Οι μηνύσεις κατά των κουκουλοφόρων…
Διείδα χθες ένα σχεδόν πανηγυρικό κλίμα μεταξύ της ομάδας των αδίκως κατηγορηθέντων πολιτικών για το σκάνδαλο της Novartis (αναφέρομαι στη γνωστή σκευωρία στην οποία ενεπλάκησαν με σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ 10 πολιτικά στελέχη της τότε αντιπολιτεύσεως). Αφορμή δόθηκε από την είδηση ότι ανασύρθηκαν από το αρχείο 21 μηνύσεις που είχαν υποβάλει οι συκοφαντηθέντες κατά των κουκουλοφόρων μαρτύρων. Οι περισσότεροι διέκριναν στην απόφαση των εισαγγελικών λειτουργών μια ευκαιρία – ΤΗΝ ευκαιρία – να «τους πάνε αίμα» τους συκοφάντες, άβουλα όργανα στην επίτευξη των στόχων της συνωμοσίας. Αλλά προσωπικά, και χωρίς να διεκδικώ δάφνες νομικού χαρακτήρα, νομίζω ότι υπάρχει ένα λάθος σε όλο αυτό.
Και θα εξηγήσω τι εννοώ: Ας πούμε ότι προχωρεί η διαδικασία, και δεδομένου ότι και ο Δεσταμπασίδης («φιλοξενούμενος» ήδη των φυλακών Κορυδαλλού) και η Μαραγγέλη παραπέμπονται να δικαστούν για σειρά πλημμελημάτων, όπως συκοφαντική δυσφήμηση, ψευδορκία και τα συναφή. Ποιον ακριβώς όμως εκ των εννέα πολιτικών (για τον δέκατο, τον Ευ. Βενιζέλο, η μήνυση ενδέχεται να μην προχωρήσει διότι ο κατηγορών Δεσταμπασίδης είχε αποσύρει αμέσως την κατηγορία σε βάρος του, με αποτέλεσμα να αρχειοθετηθεί άμεσα η υπόθεση ως προς αυτόν) ωφελεί μια τέτοια δίκη;
Οι δύο κουκουλοφόροι αποκλείεται α) να αποκαλύψουν ποιος τους καθοδήγησε και β) να παραδεχθούν την ενοχή τους.
Στο δε δικαστήριο θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, προφανώς, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Και στο πλαίσιο αυτό δεν αποκλείεται να επαναλάβουν τους άθλιους ισχυρισμούς τους σε βάρος των πολιτικών, να γυρίσουν δηλαδή το ρολόι επτά χρόνια πίσω…
Αρα;
…και οι δύο χαμένοι
Θα έχουμε το εξής παράδοξο: θα διεξαχθούν πολλές (ίσως όχι όσες και οι μηνυτήριες αναφορές, αλλά αρκετές τέλος πάντων) δίκες για το σκάνδαλο της Novartis, για το οποίο η μεν Novartis δεν έχει παραδεχθεί ποτέ ότι στην Ελλάδα χρησιμοποίησε άνομα μέσα για να επηρεάσει πολιτικούς, αυτοί, δε, που θα κάθονται στο εδώλιο θα υπερασπίζονται τη θέση τους δηλώνοντας με επιμονή ότι ναι, υπήρξε σκάνδαλο, και ότι οι ίδιοι είναι αθώα θύματα της απόφασής τους να συμβάλουν στην αποκάλυψή του.
Παράλληλα η κοινωνία, η οποία σε μεγάλο ποσοστό έχει πειστεί πως όλο αυτό ήταν μια σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να πλήξει την αντιπολίτευση και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, θα ακούει να επαναλαμβάνονται όσα είχαν ισχυριστεί οι συριζαίοι προ επταετίας, προκειμένου να υποστηρίξουν την αθλιότητα περί του «μεγαλυτέρου σκανδάλου από συστάσεως του ελληνικού κράτους».
