Υπάρχει ο κίνδυνος να παρεξηγηθώ. Ομως παρατηρώ με ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο προωθεί την πραμάτεια της η Αφροδίτη Λατινοπούλου, κάτι που αποτυπώνεται και στη δημοσκοπική της επίδοση. Βγαίνει στα κανάλια, φορώντας πάντα το σταυρουδάκι της, απευθυνόμενη κυρίως στο κυριακάτικο εκκλησίασμα που τρομάζει με τους μετανάστες και φρίττει με τους τεντιμπόηδες στα σχολεία. Ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύει τη «Φωνή Λογικής», αλλά στην πραγματικότητα μεταφέρει τη φωνή του ταξιτζή. Και όλο αυτό, ως μηχανή, δουλεύει μια χαρά. Και αν προσθέσεις από δίπλα τα ποσοστά που καταγράφει ο Βελόπουλος (μισιούνται αυτοί οι δύο), συν τα ψιλά των χριστιανών της Νίκης, οδηγείσαι σε μία διαπίστωση που αναθεωρεί τη ζύμωση για συγκρότηση μετώπου στην Κεντροαριστερά κ.λπ. Αύριο ή, το πολύ, μεθαύριο, το βασικό θέμα στην πολιτική συζήτηση θα είναι η συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι στην Ακροδεξιά, ψεκασμένη ή συστημική. Γιατί κάποια στιγμή, κάτι θα συμβεί και όλοι αυτοί θα μας έρθουν κάτω από ένα σχήμα και μία φωνή που δεν θα είναι της λογικής.