Χθες ήταν η παγκόσμια μέρα κυκλοφορίας του φρέσκου γαλλικού κρασιού, του Beaujolais Nouveau, που ένα επιδέξιο μάρκετινγκ εδώ και μερικές δεκαετίες έχει μετατρέψει σε παγκόσμιο γεγονός την κυκλοφορία του. Για το μποζολέ τα ξέρετε. Είναι φρέσκο κρασί, ένα γιοματάρι που καταναλώνεται γρήγορα, δεν παλιώνει και, ασφαλώς, δεν έχει τα χαρακτηριστικά ενός ακριβού κρασιού – είναι όμως φρουτώδες, αρωματικό και φτηνό ώστε να παραμένει δημοφιλές.
Φτηνό; Κάνοντας μια βόλτα σε κάβες, διαπίστωσα ότι πουλούσαν τη φιάλη από 12 έως 14 ευρώ – πιο ακριβά κι από ένα μέσο επιτραπέζιο ελληνικό κρασί. Στο Διαδίκτυο είδα διαφημίσεις εστιατορίων που το πουλούσαν έως και 30 ευρώ. Ενα κρασί που, στα σουπερμάρκετ όπου κυκλοφορεί, η τιμή του είναι από 5,90 έως 6,69 ευρώ. Πόσο πιο υψηλή μπορεί να είναι η ποιότητα του μποζολέ από τις συγκεκριμένες κάβες; Οι διαφορές είναι ασήμαντες.
Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος για την ακρίβεια. Το παράδειγμα του μποζολέ εξηγεί μια από τις αρκετές αιτίες της: συχνά οφείλεται σε υπερτιμημένα προϊόντα, τα οποία καταναλώνονται ως σύμβολα ευζωίας ή συμμετοχής σε έναν ψεύτικο κοσμοπολιτισμό, ενώ η πραγματική τους αξία είναι πολύ ευτελέστερη. Που σημαίνει ότι μια από τις βασικές συνιστώσες του πληθωρισμού είναι η αφθονία των κορόιδων. Εις υγείαν τους.