Το Βραβείο Δημοκρατίας της Πόλης των Αθηνών έχει δοθεί αρκετές φορές σε διάφορες προσωπικότητες. Δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερη απήχηση, οπότε αφορά συνήθως τους βραβευόμενους και τον στενό τους κύκλο και, βέβαια, τη δημοτική αρχή, τους δημάρχους που κάνουν και έτσι κάποιες από τις δημόσιες σχέσεις τους. Πράγματα ρουτίνας.
Χθες, όπως μάθαμε από ανακοίνωση του δημάρχου Αθηναίων (και υποψήφιου για την προεδρία στο ΠΑΣΟΚ – έχει κι αυτό τη σημασία του), Χάρη Δούκα, ο δήμαρχος θα επιδώσει ακόμα ένα Βραβείο Δημοκρατίας της Πόλης των Αθηνών. Σε ποιον ή σε ποιαν; Οχι σε πρόσωπο, όχι. Ο δήμαρχος Αθηναίων είναι της συμπεριληπτικότητας, δεν κάνει διακρίσεις.
Το Βραβείο Δημοκρατίας της Πόλης των Αθηνών θα απονεμηθεί σήμερα στον ελληνικό λαό!
Για ποιον λόγο, παραμονή της εκλογής στο ΠΑΣΟΚ, ο δήμαρχος θυμήθηκε να βραβεύσει «τον λαό»; «Για τους αγώνες του για δημοκρατία και ελευθερία που οδήγησαν στην πτώση της δικτατορίας και στη Μεταπολίτευση», απαντά. Οντως, οι αγώνες του λαού έριξαν τη δικτατορία; Απ’ όσο ξέρω, ο λαός σε πολύ μεγάλο βαθμό υπέστη τη χούντα ως κανονικότητα, με βάση το σύνολο του πληθυσμού ελάχιστοι αντιστάθηκαν. Μέχρι το Πολυτεχνείο, το 1973, δεν είχε υπάρξει πάνδημη λαϊκή εκδήλωση κατά της δικτατορίας – οι αντιστασιακές πράξεις της εποχής ήταν λίγες και ενδεικτικές, αφορούσαν μεμονωμένες ενέργειες ή τη δράση μικρών οργανώσεων.
Μάλιστα, και μετά το Πολυτεχνείο, η αλλαγή φρουράς του δικτατορικού καθεστώτος, η χούντα δηλαδή του Ιωαννίδη, κατέλυσε τα φιλελεύθερα ανοίγματα του καθεστώτος και επέβαλε σκληρή στρατοκρατία, που κατέπνιξε κάθε οργανωμένη αντίσταση. Και η δικτατορία δεν γκρεμίστηκε από κάποιο λαϊκό κίνημα. Κατέρρευσε έπειτα από την άφρονα επέμβασή της στην Κύπρο, που μάλιστα έφερε τους Τούρκους ως κατακτητές στο νησί.
Ο δήμαρχος Αθηναίων και υποψήφιος για την προεδρία στο ΠΑΣΟΚ αυτά οφείλει να τα γνωρίζει. Τόσους ριζοσπάστες φίλους έχει, κάποιος θα έπρεπε να του έχει θέσει υπόψη έστω το σημείωμα του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, δημοσιευμένο δέκα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο στην «Αυγή»: «Φοβάμαι / τους ανθρώπους που εφτά χρόνια / έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι / και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– / βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας / “Δώστε τη χούντα στο λαό”».
Ολα αυτά ο δήμαρχος οφείλει να τα ξέρει – και να μη μετέρχεται τόσο φτηνών λαϊκιστικών τεχνασμάτων. Οσοι αγωνίστηκαν για την πτώση της δικτατορίας δεν χρειάζονται σήμερα, πενήντα χρόνια μετά, το βραβείο ενός υποψηφίου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Ο,τι πανηγύρι και να στήσει, είναι κραυγαλέα εκδήλωση παρέλκυσης ψηφοφόρων. Στην ουσία, έτσι, επιδιώκει να λάβει ώθηση για τη μεθαυριανή του αμιγώς προεκλογική ομιλία σε πασοκικό ακροατήριο.
Αυτό που, προσωπικά, μου κάνει εντύπωση, όμως, είναι ότι τη φιέστα αυτή προσεπικυρώνει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που θα μεταβεί στη Στοά του Αττάλου για να παραλάβει από τον Χάρη Δούκα το Βραβείο, εκπροσωπώντας «τον λαό». Δεν κατανοεί ότι συμμετέχει σε ένα ακραία λαϊκιστικό πανηγύρι παίρνοντας ταυτόχρονα θέση, στο όνομα του λαού, στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ; Κι ότι πολύ εύκολα γίνεται όργανο ενός λαϊκιστή, ενός στυγνού επίδοξου κομματάρχη;
Η Πρόεδρος δεν έχει κάνει σοβαρά λάθη στη θητεία της. Αυτό που θα διαπράξει σήμερα είναι το σοβαρότερο.