Δηλώσεις που έμειναν δηλώσεις

Ηταν ο Αλόνσο αυτό που έψαχνε ο Παναθηναϊκός; Εξαρτάται από ποια σκοπιά μπορεί να το δει κανείς. Ο Γιάννης Αλαφούζος για πολλές μέρες είχε επαφές με τον Μαουρίσιο Σάρι. Πήγε και στην Ιταλία για να τον δει από κοντά, να του παρουσιάσει το πρότζεκτ, να του αναφέρει πως το μπάτζετ θα ήταν απεριόριστο και πως ήθελε να κάνει έναν Παναθηναϊκό πρωταθλητή. Το πάλεψε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε, ήταν αισιόδοξος πως θα ακούσει το «si», αλλά τελικά ο Σάρι ευχαρίστησε ευγενικά για την προσφορά και είπε πως θα περιμένει κάτι από τη χώρα του. Ο Παναθηναϊκός προχώρησε στην επόμενη επιλογή του, ο Γιάννης Παπαδημητρίου είχε έτοιμο τον Αλόνσο και ο Ουρουγουανός την επόμενη μέρα της άρνησης του Σάρι ήταν στην Ελλάδα και παρουσιαζόταν από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Γνώριζαν από την αρχή…

Αρα από τη συγκεκριμένη σκοπιά, δηλαδή από εκεί που υπήρχε ο Σάρι που θα κόστιζε κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια, να πας σε έναν προπονητή που κόστιζε λιγότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ, όχι ο Αλόνσο δεν ήταν αυτό που έψαχνε ο Παναθηναϊκός. Ούτε το όνομα, ούτε την εμπειρία, ούτε τους τίτλους, ούτε το «γκελ» του Ιταλού είχε. Ηταν μια επιλογή που εξαρχής γνώριζαν όλοι ότι θα τεθεί υπό αμφισβήτηση από την πρώτη… στραβή. Ιδιαίτερα μάλιστα που στο διάστημα Αύγουστος – Οκτώβριος οι στραβές ήταν πολύ περισσότερες, ο Ντιέγκο Αλόνσο έμοιαζε πια να μην μπορεί να γυρίσει το χαρτί. Ακόμα και αν η δήθεν στήριξη της Κυριακής, με τον Παναθηναϊκό να διαρρέει πως έχει προπονητή και δεν σκοπεύει να τον αλλάξει, ήταν αληθινή, δεν θα μπορούσε να κρατήσει περισσότερο από το επόμενο κακό αποτέλεσμα. Είναι κι αυτό, δηλαδή οι διαρροές/ανακοινώσεις δίχως ίχνος αλήθειας των συλλόγων ένα θέμα που κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Στον Παναθηναϊκό το έκαναν δύο φορές σε λίγους μήνες: το καλοκαίρι έβαζαν τον Πελίστρι στο αεροπλάνο και την ίδια ώρα διέρρεαν πως δεν υπάρχει θέμα μεταγραφής. Τώρα είχαν αποφασίσει την απόλυση του Αλόνσο, αλλά έβγαζαν… ψεύτες τους δημοσιογράφους που το αποκάλυπταν. Αβυσσος η ψυχή των διοικούντων.

Ομάδα… μοντέλο

Πίσω στο θέμα μας, ο Ντιέγκο Αλόνσο την πρώτη μέρα που παρουσιάστηκε από τον Παναθηναϊκό έκανε το ακριβώς αντίθετο με εκείνο που είχε κάνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς: άρχισε τις υποσχέσεις. Υπόσχεση για καλό ποδόσφαιρο, για κάθετο ποδόσφαιρο, για πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο, για μια ομάδα επιθετική, επιβλητική, που δεν προσαρμόζεται στον αντίπαλο και θα κάνει το δικό της παιχνίδι. Τι είδαμε αυτούς τους τέσσερις μήνες παρουσίας του στην Ελλάδα; Απολύτως τίποτα από τα παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ στην περίοδο Αλόνσο επιβλητικός, αλλά έβλεπε και ομάδες πολύ χαμηλότερου βεληνεκούς, όπως η Καλλιθέα, να τον… σμπαραλιάζουν στο γήπεδο. Πήρε μια πρόκριση επί της Λανς που ήταν άκρως τυχερή, βάσει εικόνας των αγώνων και αυτό ήταν το μοναδικό βράδυ που θα έχουμε να θυμόμαστε από τον Ουρουγουανό. Η πρόκριση στους ομίλους του Conference League.

Παρά το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα αφήνει την εποχή Αλόνσο ως 8ος και με μόλις 13 από τους 27 βαθμούς που διεκδίκησε, παρά το γεγονός πως σε εννιά ματς πρωταθλήματος έχει μόλις τρεις νίκες (3-4-2), παρά το γεγονός πως βρίσκεται στο – 5 από την κορυφή όχι λόγω των δικών του δυνάμεων, αλλά επειδή και οι υπόλοιποι δεν παίρνουν τα παιχνίδια που θα έπρεπε, ο Αλόνσο είπε μετά το 1-1 με τον Αρη πως ο Παναθηναϊκός θα είναι εκείνος που θα καθορίσει τον τίτλο. Μια δήλωση που επί της ουσίας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι το οποίο είχε γεμίσει μερικές μέρες πριν. Στον τρόπο που αντιμετώπισε και εν τέλει έχασε το παιχνίδι με την Τσέλσι. Δεν είναι η ήττα από μια μεγάλη ομάδα, είναι ο τρόπος. Ο Αλόνσο αποφάσισε περίπου να… σνομπάρει κοτζάμ Τσέλσι για να βάλει τους βασικούς του ποδοσφαιριστές σε ματς με τον Αρη που χαρακτήρισε τελικό. Ασυγχώρητο.

Ο Ουρουγουανός φεύγει από τον Παναθηναϊκό ύστερα από 17 παιχνίδια με απολογισμό έξι νίκες, πέντε ισοπαλίες και έξι ήττες. Τραγικοί αριθμοί αν μιλάμε για ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Και φεύγει έχοντας αποτύχει και στη δεύτερη απόπειρα για καριέρα στην Ευρώπη. Είχε προηγηθεί η Σεβίλλη, στον πάγκο της οποίας είχε κάτσει μόλις για 14 ματς και είχε μόνο δύο νίκες στο Κύπελλο Ισπανίας.