Αμέσως μετά το στραπάτσο στο Παρίσι, ο Εργκίν Αταμάν δήλωσε πως για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια είδε μια ομάδα στην Ευρωλίγκα να παίζει «αυτού του είδους το ασυνήθιστο μπάσκετ». Και με αυτό τον τρόπο παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς πως δεν ασχολήθηκε με το προχθεσινό παιχνίδι. Ούτε αυτός ούτε, κατ’ επέκταση, ο Παναθηναϊκός.
Διότι αν είχαν ασχοληθεί, δεν θα τους έκανε εντύπωση το μπάσκετ της Παρί, αν μη τι άλλο. Θα ήξεραν πώς παίζει ο αντίπαλός τους και θα είχαν σχεδιάσει έναν τρόπο για να τον αντιμετωπίσουν. Είναι προφανές, ωστόσο, ότι δεν το έκαναν. Υποτίμησαν την Παρί και το πλήρωσαν.
Θα πει κανείς πως δεν υπήρχε χρόνος για να γίνει σωστή προετοιμασία. Αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός (όπως και όλες οι ομάδες της Ευρωλίγκας) αγωνίζεται σχεδόν μέρα παρά μέρα, επομένως δεν έχει άλλη επιλογή από το να μπαίνει, να παίζει και να φεύγει για να παίξει το επόμενο. Ούτε με τον ΠΑΟΚ ασχολήθηκε το Σάββατο, με αποτέλεσμα να δεχθεί 90 πόντους και παραλίγο να χάσει.
Πρέπει παρ’ όλα αυτά να βρει έναν τρόπο να εμφανίζεται προετοιμασμένος, τουλάχιστον στους αγώνες της Ευρωλίγκας. Διότι σε αυτή την τόσο ανταγωνιστική διοργάνωση οι φανέλες και τα αστέρια από μόνα τους δεν κερδίζουν. Ούτε η συνεχής επίκληση του τίτλου του πρωταθλητή Ευρώπης, που κατέκτησαν οι Πράσινοι τον περασμένο Μάιο στο Βερολίνο. Πάει αυτό, πέρασε. Φρέσκα κουλούρια πουλά ο κουλουράς…
Ο Ολυμπιακός από την άλλη ήταν τρομερός στα καλά του διαστήματα απέναντι στην Αρμάνι, αλλά είχε και κάποια νεκρά διαστήματα, όπου τίποτα δεν πήγαινε όπως έπρεπε. Ευτυχώς γι’ αυτόν τα καλά διαστήματα ήταν περισσότερα και μεγαλύτερης διάρκειας, γι’ αυτό νίκησε εύκολα.
Η παρουσία του Φαλ όντως βοηθά την ομάδα να παίζει καλύτερα, κυρίως στην άμυνα, αλλά την πραγματική διαφορά στο παιχνίδι του Ολυμπιακού θα κάνει, όταν βρει τα πατήματά του, ο Φουρνιέ. Γιατί εκτός από σκοράρισμα, δίνει και δημιουργία από τη θέση «2» ή «3», που δεν είχε ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια.