O Merrill Jenkins, ένας 68χρονος άνδρας από το Μισούρι των ΗΠΑ, δεν είχε μεγάλες προσδοκίες για τα αποτελέσματα του τεστ DNA που μόλις είχαν φτάσει στο email του. Επί σχεδόν δέκα χρόνια έστελνε δείγματα σε εταιρείες και είχε αναρτήσει τα αποτελέσματά τους σε μια από τις δημοφιλέστερες πλατφόρμες του κόσμου προσπαθώντας να βρει τη βιολογική του οικογένεια στην Ελλάδα. Δεν είχε κατορθώσει κάτι σημαντικό, παρότι γνώριζε πώς είχαν κυλήσει οι πρώτες του μέρες σε αυτόν τον κόσμο. Σε ηλικία 15 ημερών είχε εγκαταλειφθεί στα σκαλιά μιας εκκλησίας στην Ελλάδα με ένα σημείωμα που έγραφε: «Είναι βαπτισμένος, τον λένε Μήτσο». Από εκεί μεταφέρθηκε στο Βρεφοκομείο Πατρών και λίγους μήνες αργότερα εστάλη στις ΗΠΑ για να υιοθετηθεί από ένα ζευγάρι Αμερικανών. Κάθε στοιχείο για τη βιολογική του οικογένεια είχε εξαφανιστεί. Μέχρι την τελευταία εξέταση γενετικού υλικού, η οποία μαζί με τη βοήθεια του The Eftychia Project, ενός δραστήριου οργανισμού που έχει συσταθεί στις ΗΠΑ από Ελληνες υιοθετημένους, ξετύλιξε την ιστορία της ζωής του και τον έφερε σε επαφή με τους έλληνες συγγενείς του στην Αχαΐα.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, τις δεκαετίες 1940-1960 περίπου 3.200 βρέφη από την Ελλάδα εστάλησαν μέσα από «σκοτεινές» διαδρομές στην Αμερική και περίπου άλλα 600 στην Ολλανδία
Ο Merrill Jenkins είναι ένας από τους 34 Ελληνες που έχουν καταφέρει να συνδεθούν με τις βιολογικές τους οικογένειες στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια με τη βοήθεια του The Eftychia Project. Μέλη του Συλλόγου είναι Ελληνόπουλα που δόθηκαν για υιοθεσία στην Αμερική την περίοδο 1948-1962 μέσα από αδιαφανείς, έως και σκανδαλώδεις, διαδικασίες. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, την εποχή εκείνη περίπου 3.200 βρέφη από την Ελλάδα εστάλησαν μέσα από «σκοτεινές» διαδρομές στην Αμερική και περίπου άλλα 600 στην Ολλανδία.
Ο Merill Jenkins ήταν μόλις 15 ημερών όταν εγκαταλείφθηκε στα σκαλιά μιας εκκλησίας της Αχαΐας. Μεταφέρθηκε στο Βρεφοκομείο Πατρών, εστάλη στην Αμερική για υιοθεσία και κατάφερε να εντοπίσει τους έλληνες συγγενείς του σε ηλικία 68 ετών
Στην πλειονότητά τους ήταν παιδιά κομμουνιστών, άγαμων μητέρων ή παιδιά πολύτεκνων φτωχών οικογενειών που αναγκάστηκαν να τα δώσουν για υιοθεσία θεωρώντας ότι θα έχουν μια καλύτερη ζωή ή που ενημερώθηκαν, ψευδώς, ότι τα βρέφη τους πέθαναν λίγο μετά τον τοκετό. Πλέον, έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα ζωής με σκοπό να βρουν τις ρίζες τους στην άλλη άκρη του κόσμου. Οι προσπάθειές τους – μία μάχη άνιση κόντρα στο άγνωστο, με άγνοια της ελληνικής γλώσσας και των διαδικασιών και συχνά αντιμέτωποι με απροθυμία για παροχή πληροφοριών – άρχισαν να έχουν αποτελέσματα μετά τη σύσταση του Συλλόγου.
