Ηταν 9 χρόνια πριν όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διεκδίκησε και κέρδισε την προεδρία της ΝΔ. Ηταν το outsider, ακόμα και οι υποστηρικτές του ένιωσαν έκπληξη με το αποτέλεσμα το βράδυ της 10ης Ιανουαρίου του 2016. Είχε προηγηθεί μια πετυχημένη καμπάνια στην οποία ξεχώριζε ένα σποτ. Ξεκινούσε με απόσπασμα της πολυσυζητημένης συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στον Μπιλ Κλίντον, τη σκηνή με την ελληνική αποστολή υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ οι οποίοι στη συνάντηση με την τρόικα είχαν ξεχάσει να φέρουν τον φάκελο με τις προτάσεις τους, την περιβόητη φωτογραφία από τη Σύνοδο Κορυφής στην οποία ο Αλέξης Τσίπρας στεκόταν στην άκρη του κάδρου απομονωμένος από τους ευρωπαίους ηγέτες, ενώ ακουγόταν το περίφημο «we don’ t want what madame Merkel want to do, but we don’ t want Greece outside Europe». «Στις 20 Δεκεμβρίου βάλε τέλος. Η Ελλάδα πρέπει να εκπροσωπείται αξιόπιστα. Με αυτόν που θα αντιμετωπίζεται ως ισότιμος. Με αυτόν που δεν θα ξαναρισκάρει τη θέση μας στην ευρωζώνη. Στις 20 Δεκεμβρίου ψηφίζουμε Πρωθυπουργό». Το σποτ δεν είχε ούτε μία αναφορά στις εσωκοματικές εκλογές. Δεν είχε μομφές για τους συνυποψήφιους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν ανέφερε τις λέξεις Νέα Δημοκρατία. Δεν είχε καν πλάνο του Μητσοτάκη. Ομως προσδιόριζε με σαφήνεια σε ποια σημεία υπερτερούσε έναντι του πολιτικού του αντιπάλου. «Στις 20 Δεκεμβρίου ψηφίζουμε Πρωθυπουργό». Το μήνυμα ήταν εύγλωτο, εύληπτο, ξεκάθαρο. Οχι μόνο το δίλημμα Μητσοτάκης Vs Τσίπρα, αλλά Μητσοτάκης Vs όλων όσων εκπροσωπούσε τόσα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ εκλέγει νέο αρχηγό και οι περισσότεροι υποψήφιοι πρόεδροι δεν έχουν ξεκαθαρίσει, όχι μόνο απέναντι σε ποια νοοτροπία στέκονται οι ίδιοι, αλλά και σε τι υπερτερούν έναντι των άλλων πολιτικών αρχηγών. Γιατί για παράδειγμα ένας δήμαρχος που δεν κατάφερε να βελτιώσει έστω και στο ελάχιστο την εικόνα της πόλης, θα καταφέρει να βελτιώσει την εικόνα της χώρας; Ακόμα και η κριτική στην κυβέρνηση δεν ασκείται επί των πολλών υπαρκτών προβλημάτων, αλλά με ένα πέπλο λαϊκισμού, ανέξοδων υποσχέσεων με εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα, απουσία ρεαλιστικών προτάσεων, σε μία λογική ΣΥΡΙΖΑ mild. Το κόμμα που διαλύεται, που έχει χάσει απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, το παρακλάδι του οποίου (Νέα Αριστερά) καταποντίστηκε στις κάλπες, για κάποιους ακόμα αποτελεί πρότυπο. Τη στιγμή που οι πολίτες έχουν ανάγκη να ακούσουν συγκεκριμένες προτάσεις στα προβλήματα, κάποιοι θεωρούν πως θα κερδίσουν επαναφέροντας ταμπέλες. Γιατί είναι καταστροφή ο Μητσοτάκης; Γιατί είναι δεξιός. Γιατί αυτοί είναι καλύτεροι; Γιατί είναι με την πλευρά του λαού.
Αντί το ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να ανακτήσει τον χώρο του Κέντρου, που παραδοσιακά του ανήκε και σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις έχει αλωθεί από τη ΝΔ, προσπαθεί να δείξει ότι είναι καλύτερος εκφραστής της ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί οι υποψήφιοι πρόεδροι να σταθούν απέναντι στον λαϊκισμό και την αντιμεταρρύθμιση που μας κράτησε τόσα χρόνια καθηλωμένους, κάποιοι αναλώνονται σε επιχειρηματολογία κατά της «Δεξιάς». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη Πρωθυπουργός δύο φορές γιατί φαίνεται ότι έπεισε πως μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στα προβλήματα των πολιτών. Ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δείξει ότι μπορεί να βελτιώσει την καθημερινότητα σε σύγκριση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Να έχει πολυσυλλεκτικό ακροατήριο, να μην πολώνει, να μπορεί να απευθυνθεί σε κεντροαριστερούς αλλά και κεντροδεξιούς ψηφοφόρους. Να δείξει ότι μπορεί να βελτιώσει για παράδειγμα την κατάσταση στα πανεπιστήμια που κάθε τρεις και λίγο καταλαμβάνονται από μειοψηφίες, να μειώσει την εγκληματικότητα ή την ανήλικη βία που βρίσκεται στο ζενίθ.
Διότι είναι ωραίες οι ατάκες για προοδευτικούς πολίτες, σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων και δεκανίκια που επαναλαμβάνουν κάποιοι υποψήφιοι, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι οι πολίτες τελικά επιλέγουν αυτόν που πιστεύουν ότι θα κάνει τη δουλειά.