Περιμένοντας το ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός, το πρώτο από τα πολλά που θα γίνουν φέτος, σκεφτόμουν πως η ήττα της ΑΕΚ από τον Παναιτωλικό του στέρησε λίγη από τη δραματικότητά του. Η ΑΕΚ ήταν πρώτη πριν απ’ τη χθεσινή αγωνιστική. Η ήττα της σημαίνει πως όποιος κι αν έχει χάσει στο ντέρμπι δεν θα μείνει πολύ πίσω της. Αλλά για το ντέρμπι θα τα πούμε αύριο. Υπάρχουν αρκετά άλλα που συνέβησαν Σάββατο και Κυριακή στη Σουπερλίγκα μας άξια σχολιασμού.
Κακία
Η μεγαλύτερη κακία που άκουσα μετά την ήττα της ΑΕΚ στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό είναι ότι η Ενωση ήταν κουρασμένη γιατί παίκτες και προπονητές της έβλεπαν την περασμένη Πέμπτη τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ να αγωνίζονται στην Ευρώπη. Πέρα ωστόσο από κακίες υπάρχει ένα δεδομένο: κάτι στην ΑΕΚ δεν πάει καλά.
Φάρμακο
Η νίκη της Ενωσης στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ θα έπρεπε να λειτουργήσει ως φάρμακο για όλες τις προηγούμενες πληγές. Εντέλει δεν συνέβη τίποτα τέτοιο. Η ΑΕΚ στο Αγρίνιο δεν είχε εικόνα καλύτερη από αυτή που είχε με την Καλλιθέα – νόμιζες ότι βλέπεις εκείνο το ματς. Η απόδοση της ομάδας του Αλμέιδα έπεσε στο δεύτερο ημίχρονο και ο Παναιτωλικός φάνηκε πιο συγκεντρωμένος από την Καλλιθέα και για αυτό κέρδισε. Ο Γιάννης Πετράκης έχει μια ομάδα που κάνει πολύ καλά τα απαραίτητα: παίζει καλή άμυνα, διαβάζει τον αντίπαλο και συχνά τον υποχρεώνει να κάνει πράγματα που δεν θέλει και χτυπά στην αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία. Ο Αλμέιδα έχει δίκιο όταν λέει πως η ομάδα του πλήρωσε μια κακιά στιγμή: όταν ο Παναιτωλικός σκόραρε η ΑΕΚ έπαιζε με παίκτη λιγότερο γιατί είχε βγει ο Βίντα για να του δέσουν το κεφάλι ύστερα από ένα μικροτραυματισμό.
Ομως η αλήθεια είναι ότι η ΑΕΚ πιο πολύ και από μια κακιά στιγμή, πλήρωσε ότι δεν είχε η ίδια πολλές καλές στιγμές – ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Ενας σοβαρός λόγος είναι ότι έχει χάσει την κάποτε ομοιογένειά της. Οι υποχρεωτικές αλλαγές λόγω των τραυματισμών, το μεγάλο ρόστερ που αποτελείται από παίκτες που θέλουν όλοι να είναι βασικοί, η προβλεψιμότητα του παιχνιδιού της ειδικά εκτός έδρας, μοιάζουν αδυναμίες που δεν διορθώνονται. Εντός έδρας τα προβλήματα αυτά δεν φαίνονται γιατί η έδρα της είναι δυνατή: η ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα από τα εγκαίνια της «Οpap Arena» μέχρι σήμερα έχει μόνο μια ήττα – αυτή από τον Ολυμπιακό. Εκτός έδρας, όμως, η Ενωση είναι λιγότερο σίγουρη. Και χωρίς σιγουριά το παιχνίδι του Αλμέιδα είναι δύσκολο να αποδώσει καρπούς. Η ΑΕΚ κινδυνεύει σοβαρά να πετάξει ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα στην εφετινή μάχη του τίτλου: το εξαιρετικό πρόγραμμα που έχει στον πρώτο γύρο που σε συνδυασμό με την απουσία της από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα έπρεπε να της επιτρέψει να πάρει μια διαφορά από τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου.
