«Κύριε Κρεγκ πιστεύετε ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορούσαμε να δούμε τον Τζέιμς Μποντ γκέι;». Η παραπάνω ερώτηση απευθυνόμενη στον βρετανό ηθοποιό Ντάνιελ Κρεγκ, έγινε την προπερασμένη Τρίτη, στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου του φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, όπου ο Κρεγκ παρίστατο προκειμένου να μιλήσει για την τελευταία κινηματογραφική δουλειά του, στην ταινία «Queer» του Λούκα Γκουαντανίνο. Πού στηρίχθηκε μια τόσο γελοία ερώτηση; Στο ότι στο «Queer», το σενάριο του οποίου είναι εμπνευσμένο από το ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Μπάροουζ, ο βρετανός ηθοποιός υποδύεται έναν αλκοολικό, ηρωινομανή Αμερικανό, τον οποίο, για ένα μεγάλο μέρος της διάρκειας της ταινίας, βλέπουμε να κυκλοφορεί στην Πόλη του Μεξικού όπου αναζητεί με πάθος το ανδρικό σεξ. Παλεύει με τους χειρότερους δαίμονές του (όπως συμβαίνει με τους ηρωινομανείς) και απολαμβάνει με βουλιμία το σεξ με τον νεότερο άντρα που έχει ερωτευτεί (Ντριού Στάρκεϊ). Η ταινία ίσως να μην είναι και τόσο επιτυχημένη (ο Γκουαντανίνο γίνεται φλύαρος πάνω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας που προφανώς τον απασχολεί), όμως η ίδια δουλειά μπροστά την κάμερα, τόσο του Κρεγκ όσο και του Στάρκεϊ – τουλάχιστον στις συγκεκριμένες σεξουαλικές σκηνές – είναι αξιοθαύμαστα γενναία.
Η «κίτρινη» ερώτηση στην αρχή του ανά χείρας κειμένου που έγινε από δημοσιογράφο γνωστή για τις «προβοκατόρικες» ερωτήσεις της, δεν απαντήθηκε από τον Κρεγκ, ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να μουρμουρίσει δυσαρεστημένος (και με το δίκιο του) «ορίστε, αρχίσαμε πάλι…». Ηταν ο σκηνοθέτης Λούκα Γκουαντανίνο που παίρνοντας τον λόγο «έσπασε» τον πάγο λέγοντας «κυρίες και κύριοι ας σοβαρευτούμε. Είμαστε αρκετά ώριμοι για να ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τι συμβαίνει στο κρεβάτι του Τζέιμς Μποντ».
Θυμάμαι πολύ καλά πότε πρωτοείδα από κοντά τον Ντάνιελ Κρεγκ και συμπτωματικα ήταν και πάλι στο Φεστιβάλ Βενετίας όταν το γκανγκστερικό έπος του Σαμ Μέντες «Ο δρόμος της απώλειας» παιζόταν στο διαγωνιστικό τμήμα της διοργάνωσης το 2002. Πολύ καλός και εκεί, ο Κρεγκ υποδύεται τον σκοτεινό γιο ενός αρχικακοποιού, του Πολ Νιούμαν, ο οποίος έρχεται σε σύγκρουση με το πρωτοπαλίκαρό του, τον Τομ Χανκς. Εκείνη τη χρονιά ο Κρεγκ πέρασε μάλλον απαρατήρητος από το φεστιβάλ και μάλλον ήταν λογικό. Ως πρώτο όνομα ο Χανκς μαγνήτιζε, ο Νιούμαν ήταν ο Νιούμαν και βέβαια ο Κρεγκ δεν είχε υποδυθεί ακόμα τον Τζέιμς Μποντ. Αυτό έγινε μερικά χρόνια αργότερα, το 2006: με την εμφάνισή του στο «Casino Royale» του Μάρτιν Κάμπελ και έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τον Πιρς Μπρόσναν, ο Ντάνιελ Κρεγκ έδωσε μια νέα, πιο «βρώμικη», αλήτικη άποψη πάνω στον κατάσκοπο των σελίδων του Ιαν Φλέμινγκ (αρνήθηκε μάλιστα να βάψει τα ξανθά μαλλιά του μαύρα για τον ρόλο). Από τότε μέχρι το 2021, ο Κρεγκ υποδύθηκε τον Μποντ σε πέντε ταινίες: «Quantum of solace, «Skyfall» (κατά πολλούς η καλύτερη της «σειράς» 007), «Spectre» και «No time to die» στην οποία το τέλος του πράκτορα, από πολλούς κατακρίθηκε.
