«Απέναντί μας δεν έχουμε ένα κράτος που δεσμεύεται από το δίκαιο, αλλά μια δολοφονική αγέλη που τρέφεται με αίμα και ευδοκιμεί στην κατοχή»: μοιάζει σαν ο Ερντογάν, που η χώρα του κατέχει παράνομα τη μισή Κύπρο και απειλεί διαρκώς την Ελλάδα, να μίλησε για την… Τουρκία ενώ νόμιζε ότι μιλούσε για το Ισραήλ λέγοντας τα παραπάνω, εν μέσω γελοίων απειλών έπειτα από τις επιχειρήσεις των Ισραηλινών κατά των τρομοκρατών της Χεσμπολάχ. «Η ισραηλινή επιθετικότητα περιλαμβάνει και την Τουρκία. Για την πατρίδα, το έθνος και την ανεξαρτησία μας, θα σταθούμε απέναντι σε αυτή την κρατική τρομοκρατία με κάθε μέσο», είπε. Βέβαια, δεν ήταν εκείνος που εξαπέλυσε επίθεση…
Μόλις λίγες ώρες πριν από τις δραματικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή όμως, «ΤΑ ΝΕΑ» της Δευτέρας αποκάλυπταν μία μείζονος σημασίας καταστρεπτική εξέλιξη στην πορεία των ελληνοτουρκικών, που πρέπει να συνεκτιμηθεί μέσα από δύο παραμέτρους ώστε να καταστούν πλήρως ορατές η ουσία και η σημασίας της.
Πρώτον, η εξέλιξη αυτή, αν και προκαλεί ήδη μείζονα βλάβη στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, που δεν θα επιδέχεται διόρθωση, είναι κατά 100% αποτέλεσμα ελληνικής πρωτοβουλίας, σχεδιασμού και ενεργειών οδηγώντας σε μία μοιραία αυτοπαγίδευση, καθώς συνεπάγεται τη de facto και πιθανώς και εν μέρει de jure αποδοχή των θέσεων της Αγκυρας για το Αιγαίο, δωρίζοντας στην Τουρκία τεράστιο πλεονέκτημα.
Δεύτερον, την ίδια ακριβώς στιγμή, εντελώς ακατανόητα μα και εξίσου άκαιρα όπως απέδειξαν οι εξελίξεις, ο Μητσοτάκης καλεί δημοσίως τον Ερντογάν να συζητήσουν για τα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών, τις οποίες αφορά και η εν λόγω υπόθεση μέσω των θαλάσσιων πάρκων, σε μία υποτίθεται «ιστορική ευκαιρία» την οποία ουδείς άλλος πλην του ιδίου βλέπει, την ώρα που η Τουρκία απειλεί εμπράκτως την Ελλάδα ξανά διά των όπλων στο Αιγαίο. Μα αληθινά, όχι όπως απειλεί το… Ισραήλ.
Τα θαλάσσια πάρκα γίνονται μοχλός διχοτόμησης μέσω εθελούσιας εγκατάλειψης μείζονος σημασίας ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο με πλήρη προσαρμογή της Ελλάδας στις τουρκικές απαιτήσεις, που θα επιδράσει σε όποια μορφή επερχόμενης, οριστικά και αμετάκλητα δεσμευτικής, διεθνούς διαιτησίας. Μία πτυχή μάλιστα του κυβερνητικού σχεδίου είναι αποκαλυπτικά χαρακτηριστική της προφανώς συνειδητής βλάβης που επέρχεται στα συμφέροντα της χώρας: η καταστρεπτική αυτή ρύθμιση αφορά μόνον το θαλάσσιο πάρκο του Αιγαίου, μα όχι εκείνο του Ιονίου.
Κατακερματισμός τού υπό σύσταση θαλάσσιου πάρκου στο Αιγαίο σημαίνει ότι δεν θα είναι ένα και ενιαίο, όπως είχε σχεδιαστεί και παρουσιαστεί, αλλά τεμαχισμένο σε ζώνες των οποίων τα μέρη θα περιορίζονται στα έξι μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων. Εκεί τα τμήματα αυτά θα διακόπτονται, θα υπάρχουν κενά και στη συνέχεια θα επανέρχονται από όπου θα αρχίζουν και πάλι τα έξι μίλια! Η αδιανόητη αυτή ελληνική πρωτοβουλία όχι απλώς λοιπόν νομιμοποιεί εμμέσως τις τουρκικές θέσεις και διευκολύνει και μάλιστα σε διάφορα απαραίτητα στάδια τη δικαιολόγησή τους, μα και ανοίγει κατ’ ουσίαν δρόμο διχοτόμησης ενόψει της διαπραγμάτευσης που η Ελλάδα, επίσης ακατανόητα, συντηρεί.
Η ακατανόητη αυτή εξέλιξη θα αποβεί μοιραία και ανεπίστρεπτη στα ζητήματα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, κυριαρχικά, ενεργειακά και άλλα, αφού θα δώσει στην Τουρκία ισχυρό έρεισμα σε όποια διεθνή διαιτησία που θα είναι δυσχερέστατο να καταρριφθεί. Και αυτό καθώς, εκτός των άλλων, δεν θα μπορεί να υποστηριχθεί ότι πρόκειται για απόφαση που πάρθηκε υπό απειλή και διά συναλλαγής, αλλά, όπως διαρκώς επαναλαμβάνει η κυβέρνηση, με δική της πρωτοβουλία, εν πλήρει γνώσει της σημασίας της.
Ακόμα χειρότερα, θα οδηγήσει σε σειρά περίκλειστων από την Τουρκία ελληνικών νησιών, μα και στην υποβοήθησή της να προχωρά σε αποκλεισμούς θαλάσσιων ζωνών καθιστώντας τη δυνατότητα της Ελλάδας να συνδέει ελεύθερα και απροβλημάτιστα την ηπειρωτική με τη θαλάσσια και νησιωτική επικράτειά της οριστικά και αμετάκλητα παρελθόν.