Να ξεκινήσουμε από τα βασικά: Τον έδιωξαν ή έφυγε; Τυπικά, ο Αντώνης Σαμαράς διαγράφεται από τη ΝΔ (και από την ΚΟ και από το κόμμα), ουσιαστικά όμως είναι φανερό ότι επεδίωξε τη διαγραφή του. Με άλλα λόγια, τους υποχρέωσε «να τον φύγουν», ώστε η ευθύνη να είναι τυπικά δική τους. Μεθόδευσε την αποχώρησή του ως διαγραφή. Σε αυτή την απόφαση του κ. Σαμαρά οπωσδήποτε θα είχε έναν ρόλο η επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οχι σε πολιτικό επίπεδο – γιατί τα περί κουλτούρας woke στην Ελλάδα είναι ανοησίες και υπερβολές. Σε προσωπικό επίπεδο όμως ίσως τον επηρέασε. Το παράδειγμα, δηλαδή, του πολιτικού που διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του και, παρ’ όλα αυτά, επιστρέφει στο προσκήνιο, χάρη στο πείσμα, την ενέργεια και τον δυναμισμό του, πιστεύω κάτι θα του είπε του κ. Σαμαρά.
Αυτό που του είπε, όμως, ήταν μάλλον λάθος, γιατί το 2024 δεν είναι 1993 και ο κ. Σαμαράς δεν είναι πια 42 χρονών. Η πολιτική του άνοιξη έχει περάσει ανεπιστρεπτί και τώρα βρίσκεται στον χειμώνα. Επομένως, προσωπικό πολιτικό κέρδος από την έξοδό του δεν μπορώ να φανταστώ. Μόνο ζημία για την κυβέρνηση, αλλά πολλοί άνθρωποι γύρω μας αντιλαμβάνονται τη ζημία που προκαλούν στους άλλους ως προσωπικό όφελος. Για την κατσίκα του γείτονα, δηλαδή, γίνεται ο καβγάς. Δική του, πάντως, δεν τον βλέπω να αποκτά. Ωστόσο, η διαγραφή/αποχώρηση του κ. Σαμαρά έχει ένα άμεσο αποτέλεσμα στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης: σκοτώνει το σενάριο που θέλει τον πρόεδρο του συνεταιρισμού καπνοπαραγωγών της Β. Ελλάδας, Κώστα Καραμανλή τον Ακάματο, να διαδέχεται την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Η εκτίμησή μου είναι ότι αυτό το ξεχνάμε.
Είτε είχε ερωτηθεί από τον κ. Σαμαρά προτού τον προτείνει είτε όχι, το σενάριο που κυκλοφορούσε τις τελευταίες εβδομάδες προφανώς ακυρώνεται καθώς και η μεταπήδηση του κ. Καραμανλή από την προεδρία ενός συνεταιρισμού στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Καλύτερα έτσι για την κυβέρνηση, διότι η επιλογή του κ. Καραμανλή για την Προεδρία θα ισοδυναμούσε με δικαίωση του Προκόπη Παυλόπουλου και υποχώρηση του κ. Μητσοτάκη στο καίριο σημείο που κάνει την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στον ίδιο και την παραδοσιακή ΝΔ. Είναι καλύτερα έτσι, επίσης, για τη χώρα και την οικονομία της, διότι η πρωτογενής παραγωγή έχει ανάγκη το ταλέντο και την ακατάβλητη ενεργητικότητά του.
Κατόπιν αυτών, διακινδυνεύω τη σκέψη ότι ο Πρωθυπουργός δεν αποκλείεται να εκπλήξει τους αναλυτές και τελικά να επιλέξει την ανανέωση της θητείας της κυρίας Σακελλαροπούλου. Βασιζόμενος στην αντίληψή μου για την προσωπικότητά του, δεν θα το απέκλεια…
ΖΗΤΗΜΑ ΣΕΒΑΣΜΟΥ
Ορισμένοι νόμισαν ότι ως και ο Νικήτας Κακλαμάνης πήρε το μέρος της κυβέρνησης στη μετωπική με τον κ. Σαμαρά, επειδή ο βουλευτής της Α’ Αθηνών εκτίμησε ότι η διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού «ήταν μονόδρομος». Κάνουν λάθος όμως, επειδή δεν πρόσεξαν τη συνέχεια της δήλωσης. Ο κ. Κακλαμάνης αποφεύγει να δώσει συμβουλές στον κ. Σαμαρά, επειδή, όπως εξηγεί, τον σέβεται. Ωστόσο, δεν διστάζει καθόλου να προσφέρει τη συμβουλή του στην άλλη πλευρά, δηλαδή εκείνη που διέγραψε τον κ. Σαμαρά, στην οποία ουσιαστικά συνιστά να το βουλώσει: «Ο,τι ειπώθηκε, ειπώθηκε. Ο,τι γράφτηκε, γράφτηκε. Ας υπάρξει σιωπή τώρα σε ό,τι αφορά την αντιπαράθεση σε επίπεδο κορυφής». Καταλαβαίνουμε, επομένως, ποιον σέβεται ο κ. Κακλαμάνης και ποιον δεν σέβεται. Δεν είναι μυστικό άλλωστε ότι η αντιπάθεια μεταξύ τους είναι και αμοιβαία και αβυσσαλέα. Αφότου δε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον έκοψε από τη θέση του Α’ Αντιπροέδρου της Βουλής ο κ. Κακλαμάνης βράζει στο ζουμί του. Δεν πειράζει, δεν χάνει η Βενετιά βελόνι. Προσοχή μόνο όταν εξατμιστεί το ζουμί να κλείσουμε το μάτι της κουζίνας, μη τυχόν πάρουμε καμιά φωτιά. Εντάξει;
ΦΟΥΝΤΟΣ
Για το μέλλον του Στεφανάρα στην πολιτική, όπως τον έλεγε ο Νικόλας Φαραντούρης, η μόνη δυνατότητα που βλέπω είναι να φτιάξει ένα πράγμα (γιατί δεν είναι βέβαιο αν θα πρόκειται για κόμμα) που θα προωθεί την ατζέντα woke. Οχι δηλαδή ότι έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας με τέτοια ατζέντα, αλλά αυτό είναι το μόνο που ξέρει λόγω πείρας από την Αμερική. Το εγχείρημά του ούτως ή άλλως πάει για φούντο. Τουλάχιστον ας μιλάει για πράγματα που ξέρει, όχι για εκείνα που δεν καταλαβαίνει.