Ο στιχουργός Ισαάκ Σούσης που έφυγε χθες ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση στο ελληνικό τραγούδι. Κάπου ανάμεσα σε Κώστα Τριπολίτη και Αλκη Αλκαίο, έκανε ευρύ το πεδίο του υπαινιγμού και της τόλμης στη γλώσσα, ενώ ο παρονομαστής του και ως άνθρωπος ήταν η γλυκόπικρη ευαισθησία χωρίς έκβαση και μια ενδόμυχη πολιτική στάση χωρίς να το κάνει θέμα. Δύσκολος και ζεστός άνθρωπος, οξύς μα και βαθύς, σίγουρα θα αναμετρηθεί με τις νεότερες γενιές, θα τις εμπνεύσει, θα ακούγεται πάντα μέσα από συνθέσεις του Λαυρέντη, του Ζουγανέλη, του Ανδρέα Κατσιγιάννη, του Μίνωος Μάτσα.