Νέο κεφάλαιο στη ζωή τους
Οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις υιοθετημένων από την Αμερική που κατάφεραν να εντοπίσουν τις βιολογικές τους οικογένειες στην Ελλάδα εγκαινιάζοντας ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους είναι συγκινητικές. Την περασμένη Τρίτη έφτασε στην Αθήνα η Barbara Brown από το Τέξας, γεννημένη στη χώρα μας και υιοθετημένη από ένα ζευγάρι αμερικανών στρατιωτικών, η οποία έψαχνε για χρόνια τις ρίζες της. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες και με τη βοήθεια του The Eftychia Project, κατάφερε να εντοπίσει ξαδέλφια της και μια ετεροθαλή αδελφή, τους οποίους επισκέφθηκε για πρώτη φορά τις προηγούμενες μέρες.
Ακόμη πιο τυχερή στάθηκε η Effie Myrick από την Georgia, η οποία θα έρθει στην Ελλάδα την 1η Νοεμβρίου για ένα ραντεβού με το πεπρωμένο της. Θα γνωρίσει για πρώτη φορά την 93χρονη μητέρα της, την οποία κατάφερε να εντοπίσει μετά από προσπάθειες πολλών ετών. Παρότι είχε διαπιστωθεί πως τα αποτελέσματα του DNA της ταίριαζαν με μιας γυναίκας που ζούσε στην Ελβετία και φαινόταν ότι είναι ετεροθαλής αδελφή της, η γυναίκα αυτή δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στα αιτήματα για επικοινωνία – μέχρι τον περασμένο Ιούλιο, όταν με δική της πρωτοβουλία ήρθε σε επαφή με το The Eftychia Project και οι δύο αδελφές συνδέθηκαν για πρώτη φορά.
Δωρεάν τεστ DNA
Τα τελευταία πέντε χρόνια ο Σύλλογος The Eftychia Project έχει πραγματοποιήσει εκτεταμένες έρευνες στη χώρα μας με εθελοντές για τον εντοπισμό συγγενών – όπως συνέβη και με την περίπτωση του Merill Jenkins – και τη δωρεάν διεξαγωγή τεστ DNA σε συνεργασία με την εταιρεία MyHeritage, έχει έρθει σε επαφές με τις ελληνικές Αρχές και έχει συμβάλει στη δημιουργία βραβευμένου ντοκιμαντέρ για όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τις ταραγμένες δεκαετίες 1940-1960. Τον περασμένο Σεπτέμβριο η πρόεδρος του Συλλόγου, Ευτυχία-Linda Caroll Trotter, υιοθετημένη και η ίδια στην Αμερική, η οποία κατάφερε να εντοπίσει τη βιολογική της μητέρα στην Ελλάδα όταν ήταν πλέον 59 ετών, παρέθεσε ομιλία εκ μέρους των ελλήνων υιοθετημένων στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη σε εκδήλωση του ΟΗΕ για τις παράνομες διακρατικές υιοθεσίες. Παράλληλα δίνει αγώνα για την αποκατάσταση της ελληνικής ιθαγένειας στους υιοθετημένους Ελληνες της Αμερικής.
