Tα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωτοφανή για ένα κόμμα που ασκούσε μόλις πριν από μερικά χρόνια την εξουσία με την υπόσχεση να αλλάξει την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ενας πρόεδρος που εξελέγη για τρία χρόνια αποπέμπεται από την Κεντρική Επιτροπή ύστερα από μόλις έναν χρόνο, μαζεύει τα πράγματά του και πηγαίνει στο εξοχικό του. Παρεμβαίνουν τότε κάποιοι καθηγητές και χαρακτηρίζουν την αποπομπή του αντικαταστατική, οπότε ο έκπτωτος πρόεδρος επιστρέφει, διεκδικεί την αποκατάστασή του και απαιτεί να του δώσουν πίσω το γραφείο του. Συνεδριάζει η Πολιτική Γραμματεία, που αποφασίζει με μεγάλη πλειοψηφία ότι η αποπομπή του είναι οριστική, αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό για να εκτονωθεί η ένταση, με κάποια σενάρια – που πάντως διαψεύδονται – να μιλούν ακόμη και για προσφυγή των χαμένων στη Δικαιοσύνη!
Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν σε κάποιους ικανοποίηση, κάτι που εκ πρώτης όψεως δεν είναι παράλογο: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ισχυρός, ασκούσε μια τοξική και εκδικητική πολιτική, επιδιδόταν σε προσωπικές επιθέσεις, δεν δίσταζε να διαβάλλει με ψεύτικα στοιχεία αθώους ανθρώπους. Ομως τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Ο λαός τον αποκαθήλωσε και τα δικαστήρια έκαναν εκεί όπου χρειάστηκε τη δουλειά τους. Η ίδια η εμφύλια διαμάχη που παρακολουθούμε σήμερα, άλλωστε, προκλήθηκε από αυτήν ακριβώς την απομάκρυνσή του από την εξουσία.
Σήμερα, έστω κι αν οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν στην τρίτη ή ακόμη και στην πέμπτη θέση, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο τρόπος λοιπόν με τον οποίο διαχειρίζεται την κρίση του δεν αποτελεί αποκλειστικά εσωτερικό του θέμα: άπτεται και της ίδιας της δημοκρατίας. Απαιτούνται συνεπώς από όλες τις πλευρές σύνεση και ψυχραιμία προκειμένου να ακολουθηθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για την εκλογή νέου αρχηγού. Η ένταση πρέπει να κοπάσει: στο κάτω κάτω, οι εμπλεκόμενοι είναι πρώην σύντροφοι. Οι σκηνές βίας πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθούν. Και οι διαδικασίες να επιταχυνθούν, ώστε να ξεκαθαρίσει το ταχύτερο το τοπίο.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, που υποστηρίζει ότι έπεσε θύμα της κομματικής γραφειοκρατίας, πρέπει σήμερα να δώσει το παράδειγμα της μετριοπάθειας. Αν πιστεύει ότι η βάση είναι πάντα μαζί του, μπορεί να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα. Και αν κερδίσει, θα είναι πλέον ένας αδιαμφισβήτητος ηγέτης.