Υπάρχει ζήτηση για αντιπολίτευση. Τόση ζήτηση, μάλιστα, που διακρίνουν ευκαιρία για προσφορά – και φυσικά για κέρδη, βραχυπρόθεσμα δημοσκοπικά και μακροπρόθεσμα εκλογικά – ακόμη κι όσοι πέρασαν με μόλις 0,17% το κατώφλι της εισόδου στη Βουλή πέρυσι, όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έφτιαξε κανάλι στο TikTok προκειμένου να απευθυνθεί στη γενιά που ήταν πολύ μικρή πριν από δέκα χρόνια (όταν εκείνη διέπρεπε στο κέντρο της αντισυστημικής πολιτικής σκηνής) για να θυμάται το υπόβαθρο που έχουν οι καρδούλες της. Μέσω αυτού θα δείχνει – κατά τα λεγόμενά της – «τι σημαίνει αντιπολίτευση, πραγματική αντιπολίτευση», «αντιπολίτευση υπεράσπισης». Εφόσον το πρώτο κόμμα έχει χάσει ψηφοφόρους αλλά το δεύτερο καταρρέει και τα ποσοστά του τρίτου τσιμπάνε χωρίς να του εξασφαλίζουν προς το παρόν δυναμική, οι μικροί παίκτες του κομματικού συστήματος νομιμοποιούνται να προσδοκούν εισροές απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται. Μπορούν όμως να δώσουν στον λαό την αντιπολίτευση που δηλώνει στα γκάλοπ πως επιθυμεί; Ή για να το θέσουμε διαφορετικά: τι είδους αντιπολιτευόμενους αναζητούν οι πολίτες οι οποίοι επισημαίνουν το αντιπολιτευτικό κενό στις μετρήσεις της κοινής γνώμης;