Εντάξει, το υπουργείο του δεν θα είναι επίσημα υπουργείο – αφού για να ιδρυθεί ένα απαιτείται νόμος του Κογκρέσου. Ομως, αυτό μάλλον δεν τον ενοχλεί γιατί οποιοσδήποτε δουλεύει για οργανισμό της ομοσπονδιακής κυβέρνησης οφείλει να εκποιήσει κάθε ιδιοκτησία η οποία ίσως επηρεάσει την άσκηση των καθηκόντων του. Εκείνος δεν θα αποκτήσει τυπικά κυβερνητικό στάτους – άρα, δεν χρειάζεται να «υποστεί» τέτοιους ηθικούς περιορισμούς. Βέβαια, η ουσία είναι διαφορετική. Ο Μασκ θα μπορεί να στελεχώνει αλλά και να ελέγχει – υποτίθεται – κρατικές υπηρεσίες οι οποίες είναι επιφορτισμένες με τον έλεγχο των επιχειρήσεών του. Ακόμη και σε μια χώρα όπου το λόμπινγκ διαμορφώνει συχνά τις πολιτικές αποφάσεις, η φράση «σύγκρουση συμφερόντων» δεν αρκεί για να αποτυπώσει την πραγματικότητα που φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο δισεκατομμυριούχος με τον οποίο είναι «ερωτευμένος» ο νέος πλανητάρχης και αποκαλούν «θείο» τα εγγόνια του στα σόσιαλ μίντια. Ενδεχομένως κι η λέξη «διαφθορά» δεν υπονοεί καν το εύρος της επιρροής του στον Λευκό Οίκο. Το ερώτημα είναι κατά πόσο αντιλαμβάνονται πλέον τη στόχευση της επόμενής τους κυβέρνησης οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης, οι οποίοι ψήφισαν κατά των ελίτ, ή αν θα τη συνειδητοποιήσουν με τον δύσκολο τρόπο.