Η πρωτοσέλιδη είδηση του «Νέου Κόσμου» ότι κλείνει οριστικά το εμβληματικό ελληνικό ζαχαροπλαστείο «Διεθνές», στη Lonsdale Street της Μελβούρνης, λύπησε αφάνταστα την ομογένεια.
Εκατοντάδες ήταν οι αναγνώστες της εφημερίδας που έγραψαν στα κοινωνικά δίκτυα ότι έχουν τις πιο γλυκές αναμνήσεις από το συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο και εξέφρασαν την απογοήτευσή τους που κλείνει.
Όπως έγραφε η Ίρις Παπαθανασίου στον «Νέο Κόσμο» του Σαββατοκύριακου « δεν υπάρχει κανείς στη Μελβούρνη, ή ακόμα και στην Αυστραλία, που δεν γνωρίζει το «Διεθνές», το ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης, το οποίο υποδέχεται εδώ και 55 χρόνια, γενιές Ελλήνων -και όχι μόνο- στον χώρο του που βρίσκεται στη Lonsdale Street, τον δρόμο όπου κάποτε χτυπούσε η «καρδιά» της παροικίας.
Μαζί με το επικείμενο κλείσιμο του ζαχαροπλαστείου, κλείνει και ένα σημαντικό κεφάλαιο της ελληνικής Διασποράς στην Αυστραλία, αφήνοντας πίσω του έναν κόσμο γεμάτο αναμνήσεις.
Απέναντι ακριβώς, στο νοσοκομείο Queen Victoria, γεννήθηκαν χιλιάδες Ελληνόπουλα, με τους μπαμπάδες και τους συγγενείς να περιμένουν ανυπόμονα τα γεννητούρια, στο φιλόξενο ζαχαροπλαστείο των Βασίλη Μπατζογιάννη (Bill Batz) και Μανώλη Γιοβάνογλου.
«Έκανα όσα ήθελα, πρόσφερα όσο μπόρεσα, και δεν έχω τίποτα άλλο να πω από ‘Ευχαριστώ’», λέει ο κ. Βασίλης, απευθυνόμενος στους αγαπημένους πελάτες του.
Δίπλα του ακριβώς ήταν και τα γραφεία του «Νέου Κόσμου», με το προσωπικό κάθε μέρα να κάνει ουρά για τον πρωινό καφέ, όπου ο κ. Βασίλης μάθαινε τα νέα της πατρίδας και της παροικίας από πρώτο χέρι.
Μπορεί όλα γύρω από το ελληνικό ζαχαροπλαστείο να άλλαξαν, να έφυγαν από τον δρόμο 50-60 ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά «το Διεθνές» παρέμεινε εκεί ολόιδιο για πάνω από μισό αιώνα, με τους ίδιους ιδιοκτήτες, να συνεχίζουν να προσφέρουν τις γλυκές γεύσεις και τη χαρακτηριστική φιλοξενία της πατρίδας.
«Έχουμε πελάτες από παντού. Έρχεται κόσμος κάθε μέρα, που από παλιά μας γνωρίζει. Τα πιο πολλά ελληνάκια, χιλιάδες δηλαδή, έχουν γεννηθεί εδώ απέναντι στο νοσοκομείο Queen Victoria. Αυτά τα παιδιά όλα, το θυμούνται και αγαπάνε το μέρος αυτό. Τι να σου πω; Έρχονται με τόσο σεβασμό στο μαγαζί μας -είναι μεγάλοι άνθρωποι τώρα- και με αποκαλούν ακόμα ‘θείο’. Αγαπάνε το μαγαζί για την ιστορία του», μας λέει κατασυγκινημένος ο κ. Βασίλης.
«ΕΔΩ ΗΤΑΝΕ ΕΛΛΑΔΑ»
«Αυτό το μαγαζί το αγάπησα από την πρώτη στιγμή γιατί είχε το ελληνικό στοιχείο. Ήταν σαν να ήμουν στην πατρίδα. Εδώ ήτανε Ελλάδα!», λέει και θυμάται τα πρώτα χρόνια που διατηρούσε το ζαχαροπλαστείο.
Αναλογιζόμενος τις πρώτες δεκαετίες, λέει ότι «Όλα εδώ συνέβαιναν. Εδώ σε αυτόν τον δρόμο, τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία ήταν τρομερά, όπως και τα συλλαλητήρια για την Κύπρο. Από εδώ ξεκινούσαν όλα. Τα φεστιβάλ! Γινόταν της τρελής εδώ τα πρώτα χρόνια, δεν μπορούσες να βγεις από την πόρτα».
Υπήρχαν τότε πολλά καφενεία ελληνικά εδώ τριγύρω, συνεχίζει.
«Οι Έλληνες, αρκετοί ήταν μοναχοί τους τότε, έμεναν εδώ τριγύρω. Είχαμε καθημερινούς πελάτες, έτσι που γίνανε φίλοι μας, το αγάπησαν το μαγαζί και μπαινόβγαιναν. Δεν ήταν ποτέ το μαγαζί στο οποίο θα ‘ρθεις και θα σου ζητήσουν στην πόρτα να περιμένεις.
Στον δρόμο υπήρχαν και πολλά ταξιδιωτικά γραφεία εκείνον τον καιρό.
«Τότε βλέπεις δεν υπήρχε το ίντερνετ, και έτσι έπρεπε να έρθουν εδώ για να κλείσουν τα εισιτήριά τους κάθε χρόνο για την Ελλάδα και είχε πολλά πρακτορεία, όπως και άλλα γραφεία, λογιστών, δικηγόρων… 50-60 ελληνικές επιχειρήσεις σε αυτόν τον δρόμο».
Οι ελληνικές επιχειρήσεις άρχισαν να φεύγουν πριν από 30 περίπου χρόνια.
«Από το ’90 και μετά. Ανέβηκαν τα ενοίκια. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Ελληνισμός άρχισε να εξαπλώνεται και δεν ήταν εύκολο να κατέβουν στην πόλη για το παραμικρό. Στην πόλη θα ερχότανε κάποτε μόνο για καφέ. Τώρα πρέπει να περάσεις τα freeway, θέλεις χρόνο, και να βρεις και να παρκάρεις. Όπως άρχισαν να ζούνε πιο έξω από τη Μελβούρνη, έτσι άρχισαν και αυτές οι επιχειρήσεις να φεύγουν από το κέντρο και ο ελληνισμός άρχισε να αφομοιώνεται μέσα στο αυστραλιανό περιβάλλον».
The post Πικρή γεύση αφήνει στην παροικία το κλείσιμο του ζαχαροπλαστείου «Διεθνές» στο κέντρο της Μελβούρνης appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.