Μορόν
Πρέπει μεταξύ των διεκδικητών του τίτλου να μετράμε πλέον και τον Αρη; Πιθανότατα ναι. Ο Αρης έχει πλέον τους ίδιους βαθμούς με την ΑΕΚ. Εχει δώσει ήδη δύο ντέρμπι (με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ) και τα έχει κερδίσει και τα δύο. Απέναντι στη Λαμία έκανε μια πανεύκολη νίκη το σαββατόβραδο με 2-0. Η πρόοδός του δεν είναι ανεξήγητη. Οταν λύθηκε το πρόβλημα που τον βασάνισε όλο το καλοκαίρι, δηλαδή η πιθανότητα φυγής του πρώτου του σκόρερ Μορόν, ο Αρης ηρέμησε κι έκτοτε παίζει καλύτερα. Η βελτίωσή του είναι σταθερή και είναι η μεγαλύτερη που έχει ομάδα που βρίσκεται στα πέριξ της κορυφής. Το Σάββατο με τη Λαμία δεν υπήρξε ματς. Ο Μορόν με δυο γκολ πριν να βγει το ημίχρονο απλοποίησε τα πάντα. Τωρα για το αν ο Αρης μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό θα πρέπει λίγο να περιμένουμε και να δούμε αν οι τέσσερις που δηλώνουν πως διεκδικούν το πρωτάθλημα σοβαρευτούν. Αν όλοι συνεχίσουν να χάνουν βαθμούς τίποτα δεν αποκλείεται. Κι ο Αρης έχει χάσει στην Κρήτη από τον ΟΦΗ και δεν κέρδισε τον Αστέρα και τον Ατρόμητο. Αλλά τίποτα από αυτά δεν του προκαλεί την εσωστρέφεια που βλέπεις στον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ κάθε φορά που δεν κερδίζουν.
Βόκολος
Η Λαμία έχει νέο προπονητή τον προηγούμενό της, τον Λεωνίδα Βόκολο. Αν ο Βόκολος καταφέρει και την κρατήσει στην κατηγορία θα έχει κάνει το όγδοο, το ένατο και το δέκατο θαύμα του κόσμου μαζί. Η ομάδα που πέρυσι αγωνίστηκε στα play offs φέτος μοιάζει να γίνεται χειρότερη από αγωνιστική σε αγωνιστική. Η δεύτερη ομάδα που θα είναι δύσκολο να κρατηθεί είναι ο Πανσερραϊκός. Χθες έχανε με 0-2 από τον ΟΦΗ. Είχε μια γενναιόψυχη αντίδραση και ισοφάρισε σε 2-2 πριν να βγει το ημίχρονο. Αλλά σε όλο το δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες της ομάδας των Σερρών παρακολουθούσαν απλά τον ΟΦΗ να χάνει ευκαιρίες! Ενα πέναλτι γκολ του Ταξιάρχη Φούντα έδωσε προβάδισμα στον ΟΦΗ στο 88΄αλλά τη νίκη στην ομάδα του Δέλλα την έδωσε μια σωτήρια επέμβαση του Αποστολάκη στις καθυστερήσεις. Ο Πανσερραϊκός αντέδρασε δυο φορές στη διάρκεια ενός ματς αλλά αυτό δεν αρκεί για να κερδίσεις. Και χωρίς νίκες η παραμονή στην κατηγορία είναι δύσκολη.
Βόλος
Αυτό το απλό μάθημα το γνωρίζει καλά ο Βόλος. Κανείς δεν έχει πει καλά λόγια για την ομάδα του Αχιλλέα Μπέου (συγχωρέστε με αλλά δεν μου περνά από το μυαλό ότι στην ομάδα αυτή υπάρχει προπονητική ηγεσία…) αλλά ο Βόλος, χάρη στη νίκη του το Σάββατο στο Περιστέρι (1-2), έχει πιο πολλούς βαθμούς από την Καλλιθέα π.χ. για την οποία έχουν γραφτεί ραψωδίες και χθες έχασε από τον Αστέρα Τρίπολης όσο εύκολα λέει το τελικό σκορ (1-3). Η νίκη του Βόλου πήγε πίσω τον Ατρόμητο. Στο Περιστέρι ήθελαν φέτος να δημιουργηθεί μια ομάδα επιθετική και μπροστόβαρη. Πήραν παίκτες όπως ο Ουάρντα, ο Καρλίτος, ο Φαν Φέερτ, ενώ έφεραν έναν προπονητή όπως ο Πάμπλο Γκαρσία το ποδόσφαιρο του οποίου πέρυσι με τον Πανσερραϊκό άρεσε πολύ. Τα αποτελέσματα δεν είναι τα καλύτερα. Και είναι κρίμα γιατί πολύ φοβάμαι πως θα τα πληρώσει ο Γκαρσία και θα έρθει στη θέση του κάποιος καταστροφέας, που θα παίζει για να κρατήσει το «μηδέν». Πράγμα που, αν κρίνω από τις άμυνες που βλέπω στη Σουπερλίγκα, είναι κομμάτι απίθανο…