Τούτων δοθέντων, πραγματικά αναρωτιέμαι ποιον θα ωφελήσει η χθεσινή εξέλιξη, της ανάσυρσης από το αρχείο των 21 μηνύσεων, και αναρωτιέμαι διπλά πώς δεν το καταλαβαίνουν πολιτικά στελέχη με μεγάλη εμπειρία όπως η δική τους. Ασε που ήδη υπάρχουν δύο χαμένοι σε αυτή την ιστορία: η πολιτική τάξη της χώρας και η Δικαιοσύνη…
Δεν τον «σώζει» ούτε το Συνέδριο
Είχα μια σοβαρή ενημέρωση χθες για τα όσα εξελίσσονται στο παρασκήνιο αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, λίγες ώρες πριν αποφασιστεί οριστικά από την Πολιτική Γραμματεία ότι ο «έκπτωτος» πρόεδρος της καρδιάς μας Κασσελάκης είναι αμετάκλητα «έκπτωτος». Ενας απόκληρος. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι κερδίζει και άλλες καρδιές, αλλά για τους συριζαίους που έχουν τα κουμάντα στο κόμμα (ως τη διάλυσή του…) αυτά δεν παίζουν ρόλο. Οπως μου ανέφερε ο άνθρωπός μου, ο οποίος βρίσκεται στον πυρήνα των εξελίξεων, παίζει σοβαρό ρόλο, πώς να το εξηγήσω, «κανένα συνέδριο δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει θέματα που έχουν εκ των προτέρων καθοριστεί ότι θα το απασχολήσουν. Και η θεματολογία του Συνεδρίου είναι καθορισμένη. Περιλαμβάνει εκτός των άλλων και την έγκριση των υποψηφιοτήτων για την προεδρία του κόμματος. Οι έγκυρες υποψηφιότητες που υποβλήθηκαν έως τις 24 Οκτωβρίου είναι τέσσερις. Αυτές θα εγκριθούν ή θα απορριφθούν από τους συνέδρους. Αλλη υποψηφιότητα που να τίθεται από κάποιον ή κάποιους συνέδρους δεν υπάρχει. Επίσης, επειδή από μια ορισμένη πλευρά (ούτε το όνομα του Κασσελάκη δεν αναφέρουν, όπως βλέπετε) διακινείται ότι το προεδρείο του Συνεδρίου έχει καταστατικά τη δυνατότητα να θέσει σε ψηφοφορία την καταστρατήγηση των αποφάσεων της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής, και να καταρτίσει νέα ημερήσια διάταξη προς συζήτηση, ενημερωτικά σου λέω ότι αυτά είναι παραμύθια. Το προεδρείο ενός συνεδρίου είναι εκεί για να διευθύνει τη συζήτηση, όχι για να εμπλουτίσει τη θεματολογία του».
Σκληρός, κοφτός, χωρίς γωνίες.
Να δεις που αυτοί θα έρθουν στα χέρια στο τέλος της ημέρας. Το βλέπω να ‘ρχεται…
Το προσκλητήριο τους έπεσε από τα χέρια
Οσον αφορά τα διαδικαστικά για το πότε θα γνωρίζουμε ποιος θα διαθέτει πλειοψηφία στο Συνέδριο, ο δικός μου μού ανέφερε ότι αυτό δεν θα το γνωρίζουν, και οι μεν και οι δε, πριν από την προσεχή Δευτέρα. Οταν θα έχουν εκλεγεί οι σύνεδροι και κάθε πλευρά θα είναι σε θέση να εκτιμήσει το πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση.
Τον ρώτησα αν φοβούνται «ανατροπή». Μου απάντησε ότι δεν φαίνεται να υπάρχει ανατροπή, και αυτό προκύπτει από τις καινούργιες εγγραφές που έχουν γίνει στο κόμμα.
– Πόσες είναι; ρώτησα.
– Δεν ξεπερνούν τις 4.000, πανελλαδικά, μου απάντησε.
Δείγμα ότι το προσκλητήριο του έκπτωτου προέδρου της καρδιάς μας Κασσελάκη για μαζικές εγγραφές νέων μελών προκειμένου να καταληφθούν τα χειμερινά ανάκτορα δεν πήγε καλά. Για την ακρίβεια, δεν πήγε καθόλου καλά. Οπότε η ελπίδα του, η υπάρχουσα βάση του ΣΥΡΙΖΑ, να τον στηρίξει.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, δεν τα βλέπω πολύ καλά τα πράγματα, πρόεδρε…
Η συνύπαρξη που όλοι περιμένουν
Μεγάλη ημέρα η σημερινή, και, ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίο προσλαμβάνει τα… μεγαλεία, πολλοί και διάφοροι περίεργοι όπως εγώ θα έχουμε στραμμένο το βλέμμα στην εναρκτήρια συνεδρίαση Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου με θέμα «1974-2024. 50 χρόνια από τη μετάβαση στη Δημοκρατία – Η Δημοκρατία στην εποχή μας». Τη διοργανώνει το Ιδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», θα διαρκέσει ως το Σάββατο και είναι ενταγμένη και αυτή στη μεγάλη σειρά των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται με αφορμή τη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τη Μεταπολίτευση.
Δεν της προσδίδει ενδιαφέρον ούτε το γεγονός ότι οι διοργανωτές, έπειτα από πολλές αναζητήσεις ανά την Ευρώπη και αλλού, τελικώς εντόπισαν τον κ. Μάριο Μόντι, πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας και ισόβιο γερουσιαστή της χώρας, ο οποίος δέχθηκε να κηρύξει σήμερα την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου, και άρα λύθηκε επιτυχώς το πρόβλημα των διοργανωτών. Τι θυμάται από τον Καραμανλή ο Μόντι, είναι μια άλλη ιστορία, η οποία δεν θα μας απασχολήσει και τόσο. Διότι το ενδιαφέρον (εξού και η «μεγάλη ημέρα») θα το μονοπωλήσει – τα έλεγε και χθες ο συνάδελφος «Μικροπολιτικός – η συνύπαρξη, δίπλα-δίπλα, του προέδρου Κυριάκου με τους δύο ταραξίες του ύπνου του, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά. Θα ανταλλάξουν μόνο χειραψίες; Θα «χαριεντιστούν» και λιγάκι; Θα είναι σιωπηλοί σαν performers δρόμου που υποδύονται τον καθιστό Βούδα; Αγνωστο. Πάντως, όσο και να πεις, δεν είναι κάτι που το βλέπεις κάθε μέρα…