Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του. Η επιλογή, ως έννοια αλλά και ως αποτέλεσμα, είναι αυτό που κάνει τον σύγχρονο πολιτισμό να ξεχωρίζει από τη ζούγκλα. Ο άνθρωπος, ακόμα και ο πιο αδύναμος, έχει την ελευθερία να επιλέγει. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με ένα μικρό ζώο απέναντι στο ισχυρότερο.
Η επιλογή ίσως είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση του ανθρώπου στην κοινωνία. Δεν σου αρέσει η δουλειά σου, φεύγεις. Δεν τα βρίσκεις με τον σύντροφό σου, χωρίζεις. Δεν σου αρέσει το φαγητό σου, τρως κάτι άλλο. Δεν σου αρέσει ο βόρβορος των social media, τα απομονώνεις. Δεν σου αρέσει το τηλεοπτικό πρόγραμμα, αλλάζεις κανάλι. Αν και πάλι δεν βρίσκεις κάτι να σε ικανοποιήσει, κλείνεις την τηλεόραση. Τόσο απλά.
Δυστυχώς η επιλογή ως έννοια, έχει κακοφορμίσει τα τελευταία χρόνια. Πολλοί είναι αυτοί που παντρεύουν το «επιλέγω» με το «επιβάλω». «Επιλέγω να σε βλέπω αλλά θα έχεις τα θέματα που αρέσουν σ’ εμένα». «Επιλέγω να σε διαβάζω μόνο αν σου επιβάλω τη δική μου άποψη». Ουσιαστικά δηλαδή, καταργούν την επιλογή που έχουν να αλλάξουν κανάλι, να διαβάσουν άλλη εφημερίδα, να ψηφίσουν άλλο κόμμα και εν είδει δικαστών αφορίζουν, καταδικάζουν, εγκαλούν.
Ισως έτσι να νιώθουν πιο δυνατοί, να αισθάνονται την ηδονή της εξουσίας ότι μπορεί να σου επιβληθούν.
Θα έχετε παρατηρήσει με πόση ευκολία σήμερα καταδικάζεται οτιδήποτε δεν είναι αρεστό στην πλειονότητα της κοινής γνώμης, ό,τι πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Το χειρότερο, το κάνουν ακόμα κι αυτοί που η ανάγκη τους έφερε να γλείφουν εκεί που έφτυναν και τώρα που όλα ήρθαν ξανά στη θέση τους, αρχίζουν και πάλι να φτύνουν αναζητώντας λίγη από τη χαμένη τους αξιοπρέπεια.
Κουνούν το δάκτυλο, εγκαλούν και μιλούν για σκοινιά ακόμα κι αυτοί που το σπίτι τους είναι γεμάτο κρεμασμένα πτώματα. Καλά κάνουν γιατί παρά το γεγονός ότι ζούμε σε μια μικρή γειτονιά και γνωριζόμαστε όλοι, κάποιοι διαθέτουν ιδιαίτερα ασθενή μνήμη και συμπεριφέρονται σαν να διασκεδάζουν στον γάμο της Κανά και προσπαθούν να μετατρέψουν το νερό σε κρασί. Αφού πείθουν γιατί να αλλάξουν;