Φωτογραφία της Linda Carol Trotter όταν έφτασε για υιοθεσία στις ΗΠΑ. Είχε γεννηθεί στο χωριό Στράνωμα Ναυπακτίας και παραδόθηκε στο Βρεφοκομείο Αθηνών σε ηλικία 45 ημερών. Υιοθετήθηκε στην Αμερική σε ηλικία 8 μηνών και επέστρεψε στο Στράνωμα 59 χρόνια μετά
«Οταν κατάφερα να βρω τη μητέρα μου, ένιωσα απερίγραπτη χαρά. Ηξερα, όμως, ότι άλλοι έψαχναν χρόνια χωρίς επιτυχία. Ενιωσα τότε ότι ο Θεός έβαλε στην καρδιά μου την επιθυμία να βοηθήσω τους άλλους, όπως βοηθήθηκα κι εγώ, και να ενισχύσω τους δεσμούς μεταξύ όσων υιοθετηθήκαμε από την Ελλάδα. Ετσι γεννήθηκε ο φιλανθρωπικός, μη κερδοσκοπικός οργανισμός The Eftychia Project» λέει η Ευτυχία-Linda Caroll Trotter. «Η εμπειρία μάς έχει δείξει ότι, ναι, γίνονται θαύματα» συνεχίζει η ίδια μιλώντας στα «ΝΕΑ». «Γι’ αυτό, αν είστε Ελληνας υιοθετημένος και ψάχνετε τις ρίζες σας ή αν είστε μια οικογένεια από την Ελλάδα που αναζητά κάποιο παιδί που χάθηκε με υιοθεσία επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τού The Eftychia Project www.theeftychiaproject.org, τη σελίδα μας στο facebook www.facebook.com/TheEftychiaProject ή στείλτε μας email στο [email protected]».
«The Eftychia Project»: Αναζητώντας τους βιολογικούς τους γονείς
«Δεκάδες ενεργές υποθέσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, και το επόμενο χρονικό διάστημα αναμένονται αρκετές επανασυνδέσεις οικογενειών» λέει στα «ΝΕΑ» η πρόεδρος του The Eftychia Project, Ευτυχία Linda Carol Trotter. Ενδεικτικό του αυξημένου ενδιαφέροντος που υπάρχει για το θέμα είναι ότι η σελίδα του Συλλόγου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει περισσότερους από 6.000 ακολούθους ενώ πολύ συχνά δέχεται αιτήματα από ελληνικές οικογένειες που αναζητούν κάποιο παιδί.
Εχοντας επίγνωση ότι ο αγώνας για την αναζήτηση των βιολογικών τους οικογενειών δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική ιστορία αλλά αντανακλά το κλίμα μιας ολόκληρης εποχής, σημαδεμένης από πληγές στην Ελλάδα, τα μέλη του Συλλόγου The Eftychia Project συμμετέχουν σε δράσεις εντός της Αμερικής με τις οποίες προσπαθούν να επικοινωνήσουν τις εμπειρίες τους. «Εκτός από τις ετήσιες συναντήσεις μας, όπου υιοθετημένοι από τις ΗΠΑ και την Ελλάδα συγκεντρώνονται για να συναντηθούν, να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και να δημιουργήσουν αναμνήσεις που θα διαρκέσουν μια ζωή, το Eftychia Project διοργανώνει και άλλες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
Η Ευτυχία-Linda Carol Trotter, πρόεδρος του The Eftychia Project συναντά τη μητέρα της στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Τη γνώρισε σε ηλικία 59 ετών
Τον Απρίλιο του 2024, 14 Ελληνες υιοθετημένοι από εννέα Πολιτείες συγκεντρώθηκαν για μια διήμερη συνάντηση στο Σάουθ Μπεντ της Ιντιάνα για την παρουσίαση του έργου του Συλλόγου “Το Ενοχο Μυστικό της Ελλάδας: Τα Ξεχασμένα Ελληνόπουλα και η Αναζήτησή τους για Ρίζες, Επανένωση και Ταυτότητα”. Και τον Σεπτέμβριο του 2024 12 Ελληνες υιοθετημένοι από επτά Πολιτείες συγκεντρώθηκαν στην Αστόρια της Νέας Υόρκης, την καρδιά της ελληνικής κοινότητας στη Νέα Υόρκη, για την πρώτη ζωντανή συνέντευξη ενώπιον κοινού που διεξήγαγε ο καθηγητής Νικόλαος Αλεξίου για το Hellenic American Project.
Το Hellenic American Project στοχεύει να διατηρήσει την ιστορία της ελληνικής διασποράς, με τις συνεντεύξεις του που αρχειοθετούνται στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών» λέει η Linda- Carol Trotter.
