Οσοι βρέθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο Νέο Φάληρο, ασφαλώς θα έχουν να το λένε. Οι φωνές του κόσμου, των εκστασιασμένων φιλάθλων , ακούγονταν έως τον Κηφισό, δηλαδή τα φυσικά σύνορα με το Μοσχάτο. ‘Η από την άλλη πλευρά, μέχρι τις ψαροταβέρνες στο πάλαι ποτέ Τουρκολίμανο.
Μια περίεργη ηχητική έχει αυτό το τόσο ωραίο γήπεδο, μολονότι πέρασαν 20 χρόνια από την κατασκευή του. Παραμένει όμως σύγχρονο, γιατί οι αρμόδιοι, η διοίκηση του Ολυμπιακού και ασφαλώς ο πολυπράγμων διευθυντής του, Βασίλης Βασιλειάδης, δεν το αφήνουν και το βελτιώνουν χωρίς να φείδονται εξόδων ή κόπων. Δίνει φτερά στα πόδια των πρωταγωνιστών και το κοινό απολαμβάνει να παρακολουθεί αγώνες, ένα γνήσιο ποδοσφαιρικό γήπεδο, προφανώς το πλέον κατάλληλο για σπουδαία ραντεβού στην Ελλάδα, Εδώ, είμαστε, λοιπόν:
«Ο κόσμος είναι εκπληκτικός. Το συζητούσαμε και με όλα τα παιδιά. Δεν το έχω ξανασυναντήσει και δεν θέλω να πω κάτι για την ΑΕΚ, την ομάδα μου. Η Εθνική είναι κάτι μεγαλύτερο από οποιαδήποτε ομάδα. Ανατρίχιασα», ήταν η δήλωση του Λάζαρου Ρότα. Από κοντά και ο Δημήτρης Γιαννούλης: «Το γήπεδο μας βοήθησε πολύ, οι φίλαθλοι δείχνουν ότι μας στηρίζουν και θέλουμε να τους έχουμε κοντά μας». Θα ήταν μάλλον άσκοπο να κάνουμε παράθεση των απόψεων όλων των ποδοσφαιριστών του γαλανόλευκου γκρουπ. Θα μπορούσαν αυτό να το πράξουν οι προηγούμενες διοικήσεις της Ομοσπονδίας. Να μαζέψουν γνώμες σε ένα άτυπο γκάλοπ. Αυτές που εντελώς επιπόλαια δεν ρώτησαν τους παίκτες και πίστεψαν πως η προ ετών μετακόμιση από το «Γ. Καραϊσκάκης» θα φέρει τη λύση ή και προκρίσεις. Φευ! Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη. Γιατί δεν γίνεται να κλείνεις τα μάτια στην πραγματικότητα. Ούτε η Τούμπα, ούτε η Ριζούπολη, ούτε το ΟΑΚΑ, ακόμη ακόμη και η Νέα Φιλαδέλφεια, δεν βγάζουν αυτό που δίνει το γήπεδο που φιλοξένησε το βράδυ της Κυριακής την εθνική ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που προελαύνει και δημιουργεί συναισθήματα όπως ουδέποτε άλλοτε στο παρελθόν. Ενας συνδυασμός σαρωτικής γαλάζιας θύελλας και παλμού στις κερκίδες, ένα μείγμα που διαλύει κάθε αντίσταση αντιπάλου και επιπρόσθετα δημιουργεί τις συνθήκες ώστε οι ποδοσφαιριστές να νιώθουν ακόμη καλύτεροι, να δίνουν ίσως και παραπάνω από όσα μπορούν.
«Η αλήθεια όπως και το φως, τυφλώνει», έγραφε ο Αλμπέρ Καμύ. Καμιά προσέγγιση πιο κοντά σε όσα βιώνουν το τελευταίο διάστημα οι γεμάτοι πάθος ποδοσφαιριστές της εθνικής μας ομάδας. Ενα γήπεδο που το ψηφίζουν 100% ως την έδρα που θέλουν και ένα σύνολο που οι ίδιοι το υπερασπίζονται με όλες τους τις δυνάμεις και «τυφλώνει» τον οποιονδήποτε βρίσκεται στο διάβα τους. Τα καλύτερα, κοινότοπο ίσως αλλά επίσης αληθινό, έρχονται!