Και σήμερα έχοντας θάψει τον Μποντ πίσω του αναζητά νέες προκλήσεις, ρόλους απρόβλεπτους και τρόπους να αναδείξει το ταλέντο του που κάθε άλλο παρά περιορισμένο είναι. Γιατί ο Ντάνιελ Κρεγκ είχε δουλέψει πολύ σκληρά και για πολλά χρόνια πριν κερδίσει τον διασημότερο ρόλο της ζωής του. Σε ηλικία 14 ετών, μαθητής γυμνασίου στο Γουέστ Κέρμπι του Γουίραλ, έπαιζε ήδη θεατρικούς ρόλους σε έργα όπως «Ολιβερ Τουίστ» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Αφησε το λύκειο στα 16 για να περάσει από οντισιόν στον θίασο του Εθνικού Θεάτρου Νέων στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου έγινε δεκτός. Μετακόμισε στο Λονδίνο, ντεμπούτο στη σκηνή ως Αγαμέμνονας στο έργο του Σαίξπηρ «Τρωίλος και Χρυσίδα». Για να ανταπεξέλθει δούλεψε λαντζέρης και σερβιτόρος. Αν και απέτυχε σε επανειλημμένες οντισιόν για τη Σχολή Μουσικής και Δράματος Guildhall, εν τέλει το 1988 τα κατάφερε και εκεί σπούδασε με συμμαθητές τον Γιούαν Μακγκρέγκορ, τον Ντέμιαν Λούις και τον Τζόζεφ Φάινς.
Είχα τη τύχη να συναντήσω και να μιλήσω με τον Ντάνιελ Κρεγκ στο Λονδίνο στην παρουσίαση του «Casino Royale» στο Λονδίνο το 2006. Αναζητώντας από τα αρχεία μου δηλώσεις του εκείνη την εποχή βρήκα το εξής: «Αναλαμβάνοντας τον Τζέιμς Μποντ άξονάς μου ήταν να απαντήσω τα «γιατί;». Γιατί o Μποντ είναι αυτός που είναι; Για ποιο λόγο συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται; Γιατί όλη αυτή η εσωστρέφειά του; Γιατί δεν πλησιάζει τους ανθρώπους; Με το σενάριο που είχαμε ήθελα να ακολουθήσω τον Μποντ, κυριολεκτικά από το μηδέν». Και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφερε. Ο Μποντ του Ντάνιελ Κρεγκ έγραψε ιστορία γιατί ήταν κάτι πραγματικά καινούργιο στον κόσμο του ήρωα: ανήκει σε μια εποχή όπου η έννοια της εμπιστοσύνης είναι πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μοιάζει με αγρίμι, μόνος εναντίον όλων, ζει για την κάθε στιγμή και αδιαφορεί για το αύριο. Αλλά την ίδια ώρα η μηχανή θανάτου, σιγά – σιγά, ανακαλύπτει τον κόσμο του συναισθήματος.
Τώρα όμως ο κύκλος Μποντ έκλεισε και ο Κρεγκ που δεν είναι πλέον και τόσο νέος (στις 2 του περασμένου Μαρτίου έγινε 56 ετών) έχει όλο το πεδίο μπροστά του για να δοκιμαστεί σε νέες περιπέτειες. Ηδη δοκιμάστηκε με τις δύο ταινίες «Knives out» και τα πήγε θαυμάσια. Τώρα φαίνεται ότι ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον πήχη.