Ο Νίκος Αλεξίου κατέγραψε την προσωπική της ιστορία στο πλαίσιο της μεγαλύτερης ιστορίας των συχνά αμφισβητούμενων και ενίοτε παράνομων ελληνικών υιοθεσιών των δεκαετιών 1940 -1960. Στο τέλος της συνέντευξης, οι 12 υιοθετημένοι ενώθηκαν με τη Linda Carol στη σκηνή για να μιλήσουν για τις δικές τους ιστορίες και ακολούθησε συζήτηση.
«Προσπαθώντας να στριμώξουμε 60 χρόνια σε 10 μέρες»
Το αεροπλάνο που είχε ξεκινήσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού προσγειωνόταν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 17 Μαρτίου του 2024 κουβαλώντας τις αγωνίες μιας ζωής. Λίγα λεπτά αργότερα, οι αγωνίες θα έβρισκαν λύτρωση σε μια αγκαλιά που καθυστέρησε 59 χρόνια: η Teresa Scharf από το Φράνκλιν του Τενεσί δεχόταν τα φιλιά της ελληνίδας αδερφής της, την οποία συναντούσε για πρώτη φορά έπειτα από μια περιπετειώδη αναζήτηση. Ηταν σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2022, όταν η Teresa ανακάλυπτε έκπληκτη μια αντιστοιχία DNA με έναν πρώτο ξάδερφό της – όχι στην Ελλάδα, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες…
Εκατοντάδες βρέφη από την Ελλάδα, όπως η Teresa Scharf στη φωτογραφία, υιοθετήθηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες στις ΗΠΑ τις δεκαετίες 1940 – 1960. Κάποιοι εντόπισαν τις βιολογικές τους οικογένειες 60 χρόνια μετά, άλλοι ακόμη περιμένουν…
Παρότι του έστειλε μήνυμα μέσω της πλατφόρμας, δεν απάντησε ποτέ. Υστερα από έρευνα, ο αντιπρόεδρος του Eftychia Project έμαθε ότι ο ξάδερφός της ήταν ιδιοκτήτης ταξιδιωτικού γραφείου στο Σικάγο του Ιλινόι. Κάποιος από την περιοχή υποσχέθηκε να τον ενημερώσει. Πέρασαν μήνες χωρίς ανταπόκριση, μέχρι που ένα τηλεφώνημα αργά το βράδυ από το Eftychia Project γνωστοποίησε στον ξάδερφό της την ύπαρξη της Teresa. Με μεγάλη προθυμία οι υπόλοιποι συγγενείς στην Ελλάδα υποβλήθηκαν σε τεστ DNA και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά: όχι μόνο εντοπίστηκαν άλλα τέσσερα ξαδέρφια της Teresa Scharf, αλλά και μια αδερφή από την πλευρά του πατέρα της, η Αντζι.
Η Teresa Scharf και η ελληνίδα αδελφή της, Αντζι, σε μια αγκαλιά που καθυστέρησε 59 χρόνια. Από την πρώτη τους συνάντηση τον Μάρτιο του 2024 στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος»
«Περάσαμε μέρες μιλώντας μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, προσπαθώντας να στριμώξουμε 60 χρόνια, που δεν ήμασταν μαζί, σε 10 μέρες. Και ανακαλύψαμε ότι σκεφτόμαστε το ίδιο, έχουμε τις ίδιες απόψεις για πολλά πράγματα, παρόλο που μεγαλώσαμε σε δύο εντελώς διαφορετικούς πολιτισμούς», είπε η Teresa για τη συνάντησή τους. «Μόλις έφυγα, ήθελα να επιστρέψω. Βρήκα την αδερφή μου. Βρήκα μια νέα ταυτότητα. Βρήκα μια μεγάλη ελληνική οικογένεια. Και η ζωή μου δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια, με την καλύτερη έννοια. Ξέρω ποια είμαι και πού ανήκω. Και αυτό είναι ένα ασύγκριτο δώρο».