ΕΙΧΑΜΕ αναφέρει σε πιο παλαιότερο σημείωμα για την City Football Group. Η εταιρεία αυτή έχει το 100% των μετοχών της Manchester City αλλά και σημαντικά ποσοστά στην ιδιοκτησία πολλών ομάδων ανά τον Κόσμο. Συγκεκριμένα, έχει το 100% της δικής μας Melbourne City, το 65% της Ινδικής Mumbay City, το 80% της New York City, το 100% της Ουρουγουανής Montevideo City Torque, το 99% της Bελγικής Lommel, το 100% της Γαλλικής Τρουά, το 46,.7% της Κινεζικής Σένζεν Πενγκ Σίτι, το 20% της Ιαπωνικής Γιοκοχάμα Μαρίνος, τo 94,9% της Ιταλικής Palermo, το 90% της Βραζιλιανής Bahia και το 47% της Ισπανικής Xιρόνα.
ΟΠΩΣ είχαμε ξαναγράψει η Ισπανική Τζιρόνα φέτος μετέχει στο Champions League. Οι κανονισμοί της UEFA επιτάσσουν να μη μετέχουν στην ίδια διοργάνωση ομάδες με κοινή ιδιοκτησία για ευνόητους λόγους. Ακολουθώντας τον κανονισμό αυτό, θα έπρεπε η Xιρόνα να μην μπορεί να παίξει στο Champions League και στην καλύτερη περίπτωση γι’ αυτήν να έπαιζε σε μια άλλη διοργάνωση της UEFA στην οποία δεν θα μετείχε η Manchester City. Aυτό σημαίνει ότι η ισπανική ομάδα θα έπρεπε να χάσει τα 100 περίπου εκατομμύρια που θα κερδίσουν φέτος οι ομάδες που μετέχουν στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης. Δηλαδή ο κοινός ιδιοκτήτης και των δύο ομάδων θα έχανε ένα σεβαστό ποσόν.
ΒEΒΑΙΑ, όταν το City Football Group έχει κάνει μια τόσο σοβαρή επένδυση δεν θα περίμενε κανείς να συμμορφωθεί εύκολα με κανονισμούς UEFA, FIFA κλπ. Αντίθετα, θα ήταν πιο «φυσιολογικό» οι κανονισμοί της UEFA να προσαρμοστούν με τις ανάγκες του Group. Αυτό και έγινε.
Η UEFA μας ενημέρωσε ότι: «Οι σημαντικές αλλαγές που έγιναν στην ιδιοκτησία, τη διoίκηση και την οικονομική υποστήριξη των σχετικών συλλόγων, περιορίζουν ουσιαστικά την επιρροή και την εξουσία λήψης αποφάσεων των επενδυτών σε περισσότερες από μία ομάδες, διασφαλίζοντας τη συμμόρφωση με τον κανόνα περί πολυϊδιοκτησίας κατά την περίοδο 2024-25. Οι υπό εξέταση επενδυτές μεταβίβασαν τις μετοχές τους στην Χιρόνα σε ανεξάρτητους διαχειριστές μέσω δομής που ιδρύθηκε υπό την επίβλεψη του Φορέα Οικονομικού Ελέγχου Συλλόγων (CFCB) της UEFA».
ΤΟ ΠΟΣΟ «ανεξάρτητοι» μπορεί να είναι οι διαχειριστές στους οποίους μεταβίβασαν οι «άρχοντες» της City Football Group τις μετοχές τους το αφήνουμε στη φαντασία σας. Και σημειώστε: «μεταβίβασαν», δεν πούλησαν. Η μεταβίβαση σημαίνει ότι τα συμφέροντά τους τα οικονομικά είναι άθικτα και απλά τα χειρίζονται άλλοι για λογαριασμό τους.
ΓΙΑ ΜΙΑ άλλη φορά βεβαιώνεται η γενική αρχή που θέλει τους κανονισμούς να περιφρουρούν τα συμφέροντα των ισχυρών.
Σε κάποιο άλλο σημείωμα θα εξηγήσουμε σε τι αποβλέπουν αυτές οι πολυϊδιοκτησίες, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο «δικός μας» Βαγγέλης Μαρινάκης, μπήκε στο παιχνίδι αυτό και ήδη ελέγχει τρεις ομάδες (Ολυμπιακός, Νότιγχαμ Φόρεστ και την πορτογαλική Ρίο Άβε).
ΚΑΙ ΜΙΑ που καταπιαστήκαμε με οικονομοτεχνικά θέματα από το χώρο του ποδοσφαίρου, να πούμε μερικά πράγματα για το περιβόητο Financial Fair Play (FFP) ή το αντίστοιχο Profit and Sustainability Regulations (PSR) της Αγγλίας.
