Ο Θοδωρής Βλάχος που συνεχίζει στο τιμόνι της Εθνικής πόλο των ανδρών και ο Χάρης Παυλίδης που αναλαμβάνει την αντίστοιχη ομάδα των γυναικών μιλούν στα «ΝΕΑ» για την επόμενη μεγάλη πρόκληση της καριέρας τους, καθώς θα οδηγήσουν τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα μέχρι το 2028 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες, που όλοι ευχόμαστε να είναι εκεί και να διεκδικήσουν και μετάλλιο! Η ΚΟΕ πήρε την απόφαση αφενός να στηρίξει τον Θοδωρή Βλάχο και το έργο του στην Εθνική ανδρών και να φέρει στις γυναίκες έναν εκ των κορυφαίων προπονητών στον κόσμο, τον Χάρη Παυλίδη, που μετά τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού (με αυτόν στο τιμόνι έγινε μία από τις κορυφαίες στην Ευρώπη) μεγαλούργησε στις Εθνικές ομάδες γυναικών του Καναδά και της Κίνας.
Μάλιστα ο πρόεδρος της ΚΟΕ, Κυριάκος Γιαννόπουλος, ήταν συμπαίκτης με τους δύο προπονητές τη δεκαετία του 1990 στη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού που μεσουρανούσε. Ελπίζει οι ερυθρόλευκες διακρίσεις του τότε να βαφτούν τώρα στα γαλανόλευκα. Οι άνδρες ήταν άλλωστε έτοιμοι και για μετάλλιο στο Παρίσι, αλλά ηττήθηκαν με ένα απίθανο γκολ στον προημιτελικό με τη Σερβία.
«Εντονο αίσθημα ευθύνης»
«Θεωρούμε όλοι ότι χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία για διάκριση στο Παρίσι, γιατί είχαμε ένα πολύ καλό πρόσωπο μέχρι το παιχνίδι που αποκλειστήκαμε. Ποτέ όμως δεν θα μάθουμε τι θα γινόταν στα επόμενα δύο παιχνίδια αν αγωνιζόμασταν στον ημιτελικό και σε έναν από τους τελικούς. Πότε δεν θα ξεχαστεί αυτή η πορεία μας στο Παρίσι, χωρίς όμως να μας στοιχειώνει. Οι στιγμές είναι που μένουν στον αθλητισμό, οι πολύ καλές και κάποιες άσχημες και οι πιο έντονες ανασύρονται πιο συχνά στο μυαλό μας. Αυτές οι πολύ έντονες στιγμές είναι η περιουσία μας» μας λέει ο Θοδωρής Βλάχος και συνεχίζει: «Η ευκαιρία που μου έδωσε η διοίκηση της ΚΟΕ να συνεχίσω να ηγούμαι της Εθνικής Ομάδας ανδρών με τιμά ιδιαίτερα αλλά και με χαροποιεί. Ταυτόχρονα είναι έντονο το αίσθημα της ευθύνης που έχω για τη μελλοντική πορεία της κυρίως μετά την πετυχημένη τελευταία τριετία. Η ομάδα μας είναι πλέον πολύ ανταγωνιστική και βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες εθνικές ομάδες του κόσμου διεκδικώντας με πολλές αξιώσεις σε κάθε διοργάνωση τη διεκδίκηση ενός μεταλλίου. Η ποιότητα του έμψυχου υλικού που έχω στα χέρια μου, η στήριξη της Ομοσπονδίας σε κάθε μας θέλω αλλά και οι υψηλοί κοινοί μας στόχοι είναι τα συστατικά αυτά που μας δίνουν το έναυσμα ώστε να συνεχίσουμε αυτή την καλή πορεία της ομάδας. Η αγωνιστική παρουσία μας στο Παρίσι μάς σημάδεψε αλλά και είναι και εργαλείο στα χέρια μας για να επιστρέψουμε σε ανάλογες στιγμές πιο έτοιμοι, πιο προσεκτικοί, πιο αποτελεσματικοί».
Οσο για τη συνταγή, όπως λέει: «Είναι γνωστή. Κανείς, μα κανείς πάνω από την ομάδα. Συνεχίζουμε ταπεινά, μαθαίνοντας από τα λάθη μας, στοχεύοντας την κορυφή με πολύ καλή δουλειά αλλά πρωτίστως ομαδική δουλειά! Το πειθαρχημένο σύνολο, η σωστή καλή παρέα, θα φέρει ξανά επιτυχίες».
«Μεγάλη χαρά»
Από την πλευρά του ο Χάρης Παυλίδης επιστρέφει στην πατρίδα και όπως μας εκμυστηρεύεται: «Είναι μεγάλη η χαρά που επιστρέφω στην πατρίδα και ιδιαίτερη τιμή που αναλαμβάνω την Εθνική γυναικών σε μια τέτοια στιγμή που ανοίγει ένας νέος ολυμπιακός κύκλος. Ξέρω ότι αρκετές αθλήτριες έχουν δηλώσει πως αποχωρούν, θα πρέπει να μιλήσω με όλες και να δω το υλικό που θα έχουμε στα χέρια μας. Υπάρχει πολύ ταλέντο και έχουμε μια ομάδα με αρκετά νεανικό μέσο όρο ηλικίας. Ο μεγάλος στόχος είναι οι Ολυμπιακοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ενδιάμεσα δεν θα κυνηγήσουμε τη διάκριση σε κάθε μεγάλη διοργάνωση».
Για το αν υπάρχει κάποιο μυστικό ή διαφορά στην προπόνηση των γυναικών σε σχέση με τους άνδρες, είναι απόλυτος: «Οχι. Θεωρώ ότι όλα γίνονται μέσω της προπόνησης και όσο καλύτερα προετοιμασμένη είναι η ομάδα τόσο πιο εύκολη είναι η δουλειά σου στο κοουτσάρισμα. Απλώς οι γυναίκες είναι πιο συναισθηματικές, αλλά και παράλληλα πιο δυνατές. Θα χρειαστούν και βοήθεια όμως, γιατί μιλάμε για κάποια κορίτσια νεαρά σε ηλικία, χωρίς μεγάλες παραστάσεις σε διοργανώσεις».
Την Κίνα την οδήγησε στην κατάκτηση του Πανασιατικού Πρωταθλήματος και όπως λέει: «Ηταν εμπειρία ζωής. Η ζωή και η δουλειά στην Κίνα είναι μοναδικές σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο και δύσκολα θα είχα τέτοιες εμπειρίες κάπου αλλού. Επρεπε να προσαρμοστώ σε πράγματα ξένα για μένα αλλά τώρα μπορώ να καταλάβω και τον τρόπο που σκέπτονται και δουλεύουν». Κλείνουμε με ένα όνειρο ζωής για έναν προπονητή που έχει πάρει τα πάντα με τις ομάδες του: «Ενα ολυμπιακό μετάλλιο είναι όνειρο ζωής για κάθε προπονητή. Είναι μακριά ακόμα το 2028, αλλά ο στόχος μας είναι κοινός με την Ομοσπονδία, όχι μόνο η συμμετοχή αλλά να πάμε για να διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο και είσοδο στην τετράδα. Γεροί να είμαστε και μπορούμε να τα καταφέρουμε».