Τα νέα από τη Θουριγγία και τη Σαξονία δεν είναι καλά. Μάλλον εδραιώνουν κι άλλο μια εικόνα του καλπασμού της Aκροδεξιάς στην Ευρώπη. Στα δύο κρατίδια της Γερμανίας η AfD είχε πρωτόγνωρη επίδοση, κόβοντας το νήμα ως πρώτη δύναμη στο ένα και ως δεύτερη οριακά στο άλλο. Η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, ο ευρωσκεπτικισμός ήλθαν για να μείνουν ή απλώς καταγράφουν μια τάση δυσθυμίας των λαών ή μερίδας τους έναντι της αρχιτεκτονικής των σημερινών πολιτικών; Θα λέγαμε πως μπορεί και να αποτελούν εφήμερη τάση δυσαρέσκειας αλλά τα μηνύματα και από τη Γαλλία και άλλες χώρες δεν βοηθούν.
Η Ακροδεξιά, στις σημερινές εκφάνσεις της, οργανώνει καιρό τον βηματισμό της. Ενσωματώνει ρητορικές που μοιάζουν με άλλων χώρων. Συχνά χαϊδεύει και υπόσχεται στα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα. Σε σύνθετα προβλήματα προτείνει απλές λύσεις. Και προπαντός όλα αυτά τα αναπτύσσει στο επικίνδυνο έδαφος του λαϊκισμού που συχνά τέμνεται με μια επιθετική εκφώνηση. Ο αντίπαλος για το δημοκρατικό τόξο δεν είναι εύκολος και λόγω μια νέας ευελιξίας που επιδεικνύει αλλά και λόγω των κενών και των ελλειμάτων των παραδοσιακών σχημάτων της δημοκρατικής Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς.
Λόγω της σταθερής απουσίας συγχρονισμού με τα νέα προβλήματα, λόγω της ανεπάρκειας για πιο ολοκληρωμένες λύσεις και τομές στο έδαφος ενός συνεκτικού ευρωπαϊσμού. Πιθανώς πολύ γρήγορα να είναι πολύ αργά για όλους. Eνα πισωγύρισμα όμως για την Ευρώπη, ειδικά σήμερα, θα πυροδοτήσει και άλλους κινδύνους. Ας το έχουν όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους.