Με το βλέμμα στο ΠΑΣΟΚ
Διαπιστώνω ένα ιδιαίτερα χαρμόσυνο κλίμα από την εκλογή του ευπρεπούς κυρίου Φάμελλου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και ομολογώ ότι το βρήκα πέραν του δέοντος. Κυρίως διότι ανίχνευσα πίσω από τα σχεδόν διθυραμβικά σχόλια του φιλοκυβερνητικού Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, μια διάθεση να υπερακοντιστεί η σημασία του γεγονότος. Τόσο δε εμφανής ήταν η προσπάθεια, που αναγκάστηκα να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει ανάποδα. Και κατέληξα ότι προφανώς βολεύει το Μέγαρο Μαξίμου αυτή η ωραιοποίηση της κατάστασης μετά την ανάδειξη του κυρίου Φάμελλου στο προεδρικό αξίωμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι για «αλλαγή σελίδας» διάβασα, τι για «ανασυγκρότηση» διάβασα, τι για «νέο ξεκίνημα», δεν είχαν τέλος οι αναφορές. Και όταν τα έπιασα ένα ένα τα στοιχεία, τα οποία υποτίθεται ότι συνηγορούν υπέρ αυτών των εκτιμήσεων, κατάλαβα ότι ο πραγματικός στόχος τους ήταν το… ΠΑΣΟΚ και η κατακόρυφη άνοδός του. Διότι εκεί συγκλίνουν όλα. Στο πώς θα κοντύνει το ΠΑΣΟΚ, μέσω της στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, που φυλλορροεί συνεχώς και αδιαλείπτως. Ενα ισοζύγιο επιχειρείται να δημιουργηθεί και τίποτε περισσότερο. Ανεβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ διότι ξετρελαμένοι πρώην ψηφοφόροι και οπαδοί του είδαν να αναδεικνύεται πρόεδρος ο δημοφιλής Φάμελλος και είπαν, γυρνάμε πίσω, αυτός θα μας οδηγήσει σε νέες μεγάλες επιτυχίες!!! Και αντιστοίχως πέφτει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο εγκαταλείπουν οι ξετρελαμένοι fans του Φάμελλου.
Εχουν χιούμορ εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου, δεν εξηγείται διαφορετικά…
Περί επιτυχίας…
Από πού να το πιάσω, δεν ξέρω, αυτό που έγινε την Κυριακή. Από τη συμμετοχή που, τάχα μου, σήμανε την επανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ στο προσκήνιο; Από τη δήθεν επιστροφή στο επίκεντρο των εξελίξεων; Ή από το τι πραγματικά «παίχτηκε» με τον δεύτερο γύρο που ακυρώθηκε πρωτοβουλία Πολάκη;
Το επιχειρώ: πόσοι ψήφισαν, υποτίθεται; 70.152 ψηφοφόροι. Σχεδόν το 45% όσων μετείχαν στις περσινές εκλογές, κατά τις οποίες, για τις ίδιες ακριβώς διαπιστώσεις που προαναφέρονται, αλλόφρονες και εν εξάλλω οπαδοί ΣΥΡΙΖΑ πήγαν στις κάλπες για να αναδείξουν πρόεδρο τον έκπτωτο Κασσελάκη. Συνιστά επιτυχία αυτό; Δύσκολο να το πεις, και περισσότερο δύσκολο να το δεχτείς.
Φυσικά αφήνω ασχολίαστο – εντελώς! – το γεγονός ότι ο αρχικός στόχος, λέει, για να αποδειχθεί ότι δεν διαλύεται ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ψηφίσουν «πάνω από 70.000 ψηφοφόροι». Και ψήφισαν όντως… 152 πάνω από το… πάνω! Τυχαίο, φαντάζομαι.
