Ενας ακόμα ποδοσφαιρικός ήρωας της δεκαετίας του ’90 έφυγε βιαστικά από κοντά μας: ο λόγος για τον Ιταλό Σαλβατόρε Σκιλάτσι, γνωστότερο ως «Τοτό», απόλυτο πρωταγωνιστή του Μουντιάλ του 1990. Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 58 χρόνων και οι Ιταλοί τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα: το καλοκαίρι που σκόραρε σε κάθε ματς της Σκουάντρα Ατζούρα θυμίζοντάς τους τον Πάολο Ρόσι, σκόρερ και ήρωα του Μουντιάλ του 1982 ο «Τοτό-γκολ» ήταν πιθανότατα ο πιο γνωστός Ιταλός στον κόσμο. Για τον πολύ κόσμο υπήρξε ένας «μετεωρίτης», που συντάραξε τον κόσμο του ποδοσφαίρου για λίγο – δεν είναι ακριβές. Το 1988 και το 1989 ήταν πρώτος σκόρερ της Μεσίνα, τόσο αποτελεσματικός που τον αγόρασε η Γιουβέντους. Τη σεζόν 1989-90, πριν απ’ το καταπληκτικό του Μουντιάλ, ήταν πρωταγωνιστής για την Κυρία τόσο στην κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA, όσο και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας. Δεν κατάφερε να διαχειριστεί την τρομερή του δημοσιότητα και μετά το μαγικό εκείνο καλοκαίρι έκανε λάθος επιλογές. Αλλά τελείωσε την καριέρα του εντυπωσιακά: το 1994 έγινε ο πρώτος Ιταλός που πήρε μέρος στο πρωτάθλημα της Ιαπωνίας και ως «Τοτό-Σαν» αγαπήθηκε και εκεί παράφορα.
Σικελός
Οταν το 1997 κρέμασε τα παπούτσια του και επέστρεψε στην Ιταλία άρχισε μια δεύτερη καριέρα στην ιταλική τηλεόραση που ψάχνει πάντα προσωπικότητες που ξυπνάνε τη νοσταλγία. «Είμαι από τη Σικελία αλλά δεν είναι μαφιόζος, γιατί το ποδόσφαιρο με έσωσε» του άρεσε του Σκιλάτσι να λέει και η μιντιακή του καριέρα ήταν αυτή του Σιτσιλιάνου: δείχνοντας το χιούμορ του έπαιξε κάποια στιγμή τον ρόλο ενός αφεντικού της μαφίας στο πέμπτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν της σειράς «Squadra antimafia – Palermo Oggi» που προβλήθηκε πριν από μερικά χρόνια στην ιταλική τηλεόραση. Εμφανίστηκε στο ιταλικό Survivor και σε άλλα ριάλιτι, έγινε σχολιαστής, ήταν συχνά καλεσμένος σε εκπομπές κι όχι μόνο αθλητικές επιδεικνύοντας πάντα τη σιτσιλιάνικη προφορά του. Τελικά ήταν γεννημένος πρωταγωνιστής. Και κάπως έτσι οι Ιταλοί τον αποχαιρέτησαν…
Μαρσιάλ
Ο σκόρερ είναι πάντα ένας τύπος που προκαλεί μεγάλα όνειρα κι είναι κι αυτός ένας λόγος που οι οπαδοί της ΑΕΚ επιφύλαξαν μια θεαματική υποδοχή στον Γάλλο Μαρσιάλ, που κάποτε έβαλε του κόσμου τα γκολ με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά φέτος χρειάστηκε να περιμένει μια πρόταση της ΑΕΚ στα μέσα Σεπτεμβρίου για να βρει ομάδα, αν και ήταν ελεύθερος ουσιαστικά από πέρυσι τον χειμώνα. Η τελευταία του εμφάνιση σε γήπεδο καταγράφεται τον περασμένο Δεκέμβριο. Πρόκειται προφανώς για ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα όλων των εποχών που έχει βάλει η ΑΕΚ.
Χαμός
Οι ελληνικές ομάδες είναι υποχρεωμένες πού και πού να βάζουν τέτοια στοιχήματα, να ποντάρουν δηλαδή σε «παίκτες – ονόματα» που για κάποιο λόγο κανείς δεν τους δίνει το συμβόλαιο που ψάχνουν. Κάποιοι, λίγοι αλλά σοβαροί επαγγελματίες, στην Ελλάδα αναγεννήθηκαν: ο Ριβάλντο, ο Τάισον, ο Μπεργκ που ήρθε κάποτε στον ΠΑΟ χωρίς παιχνίδια γιατί ήταν ένα χρόνο εκτός λόγω τραυματισμών είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Αλλοι δεν άφησαν αποτύπωμα: ο Μαρσέλο, ο Εσιέν, ο Μπερμπάτοφ, ο Λέσκοτ κ.λπ. Για αυτούς τους δεύτερους έγινε πάντως χαμός στην υποδοχή τους.
