Φαίνεται ότι η έως τώρα απουσία ισχυρής και δομικής αντιπολίτευσης είχαν προκαλέσει αισθήματα πλήξης και ραθυμίας στην κυβερνητική παράταξη, η οποία για να εξισορροπήσει το πολιτικό σύστημα αποφάσισε να αναλάβει πέρα από τον ρόλο της συμπολίτευσης και αυτόν της αντιπολίτευσης.
Ως βασικός εκφραστής αυτής της ιδιότυπης αντιπολιτευτικής τάσης εμφανίζεται ο πρώην πρωθυπουργός και τέως πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, συνεπικουρούμενος από τον επίσης πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο Κώστα Καραμανλή, ο οποίος χρησιμοποιώντας κυρίως τη δύναμη των συμβολισμών, επιχειρεί να εμφανίζεται ως η συνειδησιακή φωνή της παράταξης.
Και αν ο κ. Καραμανλής επιλέγει τις σποραδικές εμφανίσεις για να τονίσει τη σημασία των παρεμβάσεών του, ο κ. Σαμαράς είναι πολύ πιο ενεργητικός ως θεματοφύλακας του δεξιού προσανατολισμού της ΝΔ, που σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, έχει κάπως παρεκκλίνει υπό την ηγεσία του κ. Μητσοτάκη.
Αυτό δεν είναι, βέβαια, κάτι που επισημαίνει μόνο ο κ. Σαμαράς. Αρκετοί βουλευτές, στελέχη, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα της βάσης έχουν διαγνώσει την κεντρώα μετατόπιση του κόμματος από την ημέρα που ο Κ. Μητσοτάκης ανέλαβε την προεδρία και στη συνέχεια την πρωθυπουργία. Μια μετατόπιση καθ’ όλα πετυχημένη εκλογικά που έδωσε δύο μεγάλες νίκες στη ΝΔ και την κατέστησε επί της ουσίας ηγεμονική και επικυρίαρχη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Το κακό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ωστόσο, και η παρατεταμένη δημοσκοπική φθορά κάνουν πιο εύκολη πλέον την κριτική, αφού αυτοί που την ασκούν, μπορούν να επικαλεστούν την ανάγκη αλλαγής τακτικής με σκοπό την ανακοπή των διαρροών προς τα δεξιά, χωρίς να κατηγορηθούν ότι η κριτική εδράζεται σε προσωπικά κίνητρα και απογοητεύσεις.
Ο κ. Σαμαράς είχε φροντίσει να δείξει την έντονη αντίθεσή του και στο νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, παρουσιάζοντας το θεωρητικό υπόβαθρο της πολιτικής του σκέψης και λειτουργώντας ως άτυπος επικεφαλής μιας μεγάλης ομάδας βουλευτών της ΝΔ που δεν ψήφισαν ένα νομοσχέδιο που βρισκόταν σε απόσταση από τον ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα μεγάλου μέρους της βάσης.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η νέα ηχηρή παρέμβαση Σαμαρά για τα ελληνοτουρκικά έχει στοιχεία κινδυνολογίας ή αν ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζει πράγματα για τα οποία η κοινή γνώμη δεν έχει πληροφόρηση. Ισως ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός έχει προωθημένες θέσεις για τα ελληνοτουρκικά και επιχειρεί να προκαταλάβει την οποιαδήποτε συζήτηση. Από την άλλη, οι τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας είναι εξόχως προνομιακοί για την κυβέρνηση που απολαμβάνει μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτά τα πεδία με τους υπουργούς Δένδια και Γεραπετρίτη να θεωρούνται από τα βαριά χαρτιά του κυβερνητικού σχήματος. Εχουμε, άλλωστε, δει και στο παρελθόν ότι όταν υπάρχουν πραγματικά σοβαρά εθνικά θέματα, κερδισμένη συνήθως είναι η κυβέρνηση.
Ο Αντώνης Παπαργύρης είναι διευθυντής
Ερευνών της GPO