Πριν από δύο χρόνια ήταν που ο Βασίλης Σπανούλης ανακοινώθηκε από το Περιστέρι. Στη δυτική όχθη, μια μπασκετούπολη, ένιωθαν όπως ένας κοιμώμενος γίγαντας. Αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν. Βρήκαν χορηγίες, ανέβασαν το μπάτζετ στον υπέρτατο βαθμό γιατί αλλιώς ο Σπανούλης δεν υπέγραφε και πολύ σύντομα έδρεψαν τους καρπούς των προσπαθειών τους. Τη μία έφτασαν στον τελικό του Κυπέλλου αλλά ηττήθηκαν από τον Ολυμπιακό, την επόμενη σεζόν προκρίθηκαν στο φάιναλ 4 του μπασκετικού Τσάμπιονς Λιγκ. Επιτεύγματα καθόλου συνηθισμένα για το Περιστέρι και ένα μεγάλο κομμάτι της δόξας, αν όχι το μεγαλύτερο, πήγε στον έλληνα προπονητή που έκανε τα πρώτα του βήματα ως κόουτς και «σκέπαζε» σχεδόν τα πάντα με τη βαριά του σκιά στα παρκέ. Η συνεργασία δεν συνεχίστηκε. Είτε γιατί οι δύο πλευρές εκτίμησαν πως δεν μπορούσαν να πάνε κάπου πολύ υψηλότερα, είτε επειδή το μπάτζετ συρρικνώθηκε και με δικαιολογία ότι το ευρύ κοινό της πόλης μάλλον δεν στάθηκε κοντά στους Κυανοκίτρινους.
Ο Σπανούλης αποχώρησε, οι διοικητικοί όμως δεν έριξαν λευκή πετσέτα και καλά κάνουν. Τι επέλεξαν; Τον Γιώργο Λημνιάτη για τη θέση του προπονητή που ασφαλώς και δεν έχει το εκτόπισμα του προκατόχου του. Τι βλέπουμε αυτό το πρώτο διάστημα της δική του παρουσίας στο Περιστέρι; Μια διαφορετική προσέγγιση που ουδείς γνωρίζει αν δώσει επιτυχίες σε βάθος χρόνου ή αν παραμείνει σταθερή και στις πρώτες ήττες που αναπόφευκτα θα έρθουν. Το πλάνο έχει μόνο πέντε ξένους (Χάρις, Κάρμπερι, Κόφι, Εντι, Πάτον) και δίδεται χρόνος, πολύ χρόνος συμμετοχής σε παιδιά με ξεχωριστό ταλέντο. Κάπως έτσι, στο πρόσφατο τουρνουά για το Σούπερ Καπ στη Ρόδο έλαμψαν ο Νεοκλής Αβδάλας (18), ο Σωτήρης Σταυρακόπουλος (20) και ο Βαγγέλης Ζούγρης (20). Ενας άλλος δρόμος και όχι αυτός που γνωρίζουμε όλοι με τις… καραβιές των ξένων που καταφθάνουν στα μέρη μας και ώρες ώρες είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου από τους έλληνες παίκτες. Η όλη προσπάθεια και τα δύο πρώτα παιχνίδια της ομάδας του Περιστερίου έτυχαν αποθεωτικής υποδοχής από το κοινό, ενώ οι επαγγελματίες παίκτες έβγαλαν και ανακοίνωση υπέρ του συγκεκριμένου σκεπτικού.
Αραγε, πρόκειται να αντέξει η ομάδα με μόλις πέντε ξένους και συνολικά 12 παίκτες; Θα καταφέρει να σταθεί σε ένα πρωτάθλημα που αναμένεται άκρως ανταγωνιστικό για τις θέσεις κάτω από τους Πράσινους και τους Ερυθρόλευκους; ‘Η μήπως θα αναγκαστεί σε στροφή;
Οπως και να έχει, η αύρα του Περιστερίου και οι έως τώρα κινήσεις του Λημνιάτη, αρέσουν και προκαλούν το ενδιαφέρον. Τι στο καλό… Μπορείς να δώσεις πράγματα στον χώρο, να ενθουσιάσεις τους αγνούς φίλους του αθλήματος, ακόμη και με περιορισμένο μπάτζετ!