Το 1-1 της Πέμπτης απέναντι στην Μπόρατς Μπάνια Λούκα ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά αγώνων που ο Παναθηναϊκός όχι απλά δεν κερδίζει, αλλά δεν κάνει ούτε τα… απαραίτητα. Γιατί για να κερδίσεις τους Βόσνιους, δεν χρειάζεσαι πολλά. Αρκεί να κάνεις τα βασικά. Ομως ο Παναθηναϊκός του Αλόνσο μοιάζει να είναι – κι ας είμαστε ακόμα στην αρχή της σεζόν – μια ομάδα κουρασμένη. Και αγωνιστικά και κυρίως ψυχολογικά.
Η συνέντευξη Τύπου που προηγήθηκε του αγώνα έμοιαζε περισσότερο με απολογία του Ντιέγκο Αλόνσο, παρά με ποδοσφαιρική κουβέντα. Κι αυτό είναι πρόβλημα. Οταν, δηλαδή, ένας προπονητής καλείται από τόσο νωρίς να… απολογηθεί και να μιλήσει για πίεση. Ναι, αλλά η πίεση υπάρχει όχι από τον Οκτώβριο, αλλά από τον… Ιούνιο όταν και υπέγραψε. Ιδιαίτερα σε μια ομάδα που οδεύει να κλείσει μία 15ετία χωρίς πρωτάθλημα. Η «απολογία» του Ουρουγουανού έμοιαζε σαν να είναι το… θύμα όλης της κατάστασης και καταλαβαίνουν όλοι πως η ίδια ψυχολογία περνάει και στα αποδυτήρια. Η ομάδα γίνεται ο καθρέφτης του προπονητή της και όσο δεν αλλάζει εκείνος, δεν αλλάζει ούτε η εικόνα της. Και πλέον η πίεση όχι απλά είναι τεράστια, αλλά μοιάζει μη αναστρέψιμη.