Εντάξει, το χιούμορ της σοσιαλμιντιακής δημόσιας σφαίρας είναι σκληρό. Οργουελικά μιλώντας, είναι σχεδιασμένο ώστε να θυμίζει σε κάποιον πως είναι μειωμένος, δεν έχει σαν στόχο απλά να τον μειώσει. Με τέτοια πρόθεση πληκτρολογήθηκαν οι συνειρμοί που συνέδεαν την αφίσα με την οποία ξαναδήλωσε ο Κασσελάκης «είμαι εδώ» με το εξώφυλλο του τελευταίου άλμπουμ του Βασίλη Καρρά. Για να το πούμε αλλιώς: το χάσταγκ έπιασε, δημιούργησε το απαραίτητο «μπαζ» πριν από την επίσημη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, αλλά οι εποχές που αρκούσε η υπόσχεση της ανανέωσης να δοθεί από ένα φρέσκο πρόσωπο προκειμένου να έχει πιθανότητες να ακουστεί τελικά πειστική εκτός των κομματικών τειχών έχουν περάσει – ακόμη κι ο άνθρωπος που φρόντισε να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον πρόεδρο τον οποίο έδιωξε, αναρωτιέται αν θα πουν «καμιά σοβαρή κουβέντα». Η συνειδητοποίηση των συνθηκών που επικρατούν καιρό τώρα έξω απ’ την Κουμουνδούρου άργησε, όμως. Αργησε τόσο που η κατάσταση του κόμματος φαίνεται αναστρέψιμη μόνο σε όσους θα προσέλθουν στις κάλπες του για να ψηφίσουν είτε το κασσελακικό, είτε το πολακικό προφίλ.