Είναι γνωστό ότι οι έλληνες γιατροί εδώ και χρόνια, κυρίως από την περίοδο των Μνημονίων, έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για να ενταχθούν στο εθνικό δημόσιο σύστημα υγείας. Λογικό, θα έλεγε κάποιος. Γιατί να δουλέψουν κάπου με χαμηλές αμοιβές, όταν μπορούν να βρουν ως ιδιώτες γιατροί υψηλότερα εισοδήματα. Ούτε λόγος για το δέλεαρ των υψηλών αμοιβών στο εξωτερικό, κυρίως στις χώρες του Βορρά. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση.
Υπάρχουν όμως πολλοί γιατροί που επιμένουν και καλά κάνουν, ελληνικά. Θέλουν να δουλέψουν και να ζήσουν στην Ελλάδα. Κάποιοι δουλεύουν στο ΕΣΥ. Κάποιοι άλλοι ιδιωτεύουν. Συνολικά η Εφορία έχει καταγράψει ότι η δεύτερη κατηγορία αριθμεί 22.760 γιατρούς, όλων των ειδικοτήτων, που φορολογούνται ως αυτοαπασχολούμενοι, εδώ στη χώρα μας. Το 12% από αυτούς, δηλαδή 2.780 δήλωσαν για το 2023 ζημιές. Τους αφήνουμε αυτούς, λογικό κάποιοι να μην τα πηγαίνουν καλά, αν και έχει ενδιαφέρον να μάθουμε πώς βιοπορίστηκαν το 2023.
Το υπόλοιπο 88%, δηλαδή 19.990 δηλώνουν θετικό αποτέλεσμα. Μέσα ακαθάριστα έσοδα 49.602 ευρώ. Το καθαρό αποτέλεσμα, δηλαδή όσα τους μένουν στην τσέπη βάσει αυτών που δήλωσαν, φτάνουν τα 22.943 ευρώ. Αναλογούν σε μια μηνιαία αμοιβή, σε δωδεκάμηνη βάση της τάξεως των 1.911 ευρώ. Αν καταλαβαίνω καλά από τις αμοιβές που δημοσίευσε ο υπουργός Υγείας με τις αποδοχές των γιατρών του ΕΣΥ επίσης σε δωδεκάμηνη βάση, τα καθαρά μηνιαία έσοδα ενός επιμελητή Β’ φτάνουν κατ’ ελάχιστον στα 2.364 ευρώ και του επιμελητή Α’ τα 2.483 ευρώ. Με μια πρώτη ανάγνωση καθαρά από πλευράς εισοδήματος (οι συνθήκες εργασίας είναι άλλη υπόθεση και μετρούν και αυτές) και με δεδομένο ότι αυτή είναι η μέση αμοιβή, άρα πάρα πολλοί, χιλιάδες γιατροί, τα βγάζουν πέρα με λιγότερα από τα 1.911 ευρώ, θα έπρεπε να έχουν στήσει ουρές στις προκηρύξεις για μια θέση στο Δημόσιο. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και προφανώς έχει την εξήγησή του.
Η κυβέρνηση, το οικονομικό επιτελείο, που επιχαίρει με τα αποτελέσματα του τεκμαρτού τρόπου φορολόγησης, το οποίο αύξησε φέτος το μέσο καθαρά φορολογητέο εισόδημα των γιατρών στα 24.384 ευρώ, είναι ξεκάθαρο ότι συμβιβάστηκε με τη σύλληψη μόνο ενός μέρους της φοροδιαφυγής.
Μην κοροϊδευόμαστε, είχε και άλλη λύση. Θα μπορούσε να κάνει χρήση των πολλών έμμεσων εργαλείων υπολογισμού του φόρου τους, που έχει εδώ και χρόνια στην κατοχή της. Είναι αυτές οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου, μέσω των πολυάριθμων, αλλά αδρανών στη συγκεκριμένη περίπτωση ηλεκτρονικών εφαρμογών που διασταυρώνουν αν ο τρόπος ζωής συνάδει με το δηλωθέν εισόδημα. Κάποιοι λένε ότι η άσκηση έχει γίνει και θα οδηγούσε σε πολύ πιο υψηλά ποσά φόρων σε πολλές κατηγορίες αυτοαπασχολούμενων, όχι μόνο στους γιατρούς. Πολύ υψηλότερα από τον τεκμαρτό. Νομίζω ότι κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα και δεν τη χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, για να μη στενοχωρήσει μια κατηγορία συμπολιτών μας, που ο αρμόδιος υπουργός χαρακτηρίζει ακόμα και μετά την εφαρμογή των τεκμηρίων «κατά σύστημα φοροφυγάδες».