Η Τίνα Ζαχαροπούλου-Duparc, νοσηλεύτρια στο Ιδιωτικό Νοσοκομείο St Vincent’s έστειλε στο “Νέο Κόσμο” την ακόλουθη επιστολή-έκκληση:”Για 13 χρόνια, εργάζομαι με υπερηφάνεια ως νοσηλεύτρια στο Ιδιωτικό Νοσοκομείο St Vincent’s, αλλά η σύνδεσή μου με αυτό πηγαίνει βαθύτερα—είναι υφασμένη στην ιστορία της οικογένειάς μου από τη δεκαετία του 1960.
Η θεία μου μετανάστευσε από την Ελλάδα το 1962, έχοντας ελάχιστα εκτός από την ελπίδα. Το St Vincent’s, που τότε διοικούνταν από τις Αδελφές της Φιλανθρωπίας, έγινε το καταφύγιό της, όπου δούλευε ως βοηθός μοναχών. Συχνά μιλούσε για την καλοσύνη που βίωσε και την κοινότητα που έκανε το νοσοκομείο να μοιάζει με σπίτι. Η πίστη της στη φροντίδα που παρείχε το νοσοκομείο την έκανε να προτείνει στη μητέρα μου να γεννήσει και τα τέσσερα παιδιά της εκεί, συμπεριλαμβανομένου και εμένα.
Η ιστορία της γέννησής μου είναι βαθιά προσωπική—η μητέρα μου σχεδόν πέθανε μετά από έναν τραυματικό τοκετό. Χάρη στην ικανότητα του γιατρού και των νοσηλευτών της, καθώς και τη φροντίδα της μεγάλης μου θείας, επέζησε. Αυτή η ιστορία καθόρισε την πορεία μου. Όταν ήρθε η ώρα να ακολουθήσω τη νοσηλευτική, το St Vincent’s ήταν η ξεκάθαρη επιλογή μου.
Ως νοσηλεύτρια κυκλοφορίας, εργάζομαι στα παρασκήνια, υπερασπίζομαι τους ασθενείς, διασφαλίζω την ασφάλεια και αντιμετωπίζω προκλήσεις υπό πίεση. Ο ρόλος μας είναι ζωτικής σημασίας, αν και συχνά αθέατος. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, υποστηρίξαμε την υπερφόρτωση του δημόσιου συστήματος, αναλαμβάνοντας επιπλέον περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, οι δημόσιοι νοσηλευτές έλαβαν μπόνους και σημαντικές αυξήσεις, ενώ οι ιδιωτικοί νοσηλευτές, όπως εγώ, παραμελήθηκαν.
Σήμερα, το χάσμα είναι εμφανές. Οι δημόσιοι νοσηλευτές απολαμβάνουν υψηλότερες αμοιβές, ασφαλέστερες αναλογίες προσωπικού και καλύτερες συνθήκες. Οι ιδιωτικοί νοσηλευτές εργάζονται σκληρότερα για λιγότερα, χωρίς εγγυημένες αναλογίες προσωπικού. Αυτή η ανισότητα απειλεί να απομακρύνει νοσηλευτές, θέτοντας την ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη—και τους ασθενείς—σε κίνδυνο.
Έχω συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις της EBA, βλέποντας πόσο έχουμε απομακρυνθεί από την ιδεολογία των Αδελφών της Φιλανθρωπίας. Η σκληρή δουλειά δεν αναγνωρίζεται πλέον, και η αφοσίωση μοιάζει παραμελημένη. Το μόνο που ζητάμε είναι δικαιοσύνη—ισότητα με τους δημόσιους συναδέλφους μας.
Αγαπώ τη δουλειά μου και τη φροντίδα που παρέχουμε, αλλά χωρίς αλλαγές, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που κάνει το St Vincent’s ξεχωριστό. Είναι καιρός να τιμήσουμε την κληρονομιά του νοσοκομείου υποστηρίζοντας τους νοσηλευτές του και εξασφαλίζοντας ένα βιώσιμο μέλλον”.
The post Έκκληση Ελληνίδας νοσηλεύτριας της Μελβούρνης appeared first on ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.