Το «δράμα του ΣΥΡΙΖΑ»
Είμαι εξ εκείνων, που τους «έχει συνεπάρει το δράμα του ΣΥΡΙΖΑ». Είμαι εξ αυτών που ζουν και αναπνέουν για τις εξελίξεις. Και δεν ξέρω πια από πού να το πιάσω (το δράμα). Επιλέγω τον έκπτωτο πρόεδρο Κασσελάκη: διατηρεί την κατάσταση αμφιθυμίας για τη συνέχεια. Διαμηνύει μεν ότι «παραμένει εντός ΣΥΡΙΖΑ», άρα και πιθανός υποψήφιος στις εκλογές, αλλά μέχρι τότε, 24 Νοεμβρίου, έχει ο Θεός. Μπορεί να του τη βαρέσει του Τάιλερ, να πει ένα «άι σιχτιρ, μ’ αυτούς που πήγες και έμπλεξες» και να τον πάρει να γυρίσουν πίσω, στο Μαϊάμι, όπου έχει κάθε μέρα καλοκαίρι, ωραίο κόσμο, και γενικώς είναι άπλα…
Από τη συνομιλία που είχα με ένα «ορφανό» του (και σταθερή πηγή μου, τελευταία), με το οποίο επικοινώνησα και χθες, υπό το φως των όσων τραγελαφικών συνέβησαν την Πέμπτη, ομολογώ πως δεν βγήκα σοφότερος. «Παραμένουμε στα ίδια», μου ανέφερε. «Επέστρεψε Αθήνα ο πρόεδρος, μιλάει με κόσμο, αλλά δεν έχω κάτι περισσότερο» ήτοι – συμπεραίνω εγώ – αναμένει τις σημερινές και τις αυριανές δημοσκοπήσεις για να αποφασίσει οριστικά τι θα κάνει. Αν διαπιστώσει ότι παίζεται το θέμα της επανάκαμψής του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς Τσίπρα μέσα, θα το επιχειρήσει. Οι δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί είναι θετικές γι’ αυτόν. Προηγείται όλων των υπόλοιπων υποψηφίων (στα λόγια). Αλλιώς, θα τα παρατήσει, κι ας δηλώνει ό,τι θέλει τώρα το «περιβάλλον» του.
Οι προϋποθέσεις για νέο κόμμα
Πάντως η δημιουργία νέου κόμματος, κατά το «ορφανό» του Κασσελάκη, στην πραγματικότητα δεν «έπαιξε» ποτέ. Κουβέντες στον αέρα ήταν. Από τους γύρω γύρω, οι οποίοι συνήθως δεν είναι και οι καλύτεροι σύμβουλοι.
Αλλωστε το ιδρύω νέο κόμμα συνεπάγεται δυο-τρεις σοβαρές προϋποθέσεις: πρώτη προϋπόθεση είναι οι μηχανισμοί που δεν υπάρχουν, δεύτερη η κοινοβουλευτική δύναμη που πρέπει να διαθέτεις (με 5-6 βουλευτές δεν γίνεται δουλειά) και τρίτον χρήματα. Ειδικά χωρίς την τελευταία προϋπόθεση, δεν πας πουθενά. Κι ο Στέφανος που φάνηκε εμμονικός με τις «σακούλες» και το «μαύρο χρήμα» για να πλήξει τον Τσίπρα δεν κατάλαβε ότι η διαπλοκή, ανιδιοτελής όπως πάντα «χορηγός» παρόμοιων ευγενών εγχειρημάτων, όταν ακούει κάτι τέτοια «κουμπώνεται», λες και έπεσε βαρύς χειμώνας…
Το έργο ήταν δύσκολο
Και παρακαλώ ας μου επιτραπεί σε αυτό το σημείο να πω και έναν καλό λόγο για τον πρόεδρο Στέφανο. Αισθάνομαι την ανάγκη να τον υπερασπιστώ. Εναντι όσων επιμένουν να τον κατηγορούν ότι ήταν ανερμάτιστος ως αρχηγός. Οτι τους κορόιδευε. Παιδιά, σοβαρευτείτε. Εκτίθεστε. Ο άνθρωπος, αυτός ήταν πάντα. Δεν το έκρυψε ποτέ. Ο,τι του κατέβαινε στο μυαλό το έλεγε και το έκανε. Ακόμη και σε εστιατόρια όπου δειπνούσε, και προσείλκυε το ενδιαφέρον αγνώστων, τον άκουγες να λέει ότι «θα το τελειώσει αυτό» (τον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) και ρωτούσε «πείτε μου, τι άλλο θέλετε να κάνω, τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει».
Επαιρνε ιδέες; Δεν ήξερε τι του γινόταν; Εκανε επίδειξη αλαζονείας; Υποδυόταν τον υπερφίαλο που ήρθε για να τα διαλύσει όλα; Αγνωστο. Η ουσία είναι ότι το έργο αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο φανταζόταν…
Η σιωπή του Βούδα
Πάντως, αν κάτι (εξακολουθεί να με) εντυπωσιάζει με την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των προφανών (όπως ας πούμε ο πρωτοφανής τρόπος με τον οποίο εκπαραθύρωσαν τον πρόεδρο του κόμματος), είναι η… αφωνία αυτού που κατά την άποψή μου «γέννησε» την κρίση. Σωστά μαντέψατε, περί του προέδρου Τσίπρα, του βετεράνου, του απομάχου, ομιλώ. Ο τύπος, ως άλλος Βούδας, κάθεται (νοερά τώρα τον βλέπω, με τη δύναμη της προχωρημένης φαντασίας μου) οκλαδόν, έχει σταυρώσει τα χέρια στην κοιλιά και παρακολουθεί ως αμέτοχος τρίτος όσα συμβαίνουν υποδυόμενος ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι εξελίξεις. Ματαίως οπαδοί και στελέχη τον περιμένουν να τοποθετηθεί, εκείνος το αποφεύγει συστηματικά. Στις αρχές της εβδομάδας ένα «μηχανάκι», το οποίο υποτίθεται δουλεύει για λογαριασμό του, είχε γεμίσει τον τόπο με παραμύθια υπό τον γενικό τίτλο «αναμένεται βαρυσήμαντη παρέμβαση Τσίπρα». Από δήλωση μέχρι έκτακτη τηλεοπτική εμφάνιση!
