Η απομόνωση ενός εκπαιδευτικού, ο οποίος τόσο άγαρμπα δείχνει να εκλαμβάνει τη δουλειά του σαν αποστολή κατήχησης, ήταν εύκολη απόφαση. Το υπουργείο επέλεξε την αναμενόμενη σε κάθε σύγχρονο δυτικό κράτος διαχείριση ενός τέτοιου περιστατικού. Η διαχείριση μεμονωμένων περιπτώσεων, όμως, δεν αρκεί για να σταλεί το μήνυμα της αδιαπραγμάτευτης προστασίας των δικαιωμάτων οποιασδήποτε μειοψηφίας. Οπως δεν φτάνει κι η ψήφιση μόνο ενός νόμου – ακόμη κι αν πρόκειται για μια σημαντική μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου. Οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν την κρατούσα κουλτούρα αλλά για να το πετύχουν πρέπει να δουλεύουν καθημερινά γι’ αυτόν τον στόχο. Αν οι εκπρόσωποί τους θυμούνται περιστασιακά να δώσουν τον αγώνα εναντίον των οπισθοδρομικών αντιλήψεων, τότε συνεχίζουν να κερδίζουν οι επαγγελματίες της πολιτικής που κραδαίνουν από κοινοβουλευτικού βήματος φωτοτυπίες βιβλίων του Δημοτικού, ωρυόμενοι κατά του παραδείγματος που δίνει η Παναγιά η Γκέισα. Τα σχολικά εγχειρίδια για το μάθημα των Θρησκευτικών, ας πούμε, μπορεί να είναι γραμμένα έτσι ώστε να διδάσκεται Θρησκειολογία στο σχολείο. Ωστόσο, πολλοί εξακολουθούν να παραδίδουν μαθήματα Ανατολικού δόγματος και μόνο, όπως έκαναν οι δάσκαλοι πριν 30 χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί μέχρι και φιλελεύθεροι πολιτικοί δυσκολεύονται να αποκτήσουν την ιδιοκτησία κάθε παραγράφου ενός προοδευτικού προγράμματος.