ΚΑΙ ΤΑ δύο συστήματα, κατ’ αρχήν, ακούγονται καλά. Δηλαδή και τα δύο επιβάλλουν στις ομάδες να «απλώνονται μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμά τους». Πιο απλά, να μη ξοδεύουν περισσότερα από όσα εισπράττουν. Είσπραξή είναι φυσικά τα εισιτήρια που πουλάνε και κυρίως τα διάφορα έσοδα που έχουν από τηλεοπτικά δικαιώματα και άλλους χορηγούς και υποστηρικτές.
ΘΑ ΕΛΕΓΕ κάποιος ότι οι προβλέψεις και του FFP και του PSR αποβλέπουν στο να μειωθεί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και ολιγότερο εύπορων ομάδων. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και οι δύο κανονισμοί αφήνουν ανοιχτό ένα παράθυρο (δηλαδή τι παράθυρο που είναι μπαλκονόπορτα). Λένε ότι αν μια ομάδα «ξανοιχτεί» περισσότερο από ό,τι επιτρέπουν τα έσοδά της, τότε τιμωρείται με αφαίρεση βαθμών ή αποκλεισμό από διοργανώσεις, εκτός αν οι μέτοχοι αυξήσουν το κεφάλαιο που έχουν καταθέσει και η αύξηση να είναι αρκετή για να καλυφτεί το διαχειριστικό «άνοιγμα» του σωματείου.
ΑΥΤΟ σε «ελεύθερη μετάφραση» σημαίνει ότι όσο βαστάει η τσέπη των μετόχων τόσο μπορεί να ξοδεύει η ομάδα σε αντίθεση με άλλες ομάδες που δεν έχουν τόσο πλούσιους μετόχους. Αρα οι όποιες ανισότητες διατηρούνται και επαυξάνονται.
Γι’ αυτό συχνά-πυκνά ακούτε τις ομάδες να ανακοινώνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Η ΑΥΞΗΣΗ αυτή σημαίνει ότι αν τα πράγματα πάνε ανάποδα και η ομάδα δεν έχει τα έσοδα που προσδοκούσε, τότε το οποιοδήποτε έλλειμα καλούνται (μάλλον υποχρεούνται) να το πληρώσουν οι μέτοχοι από την τσέπη τους. Το καλό είναι, βέβαια, ότι με τις προβλέψεις και του FFP και του PSR δεν κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι ποδοσφαιριστές και προπονητές. Αν μια ομάδα δεν είναι σε θέση να πληρώσει θα πρέπει να πληρώσουν υποχρεωτικά οι μέτοχοι.
ΠΟΛΛΟΙ, φυσικά, θα ρωτήσουν: «Γιατί όλη αυτή η φασαρία με αυξήσεις κεφαλαίου. Γιατί δεν δηλώνουν οι μέτοχοι από την αρχή ότι βάζουν ένα τεράστιο κεφάλαιο για την ομάδα για να καλύψουν όλες τις δαπάνες που θα προκύψουν». Οι δαπάνες βέβαια περιλαμβάνουν και την αγορά ακριβών ποδοσφαιριστών.
ΑΥΤΟ θα ήθελαν οι οπαδοί, που λίγο τους ενδιαφέρει πόσα θα χάσουν οι μέτοχοι. Αρκεί η ομάδα να πηγαίνει καλά «και να αγοράζει παικταράδες». Θα χάσουν το χρήματα που έβαλαν αυτοί οι μέτοχοι που έχουμε και τι έγινε; Θα έρθουν άλλοι. Οι μέτοχοι, που γνωρίζουν ότι οι οπαδοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την τύχη των επενδύσεών τους στην ομάδα, προσπαθούν από την πλευρά τους, να δανείζουν χρήματα και όχι να καταθέτουν κεφάλαιο. Τα δανεικά έχουν δικαίωμα να τα πάρουν (απαιτήσουν) πίσω. Το κεφάλαιο μπορούν να το πάρουν πίσω μόνο αν η ομάδα έχει κέρδη τα οποία μοιράζει στους επενδυτές. Όμως από το ποδόσφαιρο σπάνια (μην πω ποτέ) υπάρχουν κέρδη.
ΓΙΑ ΤΗΝ ιστορία να αναφέρουμε μερικά ονόματα μετόχων που «πλήρωσαν ακριβά το μάρμαρο» και σήμερα δεν τους θυμάται κανένας: Κοσκωτάς, Σαλιαρέλης (Ολυμπιακός), Τροχανάς (ΑΕΚ), Μπατατούδης, Γούμενος (ΠΑΟΚ). Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι που δεν έρχονται στη μνήμη άμεσα.
The post H γενική αρχή που θέλει τους κανονισμούς να περιφρουρούν τα συμφέροντα των ισχυρών appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.