Το debate των υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ ήταν ζωογόνος διαδικασία για το κόμμα, καθώς έδειξε στην κοινωνία ότι έχει τουλάχιστον έξι στελέχη ικανά να μιλούν για ένα εύρος πολιτικών θεμάτων. Κάποιοι τοποθετήθηκαν σε βάθος, άλλοι με γενικότητες. Το ύφος και ο λόγος δεν εξέφρασαν μόνο τον χαρακτήρα των υποψηφίων αλλά και τη γενιά τους.
Από τις ατάκες των νεότερων που ανήκουν στη γενιά που έμαθε να εκφράζεται με τους 160 χαρακτήρες του sms και τα emoji, έως την Αννα Διαμαντοπούλου που χρειάζεται περισσότερο χρόνο να αναπτύξει τις δουλεμένες πολιτικές τις προτάσεις μιλώντας όπως το παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο.
Οι υποψήφιοι νομίζω διακρίθηκαν σε δύο κατηγορίες, στους τρεις εκείνους που η εμπειρία τους επιτρέπει να στέκονται πολιτικά και σε εκείνους που ή το μπόι τους δεν φτάνει ή δεν είναι έτοιμοι ακόμη. Στην πρώτη περίπτωση εντάσσω τους Ανδρουλάκη, Γερουλάνο, Διαμαντοπούλου, που έχουν την άνεση να διατυπώνουν θέσεις για την οικονομία, την ανάπτυξη ή την εξωτερική πολιτική.
Το debate προσφέρεται για αναλύσεις στα ΜΜΕ, δεν είμαι βεβαία όμως ότι αλλάζει την άποψη των θεατών καθώς οι περισσότεροι παρακολουθούν χωρίς ανοιχτά αφτιά απλώς για να επικυρώσουν την επιλογή τους.
Το debate δεν θα επηρεάσει κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων ούτε θα ανατρέψει συμφωνίες, συνεννοήσεις ή προσεγγίσεις που έχουν γίνει μεταξύ υποψηφίων και κομματικής βάσης. Κυρίως όμως δεν θα βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ να ξεπεράσει τη δομική του αδυναμία, να γίνει ένα ανοιχτό κόμμα με αναφορά στην κοινωνία και όχι περίκλειστο στα επιτελεία των εκάστοτε υποψηφίων.
Το συμπέρασμά μου από τη χθεσινή βραδιά: τα χιλιόμετρα στην πολιτική φαίνονται, εκτός κι αν είσαι πολύ φωτεινός να μας θαμπώσεις.
Η Μαρία Καρακλιούμη είναι πολιτική αναλύτρια