Με τις αμερικανικές εκλογές να απέχουν μόλις δύο μήνες, οι ευρωπαίοι ιθύνοντες έχουν περάσει από την αντιμετώπιση εφιαλτικών τραμπικών σεναρίων – νέοι εμπορικοί πόλεμοι, εγκατάλειψη της Ουκρανίας, αποχώρηση από το ΝΑΤΟ – στη βίωση ενός συναισθήματος που είχαν σχεδόν ξεχάσει: την ελπίδα. Η άνοδος της αμερικανίδας αντιπροέδρου, Κάμαλα Χάρις, στην κορυφή του ψηφοδελτίου των Δημοκρατικών εξάλειψε το δημοσκοπικό προβάδισμα του Ντόναλντ Τραμπ και επέτρεψε στους Ευρωπαίους να σκεφτούν εναλλακτικές για το χειρότερο σενάριό τους.
Ωστόσο, ακόμη και αν η Χάρις κερδίσει, θα ήταν ανόητο να περιμένουμε απόλυτη συνέχεια με την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Η ρητορική του Τραμπ και του υποψήφιου αντιπροέδρου του, Τζέι Ντι Βανς, περί τερματισμού της αμερικανικής υποστήριξης προς την Ουκρανία έχει σημάνει συναγερμό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όμως και η στρατηγική μιας κυβέρνησης Χάρις για την Ουκρανία πιθανότατα θα απέχει από το status quo. Καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, οι αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν χάσει την πίστη τους ότι η Ουκρανία θα καταλάβει και θα κρατήσει αρκετά εδάφη ώστε να βγει από το σημερινό αδιέξοδο. Παρά την επίθεση των Ουκρανών στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας, εξακολουθούν να χάνουν έδαφος στο Ντονέτσκ. Η ανάκτηση των εδαφών που έχουν χάσει από τον Φεβρουάριο του 2022 γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο απίθανη.
Αρα, λοιπόν, μια κυβέρνηση Χάρις θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους για να ενισχύσει βραχυπρόθεσμα τη θέση της Ουκρανίας, προκειμένου αυτή να στραφεί προς μια διευθέτηση. Γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα ότι η κατάστασή τους είναι ζοφερή, οι Ουκρανοί αναζητούν διέξοδο. Παρά τον ελιγμό του Κουρσκ, ο ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε τον Ιούλιο ότι θέλει το «θερμό στάδιο» του πολέμου να τελειώσει φέτος. Κατ’ ιδίαν, οι ηγέτες της Ουκρανίας μπορεί να ελπίζουν ότι οι ΗΠΑ θα τους ωθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, καθώς αυτό θα τους παρείχε την πολιτική κάλυψη που χρειάζονται ώστε να αλλάξουν πορεία. Τέτοιου είδους συζητήσεις βρίσκονται ήδη σε καλό δρόμο στην Ουάσιγκτον.
Αυτό ενδεχομένως να σοκάρει εκείνους τους Ευρωπαίους (συμπεριλαμβανομένου της επόμενης ύπατης εκπροσώπου για θέματα εξωτερικής πολιτικής) που εξακολουθούν να μιλούν για στήριξη της Ουκρανίας για «όσο χρειαστεί» και των οποίων η ρητορική έχει αλλάξει ελάχιστα από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ο,τι κι αν συμβεί, η πρόκληση για τους Ευρωπαίους είναι να διασφαλίσουν ότι ο πόλεμος δεν θα καταλήξει σε μια «ειρήνη» σύμφωνα με τους ρωσικούς όρους: μια αποστρατιωτικοποιημένη Ουκρανία που θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Σε αντίθεση με τον Τραμπ, η Χάρις στηρίζει ξεκάθαρα το δίκτυο συμμαχιών της Αμερικής. Ομως αυτή η δέσμευση μπορεί να την κάνει να περιμένει περισσότερα από τους συμμάχους των ΗΠΑ. Ενα πράγμα είναι σαφές: Είτε ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο Τραμπ είτε η Χάρις, οι Ευρωπαίοι πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάζονται για αλλαγές.
Ο Μαρκ Λέοναρντ είναι διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (ECFR) και συγγραφέας