Τα πλάνα και τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από το πεζοδρόμιο της Κουμουνδούρου προχθές το βράδυ αποτύπωσαν την ικανοποίηση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την έκβαση της εσωκομματικής τους αναμέτρησης. Το κόμμα απέκτησε πρόεδρο, ο συνυποψήφιός του δεν θέλησε να το ταλαιπωρήσει με έναν ακόμη γύρο την επόμενη Κυριακή και όλοι πανηγύρισαν την προσέλευση στις κάλπες ως ένδειξη της αντοχής του αλλά και ως οιωνό πως θα επιστρέψει στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής.
Ωστόσο, η επόμενη ημέρα αυτού του γεμάτου γεγονότα Σαββατοκύριακου βρίσκει την Αριστερά να έχει δημιουργήσει πολύ περισσότερα ερωτήματα από εκείνα που επιχείρησαν να απαντήσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι αποχωρήσαντες από αυτόν βρέθηκαν στην πρεμιέρα του κόμματος Κασσελάκη. Το τοπίο είναι θολό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους πανηγυρισμούς, είναι ένα εμφανώς διχασμένο κόμμα. Οχι μόνο γιατί μια νέα πολιτική δύναμη προέκυψε από τα σπλάχνα του αλλά κι επειδή τα ποσοστά που έπιασαν ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Παύλος Πολάκης μαρτυρούν πως όντως τα μισά μέλη του επιθυμούν να αρθρώνει ήπιο αντιπολιτευτικό λόγο και τα άλλα μισά προτιμούν τις κορόνες της διαμαρτυρίας κατά του «συστήματος».
Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς και την υπερπροσφορά ριζοσπαστικών αριστερών πολιτικών δυνάμεων – την Πλεύση Ελευθερίας, τη Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25, δηλαδή –, οι οποίες όμως συνολικά συγκεντρώνουν νούμερα χαμηλότερα από εκείνα των δεξιών της Δεξιάς πολιτικών σχηματισμών στα γκάλοπ, γίνεται προφανές ότι οι αριστεροί δεν έχουν κατορθώσει ακόμη να αποκωδικοποιήσουν σωστά τις βουλές της κοινής γνώμης. Και όποιος δεν διαβάζει σωστά το πρόβλημα, είναι αδύνατον να προσφέρει εναλλακτική λύση.