…και ψηφοφόρων
Αλλά ήταν όντως 70.152 οι ψηφοφόροι; Διότι βρώμισε το Διαδίκτυο από αναφορές ότι ο αριθμός υπέστη ένα δραστικό lifting, μια «ανόρθωση», σε σχέση με την πραγματικότητα. Οτι οι τέσσερις υποψήφιοι, λέει, συμφώνησαν εξαρχής να λάβουν ίσο αριθμό επιπλέον «ψήφων» προκειμένου να στηριχθεί η άποψη ότι είναι «μεγάλη η συμμετοχή». Εξού και δόθηκε και η, τάχα μου, αναγκαία παράταση στην ψηφοφορία κατά μία ώρα, προκειμένου να ψηφίσουν και όσοι βρίσκονταν στην ουρά των εκλογικών τμημάτων. Ποιων εκλογικών τμημάτων και ποιες ουρές, τρέχα γύρευε.
Αν πάντως δεν βρισκόταν ο Ανδρέας Δρυμιώτης να κάνει την απλή παρατήρηση ότι από τα πρώτα αποτελέσματα που ανακοίνωσε η Κουμουνδούρου έλειπαν δεκαδικοί αριθμοί, και άρα η ψηφοφορία ήταν… «μπαλαμούτι» (πού τον θυμήθηκε τον όρο ο Ανδρέας, απορώ), υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να δούμε να βγαίνουν τίποτε φαντάσματα στην πλατεία το βράδυ.
Συνιδιοκτήτης στον «μισό ΣΥΡΙΖΑ»
Φαντάσματα δεν βγήκαν στην Κουμουνδούρου, εμφανώς τουλάχιστον. Βγήκε όμως ο νέος πρόεδρος, έχοντας ακριβώς πίσω του τον άνθρωπό μου, τον υποψήφιο της καρδιάς μας, τον Πολάκη, και έκανε δηλώσεις για την «αλλαγή σελίδας του ΣΥΡΙΖΑ», την ενότητα και όλα τα σχετικά πανηγυρικά.
Ομως, πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό; Πόσο να διαρκέσει; Οταν ο Πολάκης, που σκοπίμως δεν ζήτησε να πραγματοποιηθεί δεύτερος γύρος στις εκλογές, διότι τάχα μου σκέφτηκε τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θα ταλαιπωρούσε, διεκδικεί στα ίσα, που λένε, τον «μισό ΣΥΡΙΖΑ»; Αυτό είπε στις δηλώσεις του καθαρά – πιο καθαρά δεν γινόταν – και ότι ο ίδιος θα αγωνιστεί για τους… έξι πυλώνες που είχε εξαγγείλει προεκλογικά ως τον πυρήνα της πολιτικής του. Ητοι, να καθαρίσει τους δικαστικούς, να λύσει παλιούς λογαριασμούς με δημοσιογράφους, να κρατικοποιήσει τη ΔΕΗ, να κρατικοποιήσει την Εθνική Τράπεζα και άλλα ωραία, που τα έλεγε κι εμείς δεν δίναμε βάση.
Πόσο μπορεί να αντέξει ο Φάμελλος, όταν ο άλλος αρχίσει να τον τραβάει από το μανίκι, ζητώντας του παρεμβάσεις επ΄ αυτών, κι επειδή δεν θα τις κάνει, θα τις επιχειρεί ο ίδιος;
Γνώμη μου είναι, όχι για πολύ. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης, σύντομα, σε μερικούς μήνες, θα αποτελέσει παρελθόν για τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πάει να ανοίξει το δικό του μαγαζί.
Γι’ αυτό και ήταν λάθος του Φάμελλου που δεν είπε «όχι, Παύλο μου, θα πάμε σε δεύτερο γύρο για να ξεκαθαρίσει οριστικά η κατάσταση». Να πάρει ένα 75%, να τον τελειώσει τον Κρητικό. Δεν το έκανε; Με 49%-43% τον έβαλε συνιδιοκτήτη. Εχει τον «μισό ΣΥΡΙΖΑ», του πέταξε στα μούτρα, από το πρώτο βράδυ κιόλας…
Διαπραγμάτευση
Επίσης, αν μπορεί, ας εξηγήσει κάποιος από την Κουμουνδούρου, πώς το αρχικό 50,3% που τάχα μου αναδείκνυε τον Φάμελλο νικητή από τον πρώτο γύρο, με το που κατέφθασε ο Πολάκης στην Κουμουνδούρου, έγινε 49,41%; Γεγονός που έδωσε στον «πολλά βαρύ και όχι» την ευκαιρία να δηλώσει ότι δεν διεκδικεί διεξαγωγή δεύτερου γύρου στις εκλογές για «να μην ταλαιπωρήσει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ».
