«Ο Ιωάννης Διώτης ήταν μαζί με τους τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Φώτη Νασιάκο και προϊστάμενο της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας Στέλιο Σύρο οι τέσσερις “κορυφές του τετραγώνου” που οριοθέτησαν και προσδιόρισαν τη δράση της 17 Νοέμβρη, του ΕΛΑ και άλλων οργανώσεων αντάρτικου πόλης, οδηγώντας στην εξάρθρωσή τους, το καλοκαίρι του 2002. Ηταν ένας δραστήριος δικαστικός, ο οποίος έξι μήνες πριν από την έκρηξη βόμβας στον Πειραιά στα χέρια του Σάββα Ξηρού είχε συμβάλει αποφασιστικά στη χαρτογράφηση της ηγετική ομάδας της 17Ν. Συμμετείχε στις αλλεπάλληλες ολονύκτιες συσκέψεις στην Κατεχάκη για να “ακουμπήσει” επιτέλους η ΕΛ.ΑΣ. – ύστερα από 28 χρόνια αποτυχιών – την οργάνωση-φάντασμα. Παράλληλα, του αποδόθηκε εσφαλμένα ότι χρησιμοποίησε ύποπτες μεθόδους προκειμένου να εξασφαλίσει την ομολογία του Σάββα Ξηρού στη διάρκεια της νοσηλείας του στο Ιπποκράτειο. Ομως, δεν είναι ευρέως γνωστό ότι υπήρχαν ήδη προγενέστερες καταθέσεις (σ.σ. μετά την έκρηξη στον Πειραιά) σε κλιμάκιο της Αντιτρομοκρατικής και στις οποίες προσδιόριζαν με ακρίβεια τα μέλη της 17Ν και συνεπώς η ομολογία Ξηρού δεν ήταν ζωτικής σημασίας, ενώ η πίεση ή η ακόμη χορήγηση φαρμάκων στον νοσηλευόμενο αντάρτη πόλης από τους Ιωάννη Διώτη και Στέλιο Σύρο, όπως είχε υπονοηθεί τότε, δεν επιβεβαιώθηκε από καταθέσεις γιατρών του νοσοκομείου».
Στις παραπάνω αναφορές προχώρησε, μιλώντας στα «ΝΕΑ», πρώην ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. για τον ρόλο και τη συμβολή του εισαγγελικού λειτουργού που απεβίωσε προ τριημέρου σε ηλικία 69 ετών από καρδιακή προσβολή στην εξοχική κατοικία του στην Κύθνο.
Ο Ιωάννης Διώτης γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1955. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέχρι το 1985 ιδιώτευσε ως δικηγόρος. Ακολούθως, εισήλθε στο δικαστικό σώμα, όπου υπηρέτησε ως εισαγγελικός πάρεδρος Αθηνών, αντεισαγγελέας Πρωτοδικών σε Αμαλιάδα και Αθήνα, εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών καθώς και αντεισαγγελέας Εφετών Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 2010, οπότε και αποχώρησε από το δικαστικό σώμα. Το 1994 ορίστηκε επόπτης εισαγγελέας των ερευνών της νεοσύστατης τότε Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2003, μετά δηλαδή την εξάρθρωση της 17Ν.
Αντιτρομοκρατική
Οταν ανέλαβε τον ρόλο του επόπτη εισαγγελέα της Αντιτρομοκρατικής ήταν μία προβληματική περίοδος, με αλλεπάλληλες επιθέσεις και δολοφονίες από τη 17Ν, ενώ παράλληλα δρούσαν και άλλες οργανώσεις, όπως ο ΕΛΑ, η 1η Μάη, και οι έρευνες των αρχών ασφαλείας βρίσκονταν για χρόνια στο σκοτάδι, με το φιάσκο της Λουίζης Ριανκούρ να είναι νωπό. Εντούτοις, την περίοδο 1995-2001 το κλίμα αναστράφηκε με τη συνεργασία μεταξύ ΕΛ.ΑΣ. και γερμανικών – βρετανικών αρχών – και καθοριστική συνδρομή του Ιωάννη Διώτη – για τη συγκέντρωση στοιχείων από τα αρχεία της Στάζι.
Την περίοδο 2003-2010 ασχολήθηκε με σειρά σημαντικών υποθέσεων, όπως ο θάνατος του υπαλλήλου της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη που επιχειρήθηκε να συνδεθεί με το τότε σκάνδαλο υποκλοπών (σ.σ. αφορούσε σε δεκάδες παρακολουθήσεις κινητών ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από πράκτορες της CIA στην Αθήνα) – υπόθεση την οποία ο Ιωάννης Διώτης αρχειοθέτησε. Το 2006 επόπτευσε τις έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. για την εξάρθρωση του μεγάλου κυκλώματος αρχαιοκαπηλίας, υπό τους Ρόμπιν Σάιμς και Χρήστο Μιχαηλίδη, με 35ετή πολυεθνική δράση και «εξαφάνιση» κλεμμένων έργων τέχνης σε αποθήκη στη Σχοινούσα. Στις 2 Μαΐου 2011 διορίστηκε ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Αύγουστου του 2012, όταν και αντικαταστάθηκε. Στη διάρκεια της θητείας του στον ΣΔΟΕ χειρίστηκε τις λίστες Φαλτσιάνι και Λαγκάρντ με ονόματα Ελλήνων που είχαν ελεγχόμενους λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού.