Φυσικά δεν πάθαμε εθνικά διαβήτη τύπου 2. Απλά επταπλασιάστηκε η χρήση της σεμαγλουτίδης (ή ozempic, που είναι μια από τις διαθέσιμες επωνυμίες) στην Ελλάδα, όπως διαβάζω στο in.gr. Το φάρμακο-αποκάλυψη που σχεδιάστηκε για να καταπολεμήσει τον διαβήτη έχει θεαματικά αποτελέσματα στη μάχη για την απώλεια βάρους πολλών ανθρώπων, όπως αποδείχθηκε. Η ουσία αυτή πέραν από το να ρυθμίζει τον διαβήτη, δημιουργεί αίσθηση κορεσμού. Με πολύ μικρότερη ποσότητα φαγητού νιώθεις ότι χορταίνεις. Η ζήτηση για το φάρμακο αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό εντός και εκτός Ελλάδος που σημειώθηκαν σημαντικές ελλείψεις. Επίσημα στοιχεία από τον ΕΟΦ δεν είναι διαθέσιμα πάντως λόγω εμπορικού απορρήτου.
Φίλος μου, που ταλαιπωρούνταν για χρόνια με τα κιλά του και κατέφυγε στη χρήση του ενέσιμου αυτού φαρμάκου, μου είπε ότι πέραν από άμεσα αποτελέσματα στην εικόνα και το βάρος του, μειώθηκε και η όρεξή του αισθητά. Υπάρχουν μέρες που θα φάει μονάχα ένα ή δύο γεύματα. Αυξήθηκε επίσης η αίσθηση βαρυστομαχιάσματος, χωρίς να έχει καταναλώσει σημαντική ποσότητα φαγητού, αλλά και η αίσθηση καούρας. Τις πρώτες μέρες χρήσης του φαρμάκου μπορεί να έχει ζαλάδες ή και τάση για εμετό. Φυσικά διαβητικός δεν είναι, οπότε τις δόσεις τις προμηθεύεται από φαρμακεία που δέχονται να του πουλήσουν τα φάρμακα άνευ συνταγογράφησης. Η σεμαγλουτίδη δεν έχει εγκριθεί από τον ΕΟΦ ή τον FDA στις ΗΠΑ για άλλες αιτίες πέραν του διαβήτη τύπου 2 και γιατροί προειδοποιούν ότι η χρήση του σε παχύσαρκα άτομα για να έχει μακροχρόνια αποτελέσματα πρέπει να συνδυαστεί με αλλαγή τρόπου ζωής, διατροφής και έναρξη άσκησης, αλλιώς τα κιλά θα επιστρέψουν σύντομα.
Πολλοί γιατροί από την άλλη προειδοποιούν ότι η χρήση του που δεν στοχεύει στην καταπολέμηση του διαβήτη συνιστά κατάχρηση και μπορεί να επιφέρει σοβαρές παρενέργειες. Και ποιο φάρμακο δεν έχει παρενέργειες; Γιατρός δεν είμαι. Απορώ όμως αν το κίνημα του body positivity που γιγαντώθηκε την τελευταία δεκαετία ήταν τόσο εξόφθαλμα ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Ο εγκαλιταριανισμός των κοινωνικών δικτύων έφερε στο προσκήνιο με πυγμή το ζήτημα της αποδοχής των παχουλών ανθρώπων. Οι χοντροί απέκτησαν τη δύναμη και την πλατφόρμα να είναι ορατοί και να προωθήσουν την κανονικοποίηση και τη θετικότητα των σωμάτων τους με τους δικούς τους όρους. Χοντρά μοντέλα εμφανίστηκαν στις πασαρέλες, σε διαφημίσεις γυναικείων εσωρούχων, χοντρές μέινστριμ ποπ τραγουδίστριες έκαναν πάταγο, έγιναν πρότυπα και είχαν τη δέουσα προβολή. Τα χοντρά άτομα είχαν επιτέλους τους δικούς τους ήρωες στα μέινστριμ κανάλια. Κάπου ν’ ανήκουν. Κάποιον να ταυτίζονται.
Ηταν όλα αυτά ένα ψέμα; Η κανονικότητα στα πρότυπα ομορφιάς είναι τόσο ισχυρά επιβαλλόμενη που με το πρώτο λάλημα του κόκορα πετάμε την προσπάθεια στα σκουπίδια και ξεκινάμε τις ενέσεις; Ηταν τελικά όλο αυτό ένα πολιτικό κίνημα; Ή μήπως ένα κίνημα πολιτισμικό που περιορίστηκε στην εμφάνιση χοντρών κυριών σε πασαρέλες; Δεν ξέρω. Οι ινφλουένσερ του body positivity που διαφημίζουν το ενέσιμο στο TikTok πάντως μάλλον είναι μπερδεμένοι.