Τα συριζαϊκά μαχαίρια έχουν βγει απ’ τα θηκάρια. Οι κασσελακικοί σύντροφοι τσακώνονται με τους ορθόδοξους για την ερμηνεία της έκπτωσης από το προεδρικό αξίωμα που περιέχεται στο καταστατικό του κόμματος. Κι όχι μόνο. Ηδη κάποιοι μιλούν δημόσια υπέρ της παραπομπής του Στέφανου Κασσελάκη στο πειθαρχικό προκείμενου εκείνος να χάσει την κομματική του ταυτότητα – κι ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει τη μεταπολιτική του παρένθεση. Στην πράσινη προεκλογική περίοδο, πάλι, επικρατεί έως τώρα πολιτικός πολιτισμός, λένε αυτάρεσκα εμπλεκόμενοι. Οι μπηχτές του κάθε υποψηφίου για τους συνυποψηφίους του διατυπώνονται έτσι ώστε να μη μουτζουρωθεί πολύ η εικόνα της πολιτικής δύναμης, η οποία έχει συνειδητοποιήσει πως αυτή η εσωτερική αναμέτρηση είναι η τελευταία της ευκαιρία να επιστρέψει στο στάτους του παρελθόντος – εκείνο της εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, δηλαδή. Βέβαια, οι θιασώτες της ρεαλπολιτίκ ξέρουν ότι μια κομ ιλ φο ενδοπασοκική αντιπαράθεση είναι η ενδεδειγμένη στρατηγική ενόψει του δεύτερου γύρου, αφού στις 13 Οκτωβρίου οι δύο διεκδικητές της αρχηγικής καρέκλας θα χρειαστούν συμμάχους. Το ύφος της μιας διαδικασίας εκλογής προέδρου από τη βάση διαφέρει απ’ της άλλης, λοιπόν.