Το ότι κάποιοι Ελληνες, ενδεχομένως πολλοί, έχουν βγάλει λεφτά τα τελευταία χρόνια το αντιλαμβανόμαστε από τον νέο πλούτο που κυκλοφορεί γύρω μας. Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι σε ορισμένες κατηγορίες περιουσιών η Ελλάδα κάνει πρωταθλητισμό. Σύμφωνα με έκθεση της Allianz Global Wealth Report τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, δηλαδή οι επενδύσεις τους σε ομόλογα, μετοχές, ασφαλιστικά προϊόντα, οι καταθέσεις τους, αυξήθηκαν κατά 7,4% το 2023.
Πρόκειται για τον υψηλότερο ρυθμός αύξησης στη Δυτική Ευρώπη, μετά τη Σουηδία. Φαίνεται μάλιστα ότι πολλοί Ελληνες τόλμησαν το 2023 να σηκώσουν μέρος των καταθέσεών τους και να τις επενδύσουν σε ομόλογα και μετοχικούς τίτλους (αύξηση 23,9%). Το συνολικό αποτέλεσμα δείχνει ότι η Ελλάδα ανέβηκε μία θέση στην κατάταξη των πλουσιότερων χωρών με καθαρά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία 21.140 ευρώ ανά κάτοικο, καταλαμβάνει την 29η θέση από τις 57 χώρες της μέτρησης. Παρεμπιπτόντως, η Βουλγαρία που τελευταία συγκρινόμαστε, βρίσκεται πιο κάτω στην 35η θέση με 16.410 ευρώ και η Πολωνία στην 36η θέση με 13.570 ευρώ.
Προφανώς, το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των Ελλήνων που έχουν τέτοια προϊόντα σε σχέση με αυτούς που δεν έχουν τίποτα είναι τεράστιο. Είναι επίσης ξεκάθαρο ότι ο σχετικός μέσος όρος χρηματοοικονομικής ευζωίας διαμορφώνεται από τα «γερά πορτοφόλια». Το θέμα είναι ότι όσο περνάει ο καιρός υπάρχουν στην Ελλάδα και περισσότερα «γερά πορτοφόλια». Αυτό φυσιολογικά θα θεωρούνταν ένα καλό γεγονός. Μια χώρα αφήνει πίσω της μια σχεδόν πλήρη πτώχευση και αρχίζει να δημιουργεί μια νέα ισχυρή τάξη εύπορων πολιτών. Στην πράξη αποδεικνύεται το αντίθετο. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχουμε εισέλθει στην περίοδο της καχυποψίας και της τοξικότητας.
Η έλλειψη ισχυρών και σταθερών κανόνων, η συνακόλουθη αδύναμη θεσμική θωράκιση της χώρας και η ασθενική λειτουργία του Κράτους Δικαίου κάνουν ακόμα πιο έντονη και την καχυποψία και την τοξικότητα για το πώς βγαίνουν όλα αυτά τα χρήματα. Οσο βρισκόμασταν στην οικονομική καχεξία των Μνημονίων, βλέπαμε λίγο-πολύ με τον ίδιο τρόπο το μέλλον. Ελπίζαμε με περίπου τον ίδιο τρόπο, οι περισσότεροι σε καλύτερες μέρες. Αυτό πλέον έχει αλλάξει. Κάποιοι βγάζουν πολλά χρήματα και κάποιοι νιώθουν ότι βρίσκονται στην απέξω. Και αυτό είναι μια αίσθηση που δεν την έχουν μόνο οι αδύναμοι οικονομικά, αλλά και αυτοί που αντικειμενικά βγάζουν τα περισσότερα στη χώρα.
Τι ξεχνούν όλοι; Οτι η χώρα ανέκαμψε, αλλά όχι στον βαθμό που πολλοί πίστεψαν. Μπερδέψαμε τα βιώσιμα δημοσιονομικά, δηλαδή να μην ξοδεύουμε παραπάνω από όσα εισπράττουμε, με το επίπεδο της οικονομίας μας, το οποίο είναι πολύ πιο κάτω από αυτό που νομίζαμε ότι ήταν. Και θα αργήσει να φτάσει. Αυτή η αργή διαδικασία ανάκαμψης, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ανυπομονησία που έχει πλημμυρίσει τους πάντες. Πλούσιους και φτωχούς. Ολοι αναζητούν σχεδόν δικαιωματικά μερίδιο από κάθε ευρώ που πέφτει στην αγορά. Και όλοι αμφισβητούν καθετί που συμβαίνει.
Ο εκνευρισμός για τον πλούτο που κυκλοφορεί αυξάνει τον αποπροσανατολισμό από τα σημαντικά. Αν δεν προσαρμοστούμε εγκαίρως σε πιο… ρεαλιστικούς ρυθμούς, θα πάμε έτσι το πιθανότερο μέχρι να μας βρει ξανά κανένα «κακό», να τσακωθούμε μεταξύ μας ξανά, για να ενωθούμε στη συνέχεια για να το ξεπεράσουμε μαζί.