Η 72χρονη έκανε λόγο για μια «δίκη δειλών» – «Θα μπορούσα να είχα πεθάνει» είπε, εκφράζοντας οργή για τους κατηγορούμενους
Στην τελική ευθεία βρίσκεται η δίκη που έχει συγκλονίσει τη διεθνή κοινή γνώμη και αφορά τη φριχτή κακοποίηση της Ζιζέλ Πελικό από τον σύζυγό της, ο οποίος επί μια δεκαετία τη νάρκωνε, τη βίαζε και καλούσε και άλλους να την κακοποιήσουν σεξουαλικά ενώ ήταν αναίσθητη.
Σύμφωνα με το BBC, σήμερα στο δικαστήριο στην Αβινιόν κατέθεσε ο τελευταίος από τους 50 άνδρες, ηλικίας από 26 έως 74 ετών, οι οποίοι κάθονται στο εδώλιο μαζί με τον 71χρονο Ντομινίκ Πελικό, κατηγορούμενοι για βιασμό.
Στη συνέχεια ξεκίνησε η κατάθεση της 72χρονης Ζιζέλ Πελικό, η οποία είχε την ευκαιρία να απαντήσει σε όλα όσα ακούστηκαν στο δικαστήριο τις τελευταίες 10 εβδομάδες. Είναι η 4η φορά που το θύμα αυτής της σοκαριστικής υπόθεσης απευθύνεται στο δικαστήριο, και πιθανόν η τελευταία, αφού η απόφαση του δικαστηρίου για όλες τις κατηγορίες και η ανακοίνωση της ποινής αναμένονται αύριο, στις 20 Δεκεμβρίου.
Η Πελικό ξεκίνησε την κατάθεσή της λέγοντας ότι ήξερε τι θα είχε να αντιμετωπίσει όταν αρνήθηκε να διεξαχθεί η δίκη κεκλεισμένων των θυρών, όπως είχε το δικαίωμα και, αντιθέτως, ζήτησε να γίνει δημόσια. Έκανε λόγο για μια «δίκη δειλών» και παραδέχτηκε ότι τώρα που η δίκη φτάνει στο τέλος της αισθάνεται εξαντλημένη. Η 72χρονη δήλωσε ότι «η κοινωνία πρέπει να εξετάσει πώς υποβαθμίζει τη σοβαρότητα του βιασμού».
Ερωτηθείσα από έναν εκ των δικηγόρων υπεράσπισης γιατί δεν επέκρινε τον σύζυγό της για τις πράξεις του τόσο σκληρά όσο τους συγκατηγορούμενούς του, η Πελικό απάντησε ότι ο Ντομινίκ «αναγνώρισε τι έκανε και ποτέ δεν το αρνήθηκε», αλλά τόνισε ότι αισθάνεται «προδομένη» από εκείνον.
Αναφορικά με τους συγκατηγορούμενους του Ντομινίκ Πελικό, είπε ότι αισθάνεται βαθιά οργή απέναντί τους, αφού κανείς δεν σκέφτηκε να καταγγείλει αυτό που της συνέβαινε στην αστυνομία, αν και ήταν προφανές ότι ήταν ναρκωμένη κατά τους βιασμούς. «Αν συνεχιζόταν κι άλλο αυτό θα μπορούσα να είχα πεθάνει» τόνισε. Σε ερώτηση αν βλέπει διαφορετικά τους κατηγορούμενους που παραδέχτηκαν τον βιασμό της, σε σχέση με αυτούς που αρνούνται κάθε ενοχή, είπε ότι και αυτοί είναι εγκληματίες αλλά τουλάχιστον εκείνους μπορεί να τους κοιτάξει στα μάτια.
Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της Πελικό, ένας δικηγόρος υπεράσπισης τη ρώτησε γιατί δεν έκλαψε ποτέ. «Η μόνη φορά που κλάψατε ήταν όταν μιλήσαμε για το πόσο άθλια ήταν η παιδική ηλικία του κυρίου Πελικό», της είπε.
«Ξέρω τι πέρασε στη ζωή του», απάντησε η Ζιζέλ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η κατανόησή της για το παρελθόν του επηρέασε τον τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση.
Η Ζιζέλ περιέγραψε στοιχεία της καθημερινής ζωής της με τον σύζυγό της που έμοιαζαν φυσιολογικά. «Τρώγαμε πρωινό μαζί, πηγαίναμε βόλτες», ανέφερε. Επίσης, δήλωσε ότι εκείνος την συνόδευε σε ιατρικά ραντεβού, ακόμα και στον γυναικολόγο.
Ωστόσο, αποκάλυψε ότι τα χρόνια που ήταν άρρωστη λόγω των ουσιών που της χορηγούσε ο σύζυγός της εν αγνοία της, ένιωθε σαν «καταδικασμένη σε θάνατο». «Έχασα δέκα χρόνια από τη ζωή μου» είπε χαρακτηριστικά και συμπλήρωσε ότι τώρα είναι 72 ετών και δεν ξέρει πόσος χρόνος ακόμα της απομένει.
Κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της, η Ζιζέλ είπε ότι υπήρχαν στιγμές που αναρωτήθηκε εάν οι πράξεις του συζύγου της ήταν μια μορφή εκδίκησης για μια εξωσυζυγική σχέση που είχε η ίδια πριν από δεκαετίες. «Όμως αυτό είχε συμβεί πριν από 30 χρόνια. Οπότε δεν έχω απάντηση», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφορικά με το πως σκέφτεται ότι θα είναι πλέον η ζωή της, εκτίμησε ότι δεν θα νιώσει ποτέ πραγματική γαλήνη μέχρι το τέλος της ζωής της. «Θα μάθω να ζω με αυτό. Αλλά θα υπάρχουν για πάντα 51 άνθρωποι που με έχουν βιάσει. Και θα πρέπει να ζήσω με αυτήν τη σκέψη για το υπόλοιπο της ζωής μου».
Πηγή: Πρώτο Θέμα