Η εικόνα του Σταύρου Ξαρχάκου να αγκαλιάζει με αγάπη έναν πλανόδιο μουσικό (πολύ καλό μουσικό κιόλας) που παίζει τυχαία τραγούδι του μεγάλου μας συνθέτη στη Βουκουρεστίου βραδάκι φθινοπώρου. Να μια εικόνα ζεστασιάς αλλά και τρανή απόδειξη πως η τέχνη είναι μεγάλη όταν αφορά τους πάντες και οι δημιουργοί είναι σημαντικοί όταν τη χαρίζουν απλόχερα.
Ο Ιλον Μασκ στην (αμερικανική) κυβέρνηση, ο Τζεφ Μπεζος στην εξουσία. Θα παραφράζαμε το παλιό μεταπολιτευτικό ρητό.
Κι επειδή η στήλη αναφέρθηκε στον Τραμπ. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι εκείνος του 2016. Προφανώς τώρα τον αγκάλιασαν τα συστήματα και προφανώς θα ανοίξει τα δικά του μέτωπα – κι ενώ πολλοί ποντάρουν στο αντίθετο.
Ο δε τραμπισμός εξελίσσεται στη νέα ιδεολογία του 21ου αιώνα. Θα δείτε άμεσα πόσοι θα διεκδικούν την κληρονομιά του στην Ελλάδα. Και εντός ΝΔ.
Βλέπω πως με αφορμή τη νίκη Τραμπ εξελίσσεται ένα επιχείρημα κατά της πολιτικής ορθότητας και του τρόπου που δεν πρέπει να κυριαρχεί. Σύμφωνοι, μα δίπλα σε αυτούς, τους σκεπτικιστές, νομίζω πως υπάρχει κι ένας άτυπος ρεβανσισμός από την Ακροδεξιά. Η συζήτηση της πολιτικής ορθότητας εξαρχής γίνεται σε δεξιό γήπεδο και εκεί είναι η ήττα της Αριστεράς.
Πως κατέστησε το πολιτικώς ορθό ιδεολογία.
Η πλάκα θα είναι πως το κόμμα Κασσελάκη θα είναι πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες μετρήσεις-δημοσκοπήσεις. Το ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ αρχίζει να κερδίζει και τα αστικά κέντρα. Αν, για παράδειγμα, έχει μαζική πρόθεση ψήφου στα δυτικά της Αττικής, θα έχει αρχίσει να αποκτά «ταξική ψήφο». Παράγοντας-κλειδί και για τη δική του ανάταξη.