «θεαθήναι», είναι μοιραίο να χάσει κάθε νόημα και ουσία και να απομείνει ένα ξύλινο κουφάρι, κενό περιεχομένου που θα το κλωτσούν στο δρόμο τα παιδιά…
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ Νάρκισσων δέχεται νέες αιτήσεις για προέδρους καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Με κάθε εγγραφή τρεις κόλακες δωρεάν. Περάστε και (αυτο)δοξαστείτε!
Μ.Κ.
The post ΠΑΜΠΑΡΟΙΚΙΑΚΟΣ Σύλλογος «Ο Νάρκισσος» – Μόνο πρόεδροι… appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.