Το 50,3%, δε, δεν είναι ένα πλάσμα της φαντασίας κανενός: το διέρρεαν ήδη από τις 9.30 το βράδυ οι της Κουμουνδούρου στους δημοσιογράφους που βρίσκονταν έξω από τα γραφεία του κόμματος.
Αρα κάτι έγινε. Τι (μπορεί να) έγινε; Ας πούμε, μια διαπραγμάτευση με τον Πολάκη του είδους «ρίξτε κάτω από το 50% το ποσοστό του Φάμελλου και εγώ αποσύρομαι από τον δεύτερο γύρο». Και οι άλλοι να είπαν, δεν πάει και το παλιάμπελο, ας του κάνουμε τη χάρη, διότι δεν είναι να μας πιάνει στο στόμα του αυτός…
Τώρα το στοίχημα είναι πόσο θα κρατήσει η συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη…
Οπισθεν ολοταχώς
Και στο άλλο στρατόπεδο, το ΚΙΔΗ, τι γίνεται; Σκεπτικισμός επικρατεί, μου λένε. Θα άνοιγαν σαμπάνιες σε ένα πρόχειρο πάρτι που θα έστηνε το επιτελείο του προέδρου Κασσελάκη στο αίθριο των γραφείων του Ταύρου, αν εκλεγόταν ο Πολάκης, αλλά τώρα με τον Φάμελλο το σκέφτονται. Το σκέφτονται γενικά, όχι για το πάρτι μόνο. Η εκλογή του Φάμελλου, που θεωρείται, όπως προαναφέρω, ευπρεπής άνθρωπος, ξεφεύγει από το πλαίσιο, εντός του οποίου είχαν σκοπό να «εγκαταστήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου, θα κάνουν, μου είπε ο δικός μου εκεί, ένα brainstorming, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, για να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους, μια που εκ των πραγμάτων αυτά τα περί χούντας και πραξικοπήματος θεωρούνται ξεπερασμένα. Υπ΄ αυτή την έννοια, διαβλέπω και έναν σκεπτικισμό σχετικά με τον υπόλοιπο σχεδιασμό που αφορά τη δημιουργία Κοινοβουλευτικής Ομάδας εντός της Βουλής. Οι πέντε βουλευτές που ακολούθησαν αρχικά τον πρόεδρο Κασσελάκη παραμένουν πέντε, και δεν διαφαίνεται από πουθενά ότι θα αυξηθούν. Υπήρχε μία προσδοκία, αν εκλεγόταν ο Πολάκης αρχηγός, αλλά αφού δεν εξελέγη, τώρα φαίνεται να αλλάζουν οι διαθέσεις. Το σύνθημα το έδωσε η κυρία Κασιμάτη, άλλοτε πρωθιέρεια των kasselakistas, η οποία ανακοίνωσε χθες ότι θα μείνει στον ΣΥΡΙΖΑ τελικά, διότι, το οποίον και τα ρέστα φερετζέ! Η άλλη, που μου διαφεύγει το όνομά της αλλά δεν έχει και καμία σημασία, είχε ανακοινώσει εδώ και καιρό ότι παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, ο ναύαρχος Αποστολάκης ακόμη περιμένει (και θα περιμένει για πολύ) «να μιλήσει ο Τσίπρας» για να δει τι θα κάνει, άρα δεν υπάρχει στον ορίζοντα τίποτε που να συνηγορεί υπέρ του ότι το ΚΙΔΗ θα τα καταφέρει.
Δύσκολα, πολύ δύσκολα τα θέματα…