Λιβάι
Τι θα κάνει ο Μαρσιάλ είναι δύσκολο να το προβλέψεις. Ερχεται από κακές χρονιές, είναι όμως μόλις 28 ετών. Μια στοιχηματική εταιρεία πληρώνει επί δέκα τα χρήματα που μπορεί να ποντάρει κάποιος στο ενδεχόμενο να πετύχει φέτος δέκα γκολ – ή οι μπουκ χαρίζουν χρήματα ή αυτή η απόδοση δεν είναι καλό σημάδι. Πάντως για την ΑΕΚ περισσότερο βασικό και από το να αποκτήσει κάποια χρησιμότητα ο Μαρσιάλ είναι να βρεθεί τρόπος να σταματήσουν οι τραυματισμοί του Λιβάι Γκαρσία, διότι του συγκεκριμένου παίκτη τις δυνατότητες στην ΑΕΚ τις ξέρουν, ενώ του Γάλλου ελπίζουν να τις δουν – υπάρχει διαφορά. Ο Λιβάι έπαθε την τελευταία θλάση στο λεωφορείο (!) ενώ η ομάδα πήγαινε στο γήπεδο για να αγωνιστεί με τον Βόλο. Πράγμα που αποκλείεται να έχει συμβεί στον Μαρσιάλ που τόσο έχει ταλαιπωρηθεί.
Υποδοχή
Βέβαια, όπως πάντα μου αρέσει να λέω, το βασικό με τους ξένους ποδοσφαιριστές δεν είναι να γίνεται χαμός όταν έρχονται, αλλά να τους θυμούνται όλοι με αγάπη όταν φεύγουν και τα αισθήματα να είναι αμοιβαία. Οι ξένοι παίκτες που έχουν προσφορά στην Ελλάδα γίνονται πραγματικά πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό. Δεν μοιάζει ότι θα είναι τέτοιος ένας παίκτης της ΑΕΚ που ήρθε πέρυσι κι έφυγε φέτος χωρίς να έχει κανείς κάτι να θυμάται από το πέρασμά του: ο Πιζάρο. Στην πρώτη του συνέντευξη επιστρέφοντας στο Μεξικό είπε ότι η απόφαση που πήρε να έρθει στην Ελλάδα ήταν η χειρότερη της καριέρας του και ότι αν έπρεπε να ξαναπάρει την απόφαση, δεν θα ερχόταν ποτέ. «Βλέποντας όλα αυτά που έγιναν μετανιώνω. Αυτές είναι καταστάσεις ζωής που σε κάνουν να μάθεις και να εκτιμάς», ανέφερε κι αφού τόνισε πως έχει διατηρήσει μια καλή σχέση με τον Ματίας Αλμέιδα απέδωσε την αποτυχία του στην κακή του σχέση με τη διοίκηση. «Στην τελική, αυτοί που κυβερνούν και βρίσκονται στην κορυφή, και το λέω γιατί στην Ελλάδα έχει σημασία, ήταν πολύ… μαφία. Αν στο Μεξικό υπάρχει διαφθορά, στην Ελλάδα τα πράγματα είναι τρεις φορές χειρότερα. Και η διοίκηση είχε πολύ να κάνει με αυτό, και δεν την εμπιστευόμουν», τόνισε. (Τώρα που το σκέφτομαι μια μεγάλη υποδοχή είχε οργανωθεί και για αυτόν πέρυσι…).
Μόνο
Στο μεταξύ έχουμε μπροστά μας μια ενδιαφέρουσα αγωνιστική του πρωταθλήματος με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, που την επόμενη Πέμπτη θα έχουν υποχρεώσεις στο Γιουρόπα Λιγκ, να αγωνίζονται το Σάββατο – ο πρωταθλητής στον Βόλο και ο Ολυμπιακός στη Θεσσαλονίκη κόντρα στον Αρη. Ο Αρης θα έχει πρώτη φορά κόσμο στο γήπεδο κι αν κρίνω από τις οργισμένες διαρροές για την αντικατάσταση του διαιτητή Μαρέσκα ο σκοπός των διοικούντων του είναι να υπάρξει ο μέγιστος φανατισμός. Ανακοινώσεις εναντίον της διαιτησίας του παιχνιδιού του με την ΑΕΚ είχε βγάλει και ο Βόλος – μάλιστα το ενδιαφέρον είναι ότι ο Αρης, δηλαδή ο one man showman πρόεδρός του κ. Καρυπίδης αντέγραψε τον δήμαρχο και πρόεδρο του Βόλου κ. Μπέο. Ο Καρυπίδης χρησιμοποίησε την έκφραση του Μπέου «ντροπή και μόνο ντροπή» μιλώντας για την ΚΕΔ. Είναι εύκολο να πεις ότι ο Μπέος δημιουργεί σχολή. Ωστόσο έχω την υποψία ότι ο Καρυπίδης μάλλον δεν έχει μάθει να γράφει, αλλά μόνο να διαβάζει…