Τώρα που η κάλπη του ΠΑΣΟΚ πλησιάζει σκέφτομαι τη Φώφη Γεννηματά. Ο δικός της διμέτωπος είχε νόημα, όπως και η επιμονή της για αυτόνομο βηματισμό. Χωρίς εκείνη και χωρίς τον Νίκο Ανδρουλάκη σήμερα το ΠΑΣΟΚ πιθανώς θα διευθετούσε τους λογαριασμούς του είτε ως ουρά της ΝΔ είτε ως συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπάρχει η δυνατότητα για προγραμματική αντιπαράθεση των έξι υποψηφίων αλλά ακόμη και η διακριτή υπόνοια πως το ΠΑΣΟΚ θα μετεξελιχθεί σε ανταγωνιστικό του Κυριάκου Μητσοτάκη πόλο, οφείλεται (και) σε εκείνη. Σε μια στιγμή που οι πολιτικοί σχηματισμοί ρευστοποιούνται άνετα, όλα τα παραπάνω δεν είναι αυτονόητα.