Ακούγεται τουλάχιστον απάνθρωπο. Δυστυχώς, όμως, είναι αλήθεια. Οι κάτοικοι του Πανοράματος Μάνδρας, μιας πανέμορφης (και πρώην κατάφυτης) πλαγιάς με έλατα ανάμεσα στα όρη Πατέρας και Πάρνηθα, παρακολουθούσαν να καίγεται η Αθήνα, αλλά οι ίδιοι ένιωθαν ασφαλείς: «Ευτυχώς, εμείς καήκαμε πέρυσι» έλεγαν. Ο πύρινος εφιάλτης επισκέπτεται την περιοχή κάθε δύο με πέντε χρόνια. Ετσι, όσο η γη γύρω τους είναι καμένη νιώθουν ασφαλείς. Οταν το πράσινο αρχίζει να επιστρέφει, μαζί του έρχεται και ο φόβος. Πόσο αντιφατικό και τραγικό!
Ημουν μωρό όταν η πρώτη φωτιά εξαφάνισε τα έλατα στην περιοχή, όπου κάποτε έτρεχαν λαγουδάκια και ελαφάκια. Υστερα από περίπου πέντε χρόνια, μια δεύτερη μεγάλη φωτιά κατέκαψε τα πεύκα που μόλις είχαν αντικαταστήσει τα έλατα. Σε τέτοιο υψόμετρο είναι δύσκολο να ξαναφυτρώσουν έλατα μετά από φωτιάΟ,τι είχε απομείνει κάηκε δύο με τρία χρόνια αργότερα. Από την αυλή μας βλέπαμε το όρος Πατέρας να καίγεται μερόνυχτα, από την κορυφή μέχρι το χαμηλότερο σημείο. Ενδιάμεσα, υπήρξαν μικρότερες και μεγαλύτερες φωτιές, αλλά το δάσος, έστω και με πουρνάρια και πεύκα, κατάφερε να αναγεννηθεί. Μέχρι που καταστράφηκε πάλι ολοσχερώς τον Ιούλιο του 2023.