Φυσικά, η φημολογία διαψεύστηκε καθ’ ολοκληρίαν. Οχι μόνο δεν μίλησε ο απόμαχος, αλλά την ώρα που οι δικοί του τον έφερναν έτοιμο να παρέμβει, αυτός βρισκόταν στο Παρίσι, στη βολική από κάθε άποψη (κι όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για πολλούς άλλους) Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, έπινε εσπρεσάκι και γευόταν κρουασάν. Θα επέστρεφε προχθές…
Θα μιλήσει; Μπα. Αλλωστε την προηγούμενη φορά που το έκανε, στο συνέδριο του Φεβρουαρίου, είδατε τι συνέβη. Ασεβείς και ανόσιοι οπαδοί τον αποδοκίμασαν. Αγρια…
Πόλεμος στο Διαδίκτυο
Ενα δεύτερο πράγμα που (με) εντυπωσιάζει σε σχέση με την παρατεταμένη κρίση στην οποία έχει περιπέσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι οι βαριές εκφράσεις που ανταλλάσσουν μεταξύ τους, στελέχη, οπαδοί και τρολ, δημοσίως, και στο Διαδίκτυο. Απίθανα πράγματα. Ας πούμε, ένα σύνθημα που του φώναξαν του έκπτωτου προέδρου Κασσελάκη κατά την άφιξή του στο ξενοδοχείο (λίγο πριν ανακοινωθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας με την οποία τον εξωπέταξαν από το κόμμα), ήταν το ακόλουθο, το οποίο δεν το είδα και πουθενά γραμμένο, δείγμα ότι ντράπηκαν ακόμη και οι συνάδελφοι: «κορμί μοντέλο – κόμμα μπουρδέλο»!!!
Και μαζί όλα τα άλλα που «κόσμησαν» το Διαδίκτυο, και τα οποία, δεν μπορεί, θα υπέπεσαν στην αντίληψη σας. Για τους χαμένους της ψηφοφορίας, τους «στεφανουά» ή «κασσελίστας», ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά περίπτωση, και ανάλογα με την ένταση του θυμού αυτών που βρίζουν «βόθρος», «τσίρκο», «χαβούζα», φυσικά «μπουρδέλο» και το στελεχικό του δυναμικό (όχι όλοι, αυτοί που κέρδισαν και εξωπέταξαν τον Κασσελάκη), είναι είτε «σούργελα», είτε «ξεφτίλες», είτε «πουλημένα τομάρια».
Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, πώς όλοι αυτοί θα συνεχίσουν ως ένα κόμμα, ακόμη και μετά την εκλογή του νέου προέδρου. Και πώς θα αρχίσουν πάλι να αποκαλούνται «σύντροφοι», όταν έχουν εκτοξεύσει ο ένας για τον άλλον τόσο βαριές κατηγορίες, επί προσωπικού…
Εις μνήμην Γιάννου Κρανιδιώτη
Εκδήλωση πολλαπλών μηνυμάτων και συναισθημάτων οργανώνεται την προσεχή Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου στις 10:30 το πρωί στην ΕΣΗΕΑ. Οργανώνεται από κοινού από το Μορφωτικό Ιδρυμα της Ενωσης Συντακτών και την εν Αθήναις πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, προς τιμήν μιας σπουδαίας ελληνοκυπριακής προσωπικότητας, τον Γιάννο Κρανιδιώτη. Συμπληρώνονται εφέτος 25 χρόνια από τον αδόκητο χαμό του, και μαζί του αγαπημένου του Νικόλα, του γιου του, και δημοσιογράφων και τεχνικών της ΕΡΤ που τον συνόδευαν σε εκείνο το μοιραίο ταξίδι προς το Βουκουρέστι.
Ο Γιάννος, ένα φωτεινό μυαλό, που χάρισε τη φιλία και την αγάπη του αφειδώλευτα σε όλους εμάς τους φίλους του, είναι ο άνθρωπος που σχεδίασε και υλοποίησε, τη μεγαλύτερη ίσως επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας, τα τελευταία χρόνια, και που δεν είναι άλλη από την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Σε μια εποχή, που κανείς από το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό, σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν μπορούσε να εκτιμήσει το μέγεθός της. Και πολύ περισσότερο τον καταλυτικό ρόλο που θα έπαιζε στη συνέχεια στις σχέσεις με την Τουρκία, και τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Για τον Γιάννο, και το έργο του, θα μιλήσουν ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ενώ παρέμβαση θα πραγματοποιήσει ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Ευκαιρίας δοθείσης το Μορφωτικό Ιδρυμα της ΕΣΗΕΑ θα απονείμει τιμητικές διακρίσεις σε όσους επέζησαν του δυστυχήματος, άλλα και τους συγγενείς των χαμένων συναδέλφων μας.